Alii !......Palau.....สวัสดี...ลาที....ปาเลา

[สายชล]

น้องหอยบอกว่าอย่างไงก็ขอสวยด้วยปะการังอ่อนช่องาม.....

[สายชล]

แม้จะเหนื่อยกับการว่ายทวนกระแสน้ำจนเหนื่อย  การดำน้ำที่ Purple Wall ก็จบลงด้วยความสุขสนุกสนานของพวกเราทุกคน....   

[สายชล]

ไดฟ์นี้น้องหนิ่งกับน้องเก๋ดำน้ำไปด้วยกันตลอด.....

[สายชล]

น้องเก๋....น้องหนิ่ง....Ayako....และ Kori  ถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งได้มาดำน้ำด้วยกันถึงปาเลา....

[Oo]

ก่อนจะไปดูหนังสนุกๆ
แวะมาดูภาพ พร้อมอ่านเรื่องสนุกๆ

โหยยย สนุกมากเลยค่ะ
ภาพก็สวยยย 

หนูชอบ ปะการังสีม่วงจัง 

[Sunshine]

โอ๊ะโอว .... ฝูงปลาสากฝูงใหญ่กว่า ตัวใหญ่กว่า จริงๆด้วยค่ะ .... 

ชอบปะการังสีม่วงมากๆเลยค่ะพี่สายชล 
แบบว่า สีสวย แถมยังคล้ายกัลปังหากิ่งเล็กๆ ... สวยมากๆ เลยค่ะ

[สายชล]

หนูโอดูหนังให้สนุกนะจ๊ะ....

 น้องโฉม  Sunshine จ๋า.....ปลาสากฝูงใหญ่และตัวใหญ่ แต่สุภาพเรียบร้อย ตามผู้นำไปไม่มีแตกแถวเลยค่ะ

พี่สองสายก็ชอบปะการังม่วงเหมือนหนูทั้งคู่ เขาดูสวยงามอ่อนช้อย....แข็ง แต่พร้อมจะแตกหักได้ทุกเมื่อค่ะ....

[สายชล]

Jellyfish Lake

หกวันแรกที่ปาเลา  เราใช้เวลาหมดไปกับการดำน้ำลึกแบบ SCUBA .....

ในวันที่เจ็ดซึ่งเป็นวันที่เราต้องพักผ่อนก่อนจะต้องขึ้นเครื่องบินกลับบ้านในตอนค่ำนั้น   ด้วยการอนุเคราะห์ของ Yvette ....เรามีโอกาสได้ใช้เวลาช่วงเช้าจนถึงเที่ยง ให้หมดไปกับการท่องเที่ยวและดำน้ำตื้นในจุดที่มีชื่อเสียงของปาเลาซึ่งมีเอกลักษณ์โดดเด่นหาที่อื่นใดในโลกนี้เสมอเหมือนได้ยากยิ่ง

จุดแรกที่เราจะไปนั้น คือ Jellyfish Lake ทะเลสาบแมงกะพรุนน้ำเค็มที่มีเพียงแห่งเดียวในโลก

เราตื่นกันแต่เช้าด้วยความรู้สึกปลอดโปร่งที่วันนี้จะไม่ต้องไปดำน้ำลึกอีกแล้ว

พอรับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย.....Richardก็ถือกระดานมานั่งวาดแผนที่ที่ออกมาเป็นรูปทะเลสาบที่มีปลากับแมงกะพรุนลอยอยู่เต็ม  โดยก่อนจะไปถึงทะเลสาบได้  มีภาพคนปีนเขาสูงจากท่าเรือด้านหนึ่งไปลงท่าเรืออีกด้านหนึ่ง

หุๆ....งานนี้ได้เหนื่อยหนักหนาสาหัสแน่ๆ...

