ท้อปว่ามันอยู่ที่การปลูกฝังตั้งแต่ยังเล็ก ๆ จากครอบครัวค่ะ
บ้านไหนไม่สอนหรือไม่กำชับให้กินข้าวให้หมดจาน ก็เห็นกินเหลือกันทั้งนั้น
(จากสถิติที่ถามมาจากเพื่อน ๆ ของตัวเองนะคะ)

ส่วนไอ้เรา เห็นของเหลือแล้วเสียดาย มัวแต่เก็บกวาด พุงป่องไม่รู้ตัวเลย แหะ ๆๆๆ

ดีใจจังที่มีคนคิดเหมือนกันหลายๆคน

เป็นหลานชาวนาค่ะ ปู่หนูเป้นชาวนา 100% ตอนนี้ที่บ้าน(หมายถึงญาติๆของพ่อ)ก็ยังทำนาอยู่ที่สุพรรณฯ บางปีก็ส่งข้าวมาให้เป็นกระสอบๆ (หลังๆเนี่ย ห่างๆไปแล้วหลังจากพ่อไม่อยู่) เรื่องตักข้าวเนี่ยตอนเด็กๆถูกตีเป็นประจำเพราะขี้เกียจ ชอบตักข้าวหนเดียว เลยโดนตีบ่อยมาก.....ถูกพร่ำสอนตลอดว่า....ข้าวทุกเม็ดมีคุณค่า หลังๆจึงไม่นิยมการรับประทานอาหารเหลือ (บางคนบอกว่าเราเป็นเทศบาล / สายแข็ง....เลยก็มี หุหุ)
ปัจจุบันเวลาทำค่าย จะมีบทพิจารณาอาหาร ให้เห็นคุณค่าของข้าวและอาหารทุกอย่างที่เป็นทรัพยากรของโลกที่สำคัญ ดังนี้ค่ะ

....ข้าวเอย ข้าวสุก
จะต้องกินทุกบ้าน ทุกฐานถิ่น
กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน
ชาวนาสิ้นกำลังเกือบทั้งปี
....ต้องทนแดด ทนฝน ทนลมหนาว
จึงได้ข้าวจากนา มาถึงนี่
คนกินข้าว ควรคิดดูให้ดี
ชาวนามีคุณต่อเรา ไม่เบาเลย
....ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง
อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา
สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ.......

ดีจังค่ะ .. บทพิจารณาอาหาร
"...กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน ชาวนาสิ้นกำลังเกือบทั้งปี..."

ขอบคุณที่แบ่งปันนะคะ

ดีใจมากมาย...ที่มีคนคิดเหมือนผม...แล้วผมก็คิดเหมือนหลายๆคน...ช่วยกันทานแต่พอดีอย่าให้มีของเหลือ...เสียดายครับ...สงสารชาวนา

ขอบคุณค่ะสำหรับข้อคิดดีๆ
หนูต้องพัฒนาตนเองแล้ววววว

แน่ะ.. แสดงว่าน้อง marine_wi กินข้าวเหลืออยู่เรื่อยใช่ม๊า..

ก็มีบางที่กินเหลือค่ะ .....
หลังจากนั้นก็กินไม่เหลือแล้วค่ะ
คอยจะนึกถึงกระทู้นี้ตลอด......

ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆค่ะ