เอารูปในน้ำหมดซะแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะหันหัวเรือกลับเข้าฝั่งซึ่งก็ต้องใช้เวลาอีกไม่น้อยกว่า 8 ชม.
เราจึงมีเวลาที่สรุปผลงาน และก็มาเก็บความทรงจำกันด้วยภาพ เป็นเวลาอันเหมาเจาะเพราะเย็นย้ำพอดี
กะมงชอบท้องฟ้าตอนเย็นใกล้มืดจังครับ มีความรู้สึกสงบอย่างบอกไม่ถูก

ต้องขอบคุณพี่สองสาย อีกครั้งนะครับที่ทุมเทหลายๆกำลัง ในการทำกิจกรรมดีๆเช่นนี้ โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน
หวังเป็นอย่างสูงที่จะได้เห็นกิจกรรมไปนานๆ

ขอบคุณสมาชิก sos ทุกคน ที่เป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อน และมีใจที่เสียสละ

ขอบคุณ กิจกรรม "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า รักษ์" ทำให้กะมงได้เริ่มต้นในบางสิ่ง

หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับ ถ้าอันดามัน มีคนดู อิอิ

เก็บตกอีกซักนิด กับคู่แท้ หรือกิ่งทองใบหยก หรือคู่เหมือน ประจำทริปนี้ :d:d:d

รอดูรูปและเรื่องราวที่กะมงอาจจะตกหล่อน จากหลายๆคนอยู่นะครับ

เล่าเรื่องได้ประทับใจครับ ขอบคุณพี่สองสาย และสมาชิกที่ร่วมกิจกรรมทุกท่าน คิดถึงโลซินอีกแว้ว

ถ่ายทอดได้ยอดเยี่ยมเลยคุณกระมง

คิดว่าเราหาคนที่จะมาช่วยพี่น้อยพี่จ๋อมรายงานผลงานกิจกรรมเราได้แล้วนะครับ....คุณกะมงนี่เอง ภาพสวย เนื้อหาดี ช่วยเติมสาระให้กระทู้ได้ครบ เยี่ยมครับกะมง

ขอบคุณครับพี่กะมง พี่เราฝีมืออยู่แล้ว .. ช่วยเชียร์ให้พี่มาช่วยพี่สองสายเขียนอีกแรงนะครับ

พี่ป๋าติ๊ก ไม่ทันไรคิดถึงโลซินอีกแล้วเหรอคร้าบบบบบบ :p

ขอบคุณครับ ขอบคุณทุกๆคนครับ รู้สึกดีใจจังที่มีคนชอบ ปกติก็ไม่ค่อยได้เขียนเลย สังเกตุจาก fb ตัวเองจะมีแต่รูปซะส่วนใหญ่
เหตุผลอย่างที่พี่น้อยว่าเลยครับ

"ยอมรับว่าการทำรายงาน ที่ต้องลงเรื่องที่มีสาระและลงภาพประกอบด้วยนั้น เป็นเรื่่องที่ต้องใช้เวลา...พลังงาน...และความอดทนม ากจริงๆค่ะ"

สำหรับกะมงคงต้องใช้กำลังภายในเยอะกว่ามากครับ อิอิ

แต่ก็ยินดีครับถ้ามีโอกาส จะพยายามเข้าร่วมกิจกรรมคร้บ

ส่วน (แต่ข้อแม้ "หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับ ถ้าอันดามัน มีคนดู"...นี่สิ คราวหน้า เห็นที่ต้องให้น้องกะมงหอบทั้งภรรยาคนงาม
(น้องก้อย) และลูกสาว (น้องอันดามัน) ขึ้นเรือไปกับเราด้วย แล้วเราก็ผลัดกันดูน้องอันดามันแทนน้องกะมงและน้องก้ อยนะคะ...)

นึกถึงวันที่อันดาไปบ้านพี่น้อยแล้ว ผมละกลัวเรื่อโชคศุลีจะไม่มีที่ให้อันดาเก็บเสียงเวลาร้องครับ ฮ่าๆๆ

อ่าาาา หลังจากโดนหลายคนทวงถาม ถึงรูป ก็ขอแจมในกระทู้นี้ด้วยละกันครับ (พึ่งจะมีเวลาทำรูปเสร็จ)

โลซิน ครั้งนี้ โชคดีที่เราได้เจอทะเลสีคราม น้ำใสสะอาด โดยเฉพาะกองที่ แม้ว่าจะมีตะกอนบ้าง แต่ก็ไม่มาก

