|
มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน
|
เมื่อวันต้นเดือนพฤศจิกายน ศกนี้....สองสายตื่นแต่เช้ามืด อาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ขนกระเป๋าเดินทางใบเขื่องไปขึ้นรถ ที่มีลูกสาวเป็นคนขับ มุ่งหน้าสู่สนามบินดอนเมือง เมื่อไปถึงอาคารผู้โดยสารขาออก....คณะของ น้องปอ...ผศ.จิตศักดิ์ พุฒจร อาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แห่งมหาวิทยาลัยศิลปากร ผู้นำการท่องเที่ยวของเรา และทีมงามของบริษัท "พาเที่ยวพม่า พม่าพาเที่ยว" คอยให้บริการด้านเช็คอิน ซึ่งเราไม่ต้องทำอะไรเองเลย นอกจากลากกระเป๋าไปวางเพื่อส่งขึ้นเครื่องบินเท่านั้น ก่อนเที่ยง...เราก็ขึ้นไปนั่งสบายๆ อยู่ริมหน้าต่างบนเครื่องหางแดง ชมความงามของเมฆที่หนาแน่นลอยเหนือดินแดนของไทย ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงดี คุณหางแดงก็บินเข้าเขตประเทศพม่า หรือเมียนมาร์ เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงของไทยที่ดีกันบ้างทะเลาะกันบ้างมาแต่ครั้งโบราณกาล... หมายหตุ: ประเทศพม่าแบ่งเขตการปกครองในระดับภูมิภาคออกเป็น 7 เขต หรือภาค (Region) สำหรับพื้นที่ซึ่งประชากรส่วนใหญ่เป็นกลุ่มชาติพันธุ์พม่า และ 7 รัฐ (States) สำหรับพื้นที่ซึ่งประชากรส่วนใหญ่เป็นชนกลุ่มน้อย เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับพม่า หาอ่านได้ที่นี่ค่ะ http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%...B8.AD.E0.B8.87 การไปพม่าครั้งนี้ นับเป็นครั้งแรกที่สองสาย จะได้เข้าไปเที่ยวพม่าแบบเจาะลึก หลังจากเคยข้ามแม่น้ำเมยที่แม่สอด เข้าไปเดินเที่ยวที่เมืองเนเมียววดีของพม่ามาหลายครั้งหลายหนก่อนหน้านี้แล้ว เป้าหมายการท่องเที่ยวครั้งนี้ คือ เราจะบินตรงจากกรุงเทพฯ ไปยังเมืองมัณฑะเลย์ จากนั้นจะเดินทางจากมัณฑะเลย์ไปเที่ยวเมืองต่างๆทั้งที่อยู่ในเขตมัณฑะเลย์เอง และอยู่ในเขตรัฐฉานซึ่งอยู่ทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือ และตะวันออกเฉียงใต้ของมัณฑะเลย์ ซึ่งเส้นทางการท่องเที่ยว ปรากฏอยู่ในแผนที่ข้างล่างนี้ค่ะ.... โดยสรุป...เมืองที่เราจะเดินทางไปท่องเที่ยว ประกอบด้วย...เมืองพิน อูล วิน (Pyin Oo Lwin)...สะพานรถไฟก๊กเต๊ก (Gok Teik)...เมืองสีป้อ (Hsipaw)...เมืองตองยี (Taunggyi)...เมืองยองชเว (Nyaungshwe)...ทะเลสาบอินเล (Inle Lake)...เมืองพินดายะ (Pindaya)...เมืองอังวะ (Inn Wa) และ เมืองมัณฑะเลย์ (Mandalay) |