[สายชล]

เรือใหญ่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าท่าเดิมตั้งแต่เมื่อวาน.....พอถึงเวลาเดินทางเราก็เดินลงบันไดไปขึ้นเรือเล็ก ที่เมื่อทุกคนพร้อมก็แล่นปรูดปราดขึ้นไปทางเหนือของ Koror

ท้องฟ้าแจ่มใสและทะเลเรียบเป็นกระจก  เรือแล่นผ่านเกาะแก่งที่สวยงามและเขียวขจี  ลมเย็นปะทะหน้าเราฉิวๆ  สายชลสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดหลายเฮือกใหญ่

[สายชล]

เวลาผ่านไปเพียง 20 นาที เรือก็แล่นไปถึงท่าเรือ Jellyfish Lake ที่เล็กๆแต่สะอาดสะอ้าน

Jojo ไปจัดการจ่ายเงินค่าเข้าอุทยานฯให้เรา  ซึ่งคนหนึ่งต้องเสียคนละ 30 ดอลลาร์  หรือราว 1,000 บาท  ซึ่งเมื่อเทียบกับที่ฝรั่งต้องเสียค่าเข้าอุทยานฯ บ้านเราแล้ว ของบ้านเรากลายเป็นเรื่องจิ๊บจ๊อยไปเลยนะคะ

[สายชล]

เราปีนจากเรือเล็กขึ้นไปบนท่าเรือ  แล้วเดินผ่านป้อมที่ทำการอุทยานฯเข้าไป โดยมีเจ้าหน้าที่ชนเผ่าพื้นเมืองให้การต้อนรับด้วยหน้าตายิ้มย่องผ่องใส

[สายชล]

ด้านในเห็นเห็นป้ายบอกเกี่ยวกับกฎระเบียบการเข้าอุทยานฯ ซึ่งต้องอ่านกันและทำความเข้าใจให้ดีก่อนจะเข้าไป

ทะเลสาบแมงกะพรุนน้ำเค็มของปาเลานี้ได้ชื่อว่ามีแห่งเดียวในโลก  ส่วนแมงกะพรุนที่เกาะ Kakaban เขต Kalimantan บนเกาะบอร์เนียว ของอินโดนีเซียที่สองสายเคยไปเมื่อหลายปีก่อนนั้น เป็นแมงกะพรุนน้ำกร่อย แต่การกำเนิดของทั้งสองทะเลสาบก็คล้ายๆกัน คือเมื่อหลายล้านปีก่อนนี้ แผ่นดินที่เคยอยู่ใต้น้ำในบริเวณนี้ดันตัวขึ้นสูงกลายเป็นเกาะ  ทำให้มีน้ำขังอยู่ในหุบเขากลายเป็นทะเลสาบ  โดยมีสัตว์และพืชทะเลติดค้างอยู่ในทะเลสาบหลายชนิดรวมทั้งแมงกะพรุนที่แพร่ลูกแพร่หลานจนเต็มทะเลสาบไปหมด

ทะเลสาบที่เกาะ Kakaban นั้นไม่มีน้ำทะเลไหลเข้าออก  พอฝนตกลงไปมากเข้าๆน้ำในทะเลสาบก็จืดมากขึ้นเรื่อยๆจนแทบหารสเค็มไม่ได้ แมงกะพรุนก็ปรับตัวให้อยู่ได้ในน้ำกร่อย  แต่ที่ Jellyfsih Lake ของปาเลานั้น เข้าใจว่าน้ำทะเลจะซึมผ่านเข้าออกได้ จึงมีรสเค็มเช่นเดียวกับน้ำทะเล แมงกะพรุนที่อยู่ในนี้จึงเป็นแมงกะพรุนน้ำเค็มมาโดยตลอด แต่ความที่อาหารที่เป็นสัตว์ทะเลตัวเล็กๆลดน้อยลงจนเกือบไม่มี แมงกะพรุนพวกนี้จึงต้องปรับตัวเอง เลี้ยงสาหร่ายที่เป็นพืชไว้ในตัวเหมือนปะการังและหอยมือเสือ และให้พืชสังเคราะห์แสง สร้างอาหารมาเลี้ยงทั้งตัวสาหร่ายเองและแมงกะพรุน

