เฮฮาพร้อมสาระกับทริปดำน้ำเก็บขยะตัดอวน โลซิน 13-16 พค. 54
 

ขอสวมวิญญานช่างภาพมือโปร(เบชั่น) ขั้นเทพออโต้ (โหมดอัตโนมัติตลอดศก) มาเล่าเรื่องอย่างไม่เป็นทางการเกี่ยวกับกิจกรรมเก็บขยะตัดอวนที่โลซินเมื่อวันที่ 13-16 พค. 2554 พร้อมแวะเยี่ยมลุงไมโล ภาพอาจไม่ใสกิ๊ก แต่จิตใจคนถ่ายใสซื่อ

ตลอดสี่คืนสามวันที่อยู่บนเรือโชคศุลี สภาพอากาศเป็นใจเสียเหลือเกิน ทะเลราบเรียบ ต่างจากเมื่อสองปีก่อนลิบลับ

สิ่งที่ตั้งใจว่าอยากจะพบเจอก็ได้เจอ ทั้งอวน(ใจจริงไม่อยากเจอเพราะมันหมายถึงภาระต่อท้องทะเล) ฉลามวาฬ แถมด้วยสิ่งที่ไม่อยากเจอคือคนเข้าไปลวนลามน้องลายจุดอีกต่างหาก

ให้ภาพเล่าเรื่องดีกว่านะครับ

นกแก้วหัวโหนก ก็เจอ คนที่ดีใจมากที่สุดเห็นจะไม่พ้นเบิ๊ด เหมือนได้เจอญาติผู้ใหญ่ เลยเผลอยกมือไหว้ไปหนึ่งหน

ไหว้พระเถอะลูก ของแท้มีฟันนำหน้า แถมตดเศษปะการังใส่ไว้ดูต่างหน้า

อวนก็ได้เจอ บางผืนครอบปะการังเขากวาง ทำให้ตัดได้ลำบาก แต่ด้วยการทำงานเป็นทีมและใจมุ่งมั่น เราก็เอาชนะมันได้

จากข้อมูลที่น้องโอโพสต์ไว้ในเฟ๊ซบุ๊ค (เป็นข้อมูลที่ติ๋วจดรวบรวมไว้) "ทริปตัดอวนโลซิน ของชาว SaveOurSea.net 3 วัน ตัดอวนได้ 73 กก. เศษอวน+ลอบ 20 กก. เหล็ก 9 กก. เอ็นเบ็ด 6 กก. และอื่นๆอีกมากมายย" อื่นๆอีกมากมายได้แก่ท่อแป๊บยาวเกือบสิบเมตร ไม่รู้ว่าขนขึ้นมาได้ยังไง (ใครมีรูปก็มาโพสต์ด้วยเด้อ)

ขอปาดหน่อยนะครับ พี่ก้อย

เหมือนพันธ์ทิพย์เลยใต้ มีการปาดกันด้วย ยังไงก็อย่าลืมเอาภาพเด็ดของแต่ละคนมาใส่รวมกันด้วยนะ

น้องใหม่ หน้าใหม่ ได้เรียนรู้การตัดอวน และการทำงานร่วมกัน ผ่านไปแค่สามสี่วัน จากตอนแรกเหมือนเป็นคนแปลกหน้า และหน้าแปลก น้ำแข็งก็ละลายหายพลัน เหมือนรู้จักมักจี่กันมาหลายปี

เด๋ว จะเอารูปมาโพสท์ในกระทู้นี้ด้วยครับ ^_^

ไผเป็นไผ เดาเอาเองก็แล้วกันนะ

(ภาพที่สองของอันนี้ เป็นภาพที่บาดใจอย่างยิ่ง ทำให้คนที่ยังเดียวดายเอกา รู้สึกอิจฉาที่ซู้ด)

ส่วนภาพที่สาม คำบรรยายภาพ "ตัดทั้งทริปได้อวนแค่เนี๊ยะ ไม่ hairy ไปเหรอเพ่"