พอเข้าเขตประเทศพม่า...เมฆก็เบาบางลง จนพอจะมองเห็นพื้นดินด้านล่างได้ชัดเจน เราได้เห็นเทือกเขาสูงที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้เขียวขจี มีสายน้ำเล็กๆไหลคดเคี้ยวพาดผ่านจากทิศตะวันออกไปทางตะวันตก ดูเหมือนเครื่องบินจะบินตามสายน้ำเล็กๆเส้นนั้นไป จนสายน้ำเส้นเล็กไปบรรจบกับสายน้ำเส้นใหญ่ ที่เต็มไปด้วยเกาะแก่งและทะเลสาบมากมาย เรารู้ได้โดยพลันว่าสายน้ำใหญ่เส้นนั้นคือแม่น้ำ "อิรวดี (Irrawaddy River)" หรือที่ชาวพม่าออกเสียงว่า "เอยาวดี (Ayeyarwady River)" แม่น้ำสายหลักของประเทศพม่า ที่มีความยาวถึง 2,170 กิโลเมตร นั่นเอง ต้นกำเนิดของแม่น้ำเอยาวดีอยู่ในเขตนู่เจียง มณฑลยูนนาน บริเวณใกล้รอยต่อเขตแดนรัฐกะฉิ่น ประเทศพม่า บริเวณต้นน้ำมีชื่อเรียกว่า แม่น้ำเมข่า จนเมื่อไหลมารวมกับ แม่น้ำมะลิข่าที่เมืองมิตจีนา จึงเรียกแม่น้ำสายใหม่ว่า แม่น้ำอิรวดี หรือ เอยาวดี สองฝั่งที่ชุ่มชื้นของแม่น้ำสายนี้ เป็นที่ปลูกข้าวชั้นดีของพม่า ใกล้เที่ยงของเวลาพม่าที่ช้ากว่าไทยครึ่งชั่วโมง ทุ่งนาที่เห็นก็เปลี่ยนไป กลายเป็นเมืองใหญ่ที่มีบ้านเรือนปลูกสร้างอยู่หนาแน่นริมแม่น้ำเอยาวดีแทน เดาไม่ผิดแน่...เมืองนั้นคือเมือง "มัณฑะเลย์" เมืองใหญ่อันดับสองของพม่า รองจากเมืองย่างกุ้ง หรือดะโกง เมืองหลวงเก่าที่อยู่ทางใต้ใกล้ปากแม่น้ำเอยาวดี |
เครื่องบินร่อนต่ำลงเรื่อยๆ....รอบๆเมืองมัณฑะเลย์ ยังเป็นทุ่งนากว้างใหญ่ บริเวณหมู่บ้านเล็กๆ มองเห็นเจดีย์รูปทรงต่างๆสร้างอยู่ทั่วไป... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps0c3ee289.jpg ถนนชนบทโรยด้วยลูกรัง มีให้เห็นอยู่หลายเส้นทาง สายชลเห็นแล้วให้สงสัย ถนนเหล่านี้จะเป็นเส้นทาง ที่เราจะใช้ในการเดินทางท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆตลอดทริปนี้หรือเปล่านะ http://i1198.photobucket.com/albums/...ps6b75c4ca.jpg ดีใจที่ก่อนเครื่องบินจะร่อนลงที่สนามบินมัณฑะเลย์ ได้เห็นถนนไฮเวย์ชั้นดี เลียบสนามบินไปเป็นทางยาว.... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps4c9c496f.jpg |
และแล้ว.....เครื่องบินหางแดงก็ลงจอดที่สนามบินมัณฑะเลย์ โดยสวัสดิภาพ สนามบินมัณฑะเลย์ดูหน้าตาเหมือนกับสนามบินเชียงใหม่ของไทย มีงวงให้เครื่องบินเข้าจอดแต่ก็ไม่ใช้เหมือนดอนเมือง พอเข้าไปรอพิธีการตรวจคนเข้าเมือง ที่คิวเข้าแถวยาวเหยียด เราแทบจะลมจับ เพราะที่นั่นไม่เปิดแอร์ และการระบายอากาศก็ไม่ค่อยจะดีนัก กว่าจะผ่านออกมาเพื่อรับกระเป๋าได้ ก็เสียเวลาไปเกือบชั่วโมง แปลก...ที่เราอารมณ์ไม่เสียและไม่เสียอารมณ์ เพราะทั้งเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองและคนพม่าที่ทำงานอยู่ในสนามบิน (รวมทั้งในห้องน้ำ) ต่างยิ้มแย้มแจ่มใส ให้บริการจากใจกันทุกคน.... |
