ภาพแรกของการมาเยือนจุดดำน้ำที่ต้องเดินทางไกลแสนไกล ไม่ทำให้ผิดหวังเลย ภาพต่อมาก็เช่นกัน น้ำที่ใส่สะอาดเหมือนกับฝั่งอันดามัน แถมด้วยไม่มีคลื่นลมมากวนใจ ที่นี้มันคือไข่มุขแห่งอ่าวไทยอย่างแท้จริง ในความคิดของผม

สองไดฟ์แรก สำรวจขยะ และไดฟ์ไซท์ไปในตัว ขยะพบแต่ไม่มากเท่าที่ควร "น่าจะดีใจหรือเสียใจดีน่า" แต่ที่น่าเสียดายคือแนวปะการังเขากวางที่เป็นขึ้นชื่อ ได้เสียหายผลมาจากการระเบิด เป็นหลุมๆ บางจุดก็ตายราบ ซึ่งก็เป็นที่น่าเสียดาย
ส่วนที่เหลือก็ยังคงทำหน้าที่ของเข้าต่อไป หวังว่าจะเพิ่มขึ้นๆ รอดพ้นจากฝีมือมนุษย์ที่เป็นตัวการสำคัญในการทำร้ายล้าง ฮ่าๆๆ ไปโน้นเลย

เมื่อลงตัวไดฟ์ที่สามก็ได้เวลาพกพากล้องตัวน้อยลงน้ำ แต่ก่อนลงข่าวดีก็ได้แจ้งมาว่าพบน้องจุด ซึ่งก็เป็นรางวัลที่มาเร็วอย่างที่หลายๆคนบอก แต่ก็น้อมรับด้วยจิตใจพองโต พองโตจนขีดสุดเมื่อได้เจอตัวเป็นๆใกล้จนมองเห็นดวงตาเค้าจัดเจน

วนไปวนมา อยู่ 3 รอบ ซึ่งก็พอมีเวลาที่จะได้เห็นเธอในทุกๆด้าน

ต้องขอบคุณของขวัญจากท้องทะเลที่แสนจะล่ำค่า หรืออาจเป็นการรับขวัญของลุงไมโล สำหรับน้องใหม่ทุกๆคนที่ตั้งใจมาทำเรื่องดี ซึ่งตัวกะมงก็ไม่มีโอกาสได้พบเจอตัวท่านเลยนะครับ ได้แต่ตามอ่านบ้างในที่นี้

หลังที่เธอจะจากไป ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าของท้องทะเล และฟองอากาศของนักดำน้ำทั้งหลาย

ช่างภาพกิตติมศักดิ์ ประจำ sos ที่นายแบบนางแบบต่างรอคอย

วันรุ่งขึ้นกลับเข้าสู่โหมดปกติ คือค้นหาสิ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อสภาพแวดล้อม แต่ก็ได้ผ่านไปเห็นกลุ่มของ Dr.James ซึ่งก็กำลังทำงานอย่างขันแข็ง วัดและสำรวจความหนาแน่นของปะการัง พร้อมทั้งถ่ายวิดีโอประกอบ

ส่วนกลุ่มเราก็ได้นัดหมาย เพื่อจะไปเก็บกู้อวนผืนใหญ่ ระหว่างก็เก็บไปเลื่อยๆ

พบเจอเชือกปากอวนที่เก่าจนเกินกู้ มีมากพอสมควร พบปะการังเสียหายเป็นแนวกว้าง แต่ไม่แน่ใจว่ามากจากสาเหตุอะไร

คงใกล้คลอดเต็มที

ลดลงให้ได้แบบนี้จะดีกว่าไหมครับ