จากบทความเรื่อง แอโรบิก

แต่ตอนซ้อมไดว์..อาจจะได้นะครับ หากตั้งเครื่องวางลูกออโต้ แล้วหวดจริงจังติดต่อไปซักครึ่งชั่วโมง อะไรทำนองนี้ละครับ

--------------------------------------

ผมเคยซ้อมแบบนี้เหมือนกัน เหงื่อออกชุ่มตัว แขนได้เหวี่ยง ร่างกายได้หมุนคล่องตัว หลังหายปวดเมื่อไหร่ก็จะกลับไปซ้อมแบบนี้อีก ไม่จำเป็นต้องออกรอบครับ

ตัวอย่างดังกล่าว ก็พูดต่อได้อีกกับการปั่นจักรยาน ทั้งๆที่ปั่นนานเกินครึ่งชั่วโมง แต่.. หากเฉื่อยลมโชยไป ก็ไม่ได้ภาวแอโรบิค บี้กันหายใจฟื้ดฟาด พูดไม่ออกก็กลายเป็นแอโรบิคบวกแอนีโรบิค

-----------------------------
ทุกวันนี้ผมก็ไม่ได้ปั่นแบบลมโชย แต่ปั่นแบยฝึกกล้ามเนื้อขาและระบบการหายใจเหมือนกันครับ
เลยมาปั่นเสือหมอบแทนเสือภูเขา ซึ่งเสือภูเขาคงเอาไปปั่นเล่นที่วังน้ำเขียวมากกว่าการปั่นแบบ แอโรบิคครับ

http://www.thaimtb.com/webboard/223/111739-184.jpg
http://www.thaimtb.com/cgi-bin/viewk...=111739&st=181

เรื่องปั่นจักรยานนี้ หมอ กฤษดา บานชื่น คนเสื้อเหลืองขวามือ เคยชวนผมปั่นเมื่อสิบกว่าปีก่อน แต่ผมไม่เคยสนใจเลย ไม่นึกว่าต้องมาทำตามคำชวนของท่านในวันนี้

ผมรู้จักกับหมอกฤษดา ตอนพาท่านไปดำน้ำที่สิมิลันพร้อมกับลูกชาย 1 คน ที่กำลังเรียนวิศวะ แล้วท่านก็นำไปเขียนหนังสือลงใน ต่วย ตูน หรืออะไรนี่แหละ จำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นผมยังสงสัยเลยว่า ทำไมท่านถามผมตลอดเวลา มาถึงบางอ้อตอนรู้ว่าท่านเป็นนักเขียนเลยต้องถามบ่อย ๆ เพื่อหาข้อมูลทีท่านไม่ทราบเรื่องดำน้ำ ทริปนั้นเจอฉลามวาฬที่ริชิวลิวพอดี

หมอกฤษดา อยู่ชลบุรี ท่านคงแข็งแรงเหมือนเดิม ดูเหมือนว่าท่านเป็นนักกีฬาไตรกีฬา แต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน

รูปถ่ายนี้ ถ่ายเมื่อ 2549 ไม่น่าเชื่อเลยว่าท่านดูไม่แก่เลย หน้าตายังคงเหมือนเดิมที่ผมเจอท่านสิบกว่าปีก่อน ถ้าเทียบกับผมแล้ว ผมแก่ลงไปมากกว่าท่านเยอะมาก

ช่วงนี้ผมคงต้องทำกายภาพ Low Back Program Exercises ไปเรื่อย ๆ จนกว่าอาการเจ็บจะหายดี แต่คงไม่ทิ้งการปั่น จย ครับ

http://www.nismat.org/orthocor/programs/lowback.html

บทความนั้นใช่ครับ แต่ค่อนข้างจะยาวมาก แต่ขอแนะให้คุณโป๋ เลือกอ่านเฉพาะของ อ.lucifer เพราะท่านเป็นนายแพทย์ ครับ บทความของท่านเขียนไว้มากมาย ครอบคลุมศาสตร์ของการออกกำลังด้ายการปั่นจักรยานทุกๆแบบครับ

ส่วนเรื่องนักปั่นฯล้มหัวน๊อคพื้น แล้วไม่ฟื้นมาจนบัดนี้นั้น เกิดจากการปั่นจักรยานเป็นหมู่ด้วยความเร็วสูงมาก ประมาณ 40 - 50 ก.ม.ต่อชม. แล้วเกิดการเกี่ยวกันของแฮนด์ทำให้ล้มกันหลายคน แต่คนนี้โชคร้าย หัวกระแทกพื้นถนนทั้งที่สมหมวกกันน๊อคอยู่ เพื่อนๆก็ช่วยกันนำส่งโรงพยาบาล ที่โชคร้ายซ้ำซ้อนก็คือ เขาไม่มีประกันอะไรเลย ทำให้ทางบ้านต้องลำบากมาก

กล่าวคือตัวเองต้องออกจากงาน เพราะขาดงานเกินกำหนด ภรรยาก็ต้องออกจากงานมาดูแลครอบครัว พวกเพื่อนๆก็ช่วยด้านงานเงินมาโดยตลอด เขาเคยย้ายมาอยู่ รพ.ภูมิพล ทอ. พักหนึ่ง ผมเคยขึ้นไปดูเขาโดยไม่แสดงตัวกับภรรยาเขา เห็นเขานอนนิ่ง ลืมตา ภรรยาดูแลอย่างดีจริงๆ (ผมยังคิดเลย ถ้าเป็นเราอยู่ในสภาพอย่างนี้ ป้าจะดูแลได้สักครึ่งเขาหรือเปล่านี่ ดีไม่ดีจะโดนอัดซ้ำแถมด้วย...)

