ทวารบาลครั้งยังไม่ถูกทำลายด้วยกิเลศของคน

กิเลศที่กักขังแสงสว่างแห่งความดีงาม

ความดีงามที่เปรียบเสมือนแสงสว่างของวันใหม่

เราไม่ได้ฟังเสียงโซ่ตรวน และเสียงคร่ำครวญ แห่งราตรี

น้อมรับสุริยเทพ บนวิหารแห่งพระวิชัตตาตมัน พระผู้เอาชนะตนเอง

ขอบคุณมากๆๆค่ะ ศิลปะขอมในยามค่ำคืนให้แง่คิดได้หลายหลากจริงๆค่ะ

สงสัยเหมือนกันค่ะว่า อยู่ตลอดคืนยังไงค่ะนั่น

เราไปด้วยกันสามคนครับ อยู่ที่ปราสาทตั้งแต่บ่ายจนเย็น พักกับเจ้าหน้าที่ในบริเวณปราสาทที่เชิงเขาด้านหลังห่างไปสัก ๒๐๐ เมตร แล้วเดินกลับไปอีกทีราวห้าทุ่มถึงเที่ยงคืน แล้วกลับไปอีกทีตอนก่อนพระอาทิตย์ขึ้น บรรยากาศสงบเงียบมาก เวลาที่ไป คิดอย่างเดียวว่าเรามาดี ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี

ที่นำมาเล่าเพราะเคยได้ยินว่ามีเจ้าหน้าที่ ททท ไปเป่าขลุ่ยบนนั้นแล้ว ได้ยินเสียงลากโซ่ จึงเปลี่ยนใจไปพักในเมือง ก็ยังตามมาถึงที่พัก :eek:

ขอบคุณที่แวะมาครับ

นับถือในความศรัทธา และความสามารถในด้านสถาปัตยกรรม ที่ไร้เครื่องมือที่ทันสมัย ของคนในสมัยก่อนโน้น อย่างมากครับ สมัยรับราชการ ราวปี 18-20 มาปฏิบัติภารกิจ บริเวณนี้บ่อยมาก แต่ยังไม่เคยลงไปเห็นทางภาคพื้นดินเลย คงต้องหาเวลาไปชื่นชมให้ได้ ในหนาวนี้ซะแล้ว ขอบคุณมากครับ คุณ nudie ที่นำภาพสุดประทับใจมาให้ชม......