ขยะใต้ทะเล ก็ไม่เยอะอย่างที่คาดคิดเอาไว้ แต่ก็มีให้ได้ทำงานกัน

และก็พอมีขยะให้ต้องเก็บติดไม้ติดมือเกือบทุกไดฟ์

อวนก็มีให้ตัด พอได้ลุ้นว่าจะติดดีคอม หรือไม่ติดดีคอม :d

พอถึงไดฟ์ที่สอง ก็มีใครก็ไม่รู้มาทักทายพวกเรา

น้องสาว ขาว อวบ อึ๊ม ^_^

พอได้ปลุกหัวใจของใครหลาย ๆ คนที่เพิ่งเคยพบเจออนงค์นางนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตให้ลุกพองโตขึ้นมาได้

แต่หลังจากนั้น ทุกคนก็เกิดอาการเซ็งสุดขีด เนื่องจากอะไรนั้น รู้ ๆ กันอยู่ :mad:

เอาเหอะ! แค่นี้ก็ทำให้ทุกคนชื่นใจแล้วแหละ ว่าประเทศไทยยังมีเธออยู่จริง ๆ

Happy กันถ้วนหน้า พอถึงวันที่สองเรา ก็เน้นไปที่ โลซิน กองจม ซึ่งก็ไม่มีขยะมากนัก

ยังมีความสวยงามอยู่ แม้ว่าน้ำจะขุ่นไปนิด

วันที่สาม เราลงสำรวจกองตู้รถไฟกัน ก็ต้องออกแรงกันพอสมควร แถมต้องคอยหลบเจ้าแมงกระพรุนพวกนี้ไปด้วย

ถัดจากตู้รถไฟ ไดฟ์ต่อมาเราก็พาเด็ก ๆ มาสำรวจรถถังกัน

บรรดานู๋ ๆ ที่ไม่มีรถถังขับที่บ้าน ก็เลยดีใจใหญ่ ^_^

น้ำค่อนข้างขุ่นไปซักหน่อย ดังนั้น Visibility จึงค่อนข้างจำกัด

ไดฟ์สุดท้าย เราลงที่เกาะลอปี ก็เจอกับน้ำที่ค่อนข้างใส แต่ก็แรงพอดู

พอดำไปซักหน่อย ก็พบกับด้านที่น้ำนิ่ง ไม่มีกระแส แต่ขอโทษ ขุ่นสุด ๆ ดังนั้นบางทีมจึงเปลี่ยนใจ ดำน้ำต้านกระแสแทน ซึ่งก็มีบางคนที่ต้องพึ่งพาอาศัยเพื่อน ๆ

ไดฟ์สุดท้าย ก็ได้ขยะติดไม้ติดมือขึ้นมาอีกพอสมควรเหมือนกัน

ก็ต้องขอขอบคุุณสมาชิกทุกท่านที่ทำให้โครงการนี้เกิด และดำเนินโครงการไปได้ด้วยดีครับ

ขอบคุณครับหนึ่ง ที่มาอัพโหลดรูปและเรื่องให้ ทำให้ภาพและเนื้อเรื่องหลากหลายขึ้น

ด้วยความยินดีครับโผมมมม

(t.t) ทำไมมีเค้า น้อยม๊ากกกกกก

เรื่องเล่าของพี่ๆ เยอะแล้วละ ขอส่งเป็นภาพความประทับใจและความรู้สึกเล็กๆน้อยๆ กับการได้มาร่วมกิจกรรมกับ sos ครั้งแรก และรรยากาศทั่วๆไปในการทำงานครั้งนี้แล้วกันนะครับ (ถึงแม้ว่าจะรู้สึกว่าได้งานน้อยมากก็ตามที)

เริ่มด้วยการได้รู้จักพี่ๆ ใหม่ๆในกลุ่ม ทั้งพี่อ้นและพี่หมอ และพี่ที่ชักนำเข้าวงการ พี่1+พี่ตุ๊กตา และที่ขาดไมได้พี่น้อย ผู้เปิดโอกาสในการมาเข้าร่วมกิจกรรมดีๆแบบนี้

ได้เห็นการทำงานของ Mr.Jame ซึ่งมาทำการสำรวจเกี่ยวกับ DNA ของปลาเศรษฐกิจ (จากที่สอบถามท้ายเรือตอนทำการเก็บตัวอย่าง ซึ่งอยากบอกว่า Jame เหลือเกินว่าผมฟังไม่รู้เรื่องเลยครับ แต่จับใจความได้แค่ที่บอก) และสิ่งมีชีวิตอื่นๆใต้ท้องทะเลไทย ซึ่งทำให้รู้ว่าปลาชนิดเดียวกันแต่แหล่งอาศัยคนบะที่ก็มีความแต่กต่างกันมาก รวมถึงการมาเยี่ยมชมขบวนรถถัง แหล่งพักพิงใหม่ของสัพสัตว์ใต้ท้องทะเล