ในตอนกลางคืน แมงกะพรุนพวกนี้จะลงไปนอนที่ก้นทะเลสาบ ความลึกราว 30 เมตร พอสายๆแสงแดดแผดจ้าก็จะขึ้นมาลอยอยู่ที่ผิวน้ำ ที่เขาไม่ยอมให้มีการดำน้ำแบบ SCUBA ที่นี่นั้น  เขาบอกว่าเป็นเพราะมีพวกกรด Hydrogen Sulfide ที่มีพิษอยู่มากมายที่ก้นทะเลสาบ ซึ่งจะเป็นอันตรายทั้งกับนักดำน้ำและแมงกะพรุน หากไปกวนกรดพวกนี้ขึ้นมาให้ฟุ้งกระจาย  และการดำน้ำแบบ SCUBA นั้นจะเป็นการไปรบกวนแมงกะพรุนมากจนเกินไป

[สายชล]

เขาว่าแมงกะพรุนในทะเลสาบแห่งนี้เคยมีอยู่เป็นจำนวนมหาศาล แต่ปัจจุบันลดน้อยลงมาก ซึ่งประมาณว่ามีเหลืออยู่ราวสามล้านตัว

แมงกะพรุนในทะเลสาบนี้ยังคงมีเข็มพิษอยู่ แต่ว่าสั้นมากและไร้พิษร้ายแล้ว จึงไม่เป็นอันตรายกับมนุษย์หรือสัตว์ที่ลงไปสัมผัสกับแมงกะพรุนพวกนี้แต่อย่างใดทั้งสิ้น 

ศัตรูตามธรรมชาติของแมงกะพรุนในทะเลสาบแห่งนี้ก็คือ ดอกไม้ทะเลเล็กๆ 2 ชนิด ที่อาศัยอยู่ตามพื้นรอบๆขอบทะเลสาบ  กับปลาอมไข่ (Crdinalfish) ที่อาศัยอยู่ใกล้ๆท่าน้ำและตามใต้ร่มไม้รอบๆทะเลสาบ

เขาห้ามไม่ให้ผู้ที่จะลงไปดูแมงกะพรุนใช้ครีมกันแดด หรือสารเคมีอื่นๆ และห้ามตีฟินแรงๆเพราะจะทำให้แมงกะพรุนได้รับอันตรายได้

[สายชล]

เมื่อผ่านด่านมาแล้ว เราเห็นเนินเขาสูงชันที่ร่มครึ้มด้วยไม้ทึบขวางหน้าเราอยู่ เห็นแล้วก็บอกกับตัวเองว่า...."จะไปรอดไหมตู"


สัมภาระที่เรานำติดตัวไปนั้นมีเฉพาะเท่าที่จำเป็นจริงๆคือ หน้ากาก.....ท่อ Snorkel.....ตีนกบ....กล้อง....และถุงใส่ผ้าเช็ดตัว    แต่แค่นี้ก็หนักเอาการสำหรับการปีนขึ้นเขาสูง


Jojo บอกว่ากล้องหนักๆนั้นจะมีคนช่วยถือให้ แต่พอเอาเข้าจริง มี Jojo คนเดียวที่จะช่วยถือกล้อง แค่เขาแบกกล้องให้ Ken คนเดียวก็ไม่มีมือจะแบกกล้องให้ใครแล้ว

[สายชล]

ระยะทางที่เดินเพียง 200 เมตร  โดยเราต้องไต่ขึ้นลงไปตามเส้นทางที่จะมีเชือกกั้นขอบทางไว้ชัดเจน ห้ามออกนอกเส้นทางเด็ดขาด เพราะจะได้รับอันตรายจากพืชมีพิษที่มีอยู่มากมายในบริเวณนั้น และอาจจะเสี่ยงกับการกลิ้งตกลงไปได้อย่างง่ายดาย