วันที่ 1....มัณฑะเลย์ - พิน อูล วิน เมื่อเราเดินทางออกจากสนามบินมัณฑะเลย์...แสงแดดแผดจ้า ไร้เค้าเมฆฝนอย่างที่เราได้เห็น ตอนออกจากสนามบินดอนเมือง รถบัสชั้นดีขนาด 30 ที่นั่ง จอดคอยเราอยู่หน้าสนามบิน....เราได้พบ น้องอาร์ต และ น้องอุ๋ย (โบเดีย แห่งบล๊อก OKnation ผู้เขียนหนังสือ "พาเที่ยวพม่า พม่าพาเที่ยว") ซึ่งทั้งคู่จะเป็นไกด์ไทยของเรา รวมทั้ง โกตา เจ้าของบริษัททัวร์ที่จะคอยดูแลเราตลอดการเดินทาง และ โกธง ไกด์พม่า ที่จะสื่อสารกับเราด้วยภาษาอังกฤษที่ชัดถ้อยชัดคำ รถแล่นออกจากสนามบินไปตามถนนไฮเวย์ ขนาดไปสองเลนสวนสองเลน ซึ่งเป็นถนนเไฮเวย์หมายเลข 1 ที่เชื่อมโยงจากแม่สอดของไทย ผ่านย่างกุ้ง เนปิดอว์ มัณฑะเลย์ และมุ่งไปทางเหนือจนถึงชายแดน ที่เรียกกันในพม่าว่า NH 1 วิ่งไปได้สักพัก รถบัสก็จอดให้เราทานข้าวเที่ยงกัน ข้างๆด่านเก็บเงินค่าผ่านทางนั่นเอง อาหารจานแรกในพม่าของเรา ถือเป็นออเดิฟเรียกน้ำย่อย....มะเขือเทศกับถั่วเน่าหวาน อร่อยอย่างไม่น่าเขื่อเลยล่ะค่ะ http://i1198.photobucket.com/albums/...ps1007da52.jpg จานที่สอง....เป็นออเดิฟอีกเหมือนกัน หอมหัวใหญ่ราดซอสพริก จานนี้สายชลไม่กล้าลอง เพราะไม่แน่ใจว่าจะมีที่ให้แปรงฟันระงับกลิ่นปากหรือไม่ค่ะ แต่คนที่ทานบอกว่าอร่อยดี... http://i1198.photobucket.com/albums/...psca013d10.jpg จากนั้น...อาหารจานหลักก็ตามมา หน้าตาและรสชาติไม่ต่างจากอาหารไทยมากนัก มีทั้งผัดเปรี้ยวหวานหมูผักรวม ไข่เจียว http://i1198.photobucket.com/albums/...ps87640261.jpg |
จานที่ถูกปากเราที่สุด เห็นจะเป็นไก่ทอด ใส่ขมิ้นนิดๆ หอมและอร่อยมากค่ะ http://i1198.photobucket.com/albums/...psb6950be3.jpg จานสุดท้าย ที่มาพร้อมซุป แม้จะช้าจนเราใกล้จะอิ่มกันแล้ว เป็นผัดผักบุ้งสด ที่กรอบกรุบและรสชาติอร่อยได้ใจค่ะ http://i1198.photobucket.com/albums/...ps8bea5e63.jpg ที่ทำให้ยิ้มกันได้ทั่วถึง เป็นของหวานหลังอาหาร....น้ำตาลมะพร้าวหยอดเป็นก้อน ขนาดเท่าหัวแม่มือ ที่หอมกรุ่นและหวานชื่นใจ http://i1198.photobucket.com/albums/...psf6fe4fad.jpg |