ที่ผมสงสารเขามากที่สุด แทบน้ำตาร่วงคือ ตอนพยาบาลช่วยกันล้วงเสลดน่ะครับ เขาทั้งไอทั้งดิ้น จนตัวโยนเลย ผมจำจนติดตา คอยเตือนตัวเอง และเพื่อนๆที่ปั่นด้วยกัน ให้ระวังตัวให้มากทั้งเรื่องล้ม หรืออุบัติเหตุอื่นๆ เช่น ชนคน ชนหมา ฯลฯ ล้วนแต่ต้องเจ็บตัวทั้งสิ้นไม่มากก็น้อยครับ

อาการเจ็บ ชา คงจะค่อยๆหายไปทีละน้อยครับ ใช้เวลาหน่อย ขอเพียงให้มีกำลังใจพยายามออกกำลังให้สม่ำเสมอ และถูกวิธี อย่าท้อถอย สู้ สู้ และสู้ครับ แล้วชัยชนะจะเป็นของคุณโป๋แน่นอนครับ.......

เรื่องหัวกระแทกพื้นนี้ผมเคยเห็นกับตา ผู้หญิงขี่ จยย ในซอยช้า ๆ แล้วเสียหลักล้มข้าง ๆ ฟุตบาท หัวกระแทกขอบฟุตบาทตายคาที่เลยครับ กับข้าวกระจายเพราะเธอเพิ่งไปจ่ายตลาดมา

เรื่องขี่เสือหมอบแล้วเกี่ยวกันล้มนี่ได้ยินเขาเล่าให้ฟังประจำ 2 อาทิตย์ที่แล้วแก๊งค์ผมไปขี่ด้วยก็เกี่ยวกันล้มตอนกลางคืนเพราะคันหน้าหลบผู้หญิงที่ยืนคุยกันริมถนนมองไม่เห็นเพราะไฟหน้าไม่สว่างและมาเร็ว ส่วนคันที่ตามมาหลบไม่ทัน เกี่ยวกันล้มระเนระนาด แต่ส่วนมากอายุยังวัยรุ่นแค่ยี่สิบกว่า ๆ เขาปลดล๊อกกริปได้ทันรถุไปทางคนไปทาง ไม่เจ็บตัวมาก ส่วนรถล้อคดเพราะโดนคันหลังทับกลางลำ ถ้าเป็นผมล้มสงสัยเจ็บหนัก

หมอกฤษดา คงจำชื่อพี่โป๋ ไม่ได้หรอก เพราะตอนนั้นท่านเรียกผมว่า ชาญ เพราะผมมี 2 ชื่อ คือ ชาญ เป็นชื่อที่พ่อแม่พี่น้อง และ ที่รักเขาเรียก ส่วน โป๋ เป็นนามแฝง ที่เพื่อน ๆ เขาเรียกกัน

ผมว่าดำน้ำนี่สู้ขี่ จย ไม่ได้นะ เพราะดำน้ำส่วนใหญ่จะถนอมแรง นาน ๆ จะเจอกระแสน้ำแรงถึงต้องออกแรง ส่วน จย ต้องออกแรงตลอดเวลาต่อเนื่องนาน ๆ หมอกฤษดา แข็งแรงเพราะออกกำลังกายประจำ

แต่ถ้าอายุสัก 80 ขี่ จย คงไม่ไหว ดำน้ำก็คงต้องแขวนนวม มีอย่างเดียวที่ทำได้คือ ตีกอล์ฟ

ผมเจอผู้ชายคนหนึ่งอายุ 80 กว่า เดินตัวปลิวเข้าไปในบ่อนคาสิโนฝั่งปอยเปตบ่อย ๆ ดูด้วยสายตาท่านแข็งแรงมาก เหมือนนักบินญี่ปุ่นอายุ 85 ปี ที่ยังขับเครื่องบิน cessna ได้นั่นแหละ

แต่บางคนแค่ 70 กว่า ก็เดินกระย่องกระแย่ง ต้องให้ลูกหลานประคองแล้ว

ไม่แน่ใจว่าหมอกฤษดา อายุเท่าไหร่แล้ว แต่คาดว่าท่านคงแข็งแรงไปตลอด ดูจากในภาพร่างกายไม่มีไขมันเลย

ถ้าขอ copy เฉพาะข้อเขียนของ อ.lucifer มาไว้ที่นี่เขาจะว่าเราไหมครับพี่ milo