และจากที่ได้ดำผุดดำว่ายบริเวณบ้านใหม่ของสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธ์ก็ทำให้รู้สึกได้งว่าพวกมันคงชอบบ้านหลังใหม่อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

......ดูภาพน้ำขุ่นๆ ราดหน้าๆแล้ว กลับมาดูน้ำใสๆที่โลซินต่อดีกว่า ว่ามันมีอะไรดีทำไมถึงอยากไปกันทั้งๆที่นั่งเรือก็นาน ไกลก็ไกล คงเป็นเพราะความสมบรูณ์ของสภาพแวดล้อมใต้ผืนน้ำที่มีปะการังแข็งหลากหลายสายพันธ์และประการังอ่อนบางชนิด ทำให้เป็นแหล่งหาอาหารของปลานาๆชนิด รวมถึงกลายเป็นถิ่นอาศัยของปลาฝูงใหญ่ๆ รวมถึงปลาตัวใหญ่ๆเช่นกัน

.......แต่โลซินเมื่อปี 52 ค่อนข้างแตกต่างกับวันนี้อย่างเห็นได้ชัด จากจำนวนปะการังอ่อน ความหนาแน่นของปะการังถ้วยส้ม เทียบกันไม่ได้เลยกับเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ในขณะที่ปะการังแข็งก็ยังคงความสมบรูณ์ได้ใกล้เคียงกับสมัยนั้น

* นี่คือภาพเมื่อ 2 ปีก่อน

และนี่คือภาพในปัจจุบันของโลซิน ที่มีเพียงแค่ปะการังแข็งที่ยังคงความสมบรูณ์ไว้ได้เหมือนเมื่อก่อน แต่ปะการังอ่อนนั้นแทบไม่เหลือให้ได้เห็นอีกเลย

แต่ถึงอย่างไร.....โลซิน ก็ยังคงความมีมนต์คลั่งในเรื่องของสัตว์ขนาดใหญ่ และจำนวนที่มาก จนบางทีอยากตั้งฉายาให้กับโลซินเลยว่า " โลซิน ถิ่น หลามวาฬ " เพราะจากการที่ได้ไปโลซินมาทั้ง 2 ครั้ง ก้ได้พบทั้ง 2 ครั้ง หรือแทบจะเรียกว่า 100% ก็ได้ เพียงแต่ครั้งนี้ มาแค่ตัวเดียวและมีเหตุการณ์ที่พวกเราไม่มีใครอยากให้เป็นอย่างที่เห็นๆกัน

น่าเสียดายที่ครั้งนี้มีโอกาสได้เจอฝูง jack ฝูงใหญ่ได้แต่ตื่นเต้นเลยถ่ายวิดิโอเก็บไว้อย่างเดียว (ไดฟ์ที่หลงไปหาพี่ๆกลุ่มอื่น น่าอายจิงๆ) แต่ก็ทำให้ได้เจอกับเจ้านกแก้วหัวโหน้ก โหนก ระหว่างทาง ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ไม่คิดเลยว่าจะเจอที่โลซินถึง 6 ตัว (เจอที่ละตัว 2 ตัว) และอย่างน้อยก็ได้เจอของสามัญของโลซินอีกอย่างคือเจ้าทากปุ่ม กะทากขน (มั่ง)

ปิดท้ายด้วยภาพการทำงาน (จิงๆ) และภาพหมู่ของกลุ่ม 2 ที่ ลอ ปี แล้วกันคับ

สุดท้ายขอขอบคุณพี่ๆทุกท่านที่ให้ความเป็นกันเอ้ง กันเอง (เหลือเกิน) พี่จ๋อม พี่น้อย ที่เปิดโอกาสและสร้างสรรค์สิ่งดีๆเพื่อท้องทะเลไทย และสุดท้ายความอนุเคราะห์ของพี่ 1 และพี่ตุ๊กตาที่เสียสละเลนส์ไวด์มาให้ใช้ ขอบคุณครับ

ขอบคุณพี่หนึ่งและน้องอูเช่นกันครับ สำหรับภาพสวยๆและคำบรรยายสนุกๆ ..

อยากให้ทั้งสองคนรวมถึงสมาชิกในกลุ่มได้มีโอกาสมาทำกิจกรรมร่วมกันอีกจริงๆนะครับ เพราะนอกจากความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้ทำงานร่วมกันแล้ว ยังสัมผัสได้ถึงมิตรภาพดีๆที่สวยงามไม่แพ้ท้องทะเลที่โลซินอีกด้วย

นอกจากหัวใจอนุรักษ์และการเสียสละเพื่อท้องทะเลไทยแล้ว ผมว่า "มิตรภาพ" นี่แหละที่เป็นตัวช่วยทำให้เราสนุกสนานกับการทำงานในทุกๆครั้ง

แล้วเจอกันใหม่นะครับผม ..