พิน อูล วิน (Pyin Oo Lwin) อิ่มหนำสำราญกับอาหารพม่าแบบจีนแล้ว รถบัสก็กลับเข้าด่านเก็บเงิน วิ่งไปบนถนน NH 1 สักพักก็เลี้ยวขวาเข้าสู่ถนน NH 3 มุ่งขึ้นที่ราบสูงที่อยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมัณฑะเลย์ สู่เมือง พิน อูล วิน (Pyin Oo Lwin) ซึ่งอยู่ในเขตมัณฑะเลย์ ไม่ห่างจากชายแดนเชื่อมต่อกับรัฐฉาน (Shan State)...รัฐหนึ่งของชนกลุ่มน้อยในพม่า ถนนที่รสบัสแล่นไปนั้นเป็นถนนสายหลัก เชื่อมระหว่างพม่ากับจีน แม้จะเป็นถนนไฮเวย์ แต่สองเลนในแต่ละฟากก็เล็กมาก เมื่อเจอรถเทรลเลอร์ที่ขนสินค้าของจีนวิ่งอยู่อีกเลนก็แซงกันแทบไม่ได้ กอร์ปกับมีรถมากมายวิ่งอยู่บนถนน ระยะทางเพียง 60 กิโลเมตร จึงใช้เวลาร่วม 2 ชั่วโมง แต่เราไม่เบื่อเลยค่ะ เพราะนั่งหลับไปตลอดทาง....:) บ่ายสามโมงเศษ...รสบัสก็แล่นถึงเมืองพิน อูล วิน...สายชลตื่นขึ้นมา ก็เห็นความสับสนวุ่นวายอยู่ตรงหน้า บนถนน มีทั้งรถยนต์ รถจักรยานยนต์ รถจักรยาน และรถม้าแบบอังกฤษแล่นอยู่ไปมา... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps3f3a71bc.jpg แล้วก็มีวัวตัวผู้ลายดำบนพื้นขาว วิ่งอยู่กลางถนน รถและผู้คนต่างหลีกทางให้วัววิ่งปุเลงๆผ่านไปตามใจชอบ...เอ๊ะ! ให้เกียรติวัวกันอย่างสูง อย่างกับวัวในอินเดีย http://i1198.photobucket.com/albums/...psb78a4645.jpg ยิ่งเห็นหน้าตาของผู้คนที่อยู่บนท้องถนน และร้านค้าสองข้างทาง ที่เหมือนชาวภารตะ สายชลก็ยิ่งงงๆว่า เมืองนี้เป็นเมืองในอินเดียหรือพม่ากันแน่.... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps2cd61cfd.jpg |
ยังงงๆอยู่ เราก็ถูกต้อนลงจากรถบัส ไปขึ้นรถม้ารูปทรงเหมือนรถม้าซินเดอเรลล่า ที่ถูกเรียกมาจอดรอรับเราคันละสามคน สองคนให้นั่งในตัวรถ อีกคนนั่งคู่กับคนบังคับม้า (ที่หน้าตาเป็นแขกอินเดียชัดๆ) |
ถ้าคนนั่งอึกคนตุ้ยนุ้ยเหมือนสายชล คงจะนั่งในตัวรถม้าที่คับแคบด้วยกันไม่ไหว โชคดีได้จับคู่กับน้องจี๊ด...เพื่อนของน้องปอ สมัยที่ยังเรียนอยู่ด้วยกันอยู่ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ซึ่งตัวเล็กจิ๋ว http://i1198.photobucket.com/albums/...ps087cb5d6.jpg ส่วนพวกที่ไปนั่งคู่คนขับม้า ซึ่งส่วนมากเป็นผู้ชาย(ตัวใหญ่)อย่างคุณสายน้ำ ได้ยินมาว่าต้องไปนั่งเบียดอยู่กับคนบังคับม้าอยู่บนเก้าอี้ตัวเล็กๆ เจ็บก้นมากๆและแทบจะกระเด็นหลุดลงมาอยู่หลายครั้ง.... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps75503209.jpg ตอนก่อนรถม้าจะวิ่งก็ยังยิ้มกันออกค่ะ.. http://i1198.photobucket.com/albums/...ps333391b3.jpg โดยเฉพาะน้องปอ ยิ้มแป้นทีเดียว... http://i1198.photobucket.com/albums/...ps37767031.jpg |
| เวลาทั้งหมดอยู่ในเขตเวลา GMT +7 และเวลาในขณะนี้คือ 18:01 |
vBulletin รุ่น 3.8.10
สงวนลิขสิทธิ์ ©2000-2024, บริษัท Jelsoft Enterprises จำกัด
Ad Management plugin by RedTyger