ภาพที่สี่ "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักษ์" สอดแทรกสิ่งที่่นักดำน้ำควรทำ และไม่ควรทำ เพื่อรบกวนให้ทะเลให้น้อยที่สุด

ได้เลยครับเดียวจัดให้ ให้พี่ก้อย ให้ครูหนึ่ง ฉายกันไปก่อนเลยครับ อิอิ

และแล้ว สิ่งที่เราเฝ้าคอยก็ปรากฎโฉม น้องฉลามวัยกระเตาะเพศเมีย ความยาวห้าเมตรก็โฉบผ่านมาให้พวกเราได้ตื่นเต้น ยลโฉมอย่างใกล้ชิดสิบกว่านาที

อ้อ ใครมีภาพฉลามวาฬ ช่วยกันโพสต์ภาพและข้อมูลการพานพบได้ในเว็บ http://www.whaleshark.org/ นะครับ เขารวบรวมข้อมูลเพื่อทำวิจัยอยู่ http://www.whaleshark.org/

ใกล้ชิด สนิทสนมมาก ทุกภาพที่ถ่ายมา ไม่ได้ซูมเลย บางครั้งก็ต้องคอยหลบไม่ให้หางน้องลายจุดเหวี่ยงมาโดน

มีคลิปวิดีโอให้ดูด้วย
http://www.facebook.com/video/video....91881&comments

แต่ก็ดันมีนักดำน้ำสาวคนหนึ่ง เข้าไปลวนลามน้องลายจุด จนเธอหนีหายไปไม่หวนกลับมา

http://www.youtube.com/watch?v=kJ7vSUMY-Ug

ไว้พรุ่งนี้มาโพสต์ฺต่อนะครับ เลยเวลานอนของเด็กอนามัยแล้ว (ปกติเข้านอนตอนสี่ทุ่ม เพราะต้องตื่นเช้า) ระหว่างนี้พี่น้องที่ยังไม่นอน ก็เชิญโพสต์ภาพต่อได้เลยนะครับ

จากโลซิน เรายังได้แวะไปเยี่ยมเยียนตู้รถไฟ และรถถังกันด้วย (รู้สึกอายจัง ภาพที่ถ่ายมาทั้งมืด ทั้งมัว สงสัยเทพออโต้คงต้องไปศึกษาวิธีการถ่ายรูปกับมือโปรตัวจริงแล้ว)

และนี่คือมวลหมู่สมาชิกทริปนี้ครับ แบ่งตามกลุ่มดำน้ำ

น้องโดมและคุณเจมส์ ผู้เชี่ยวชาญจากสงขลนครินทร์

ภาพถัดไปก็คือกลุ่มเปิดซิงฉลามวาฬ ดำน้ำกันมาร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ก็เพิ่งมาพานพบสาวเจ้าลายจุดในทริปนี้เป็นครั้งแรก

โลซิน จนกว่าเราจะพบกันอีก.........

เชิญพี่ๆเพื่อนๆ น้องๆเอารูปมาลงกันต่อได้เลยนะครับ ไม่ต้องเกร็ง ช่วงนี้พี่สองสายงานยุ่งมาก เลยเปิดโอกาสให้พวกเราได้มาช่วยกันเล่าเรื่องราวอันแสนประทับใจไว้ในบ้าน sos และถ้าได้ลองโพสต์ภาพและข้อมูลก็จะเข้าใจว่า พี่น้อยและพี่จ๋อมต้องใช้เวลามากขนาดไหนในการเืลือกภาพ หาข้อมูลมาประกอบ ขนาดผมเล่าแบบไม่เป็นทางการและมีสาระนิดหน่อย(หรือเปล่า)อย่างนี้ ยังต้องใช้เวลาพอดูเลยครับ

ขอบคุณครับพี่ก้อยสำหรับรูปและเรื่องราวดีๆ เห็นด้วยกับพี่ก้อยเลยว่าการรายงานผลการปฏิบัติในแต่ละครั้งการไม่ใช่เรื่องง่ายๆครับ ต้องใช้เวลาและพลังงานระดับนึงเลยทีเดียว พี่ๆน้องๆเอารูปมาลงต่อได้เลยนะครับผม

ความสุขอีกอย่างหนึ่งจากการที่ได้ไปทำงานทุกครั้งก็คือ ได้ย้อนกลับมาฟังเรื่องราวและดูรูประลึกถึงบรรยากาศ และความสนุกสนานจากที่เราได้ไปใช้เวลาด้วยกันสามสี่วัน .. ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งนะครับ

มาต่อของพี่ก้อยเลยนะครับ แต่ของกะมงขอเป็น โลซินในดวงใจ
ทำไมต้องเป็นโลซินในดวงใจ คงมีหลายคนสงสัย เดียวกะมงจะเล่าให้ฟังครับ
กะมงมีโอกาสดำน้ำมาหลายๆที่ แต่ก็มีอีกหลายๆที่เช่นกันที่ยังไม่ได้ไปสัมผัสพบเห็น ได้แต่อ่านบทความของคนอื่นแล้วก็ฝันว่าสักวันหนึ่งจะได้ไปยลโฉม
ที่นี้ก็เช่นกันคือ โลซิน เป็น 1 ในดวงใจ ที่อยากมามากๆ คิดฝันและวางแผนไว้ว่าถ้ามาที่นี้จะขอถ่ายรูป ประภาคาร ให้จุใจไปเลย ยอมตื่นแต่เช้าหาแสงสวยๆ
ซึ่งก็สุดแสนจะง่วงนอน อิอิ หวังว่าคงเป็นรูปที่จะทำให้ใครหลายๆคนประทับใจเช่นกันนะครับ

อีกประการหนึ่งเป็นครั้งแรกเช่นกันที่ได้ร่วมงานกับ พี่สองสาย และสมาชิก sos ในการช่วยทำความสะอาดทะเล ที่เป็นทริปยาวๆ เป็นเกียรอย่างสูงครับ
แถมได้ดำน้ำกับคู่ซี้ "ป๋าติ๊ก" หวังว่าแฟนคลับจะไม่เข้าใจผิดในสองเรานะครับ อิอิ พี่แก่ก็ชวนทุกครั้งมาเป็นเวลาช้านานแล้ว ครั้งเป็นลงตัวหลายๆอย่าง
แต่ก็เกือบไม่ได้หน้าค่าตา เพราะเฉาก๋วยของดำที่ใครๆต้องเบิ้ล 2 รวมทั้งผมด้วย อิอิ (ขอบ่นหน่อย ) แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี

ภาพแรกของการมาเยือนจุดดำน้ำที่ต้องเดินทางไกลแสนไกล ไม่ทำให้ผิดหวังเลย ภาพต่อมาก็เช่นกัน น้ำที่ใส่สะอาดเหมือนกับฝั่งอันดามัน แถมด้วยไม่มีคลื่นลมมากวนใจ ที่นี้มันคือไข่มุขแห่งอ่าวไทยอย่างแท้จริง ในความคิดของผม

สองไดฟ์แรก สำรวจขยะ และไดฟ์ไซท์ไปในตัว ขยะพบแต่ไม่มากเท่าที่ควร "น่าจะดีใจหรือเสียใจดีน่า" แต่ที่น่าเสียดายคือแนวปะการังเขากวางที่เป็นขึ้นชื่อ ได้เสียหายผลมาจากการระเบิด เป็นหลุมๆ บางจุดก็ตายราบ ซึ่งก็เป็นที่น่าเสียดาย
ส่วนที่เหลือก็ยังคงทำหน้าที่ของเข้าต่อไป หวังว่าจะเพิ่มขึ้นๆ รอดพ้นจากฝีมือมนุษย์ที่เป็นตัวการสำคัญในการทำร้ายล้าง ฮ่าๆๆ ไปโน้นเลย

เมื่อลงตัวไดฟ์ที่สามก็ได้เวลาพกพากล้องตัวน้อยลงน้ำ แต่ก่อนลงข่าวดีก็ได้แจ้งมาว่าพบน้องจุด ซึ่งก็เป็นรางวัลที่มาเร็วอย่างที่หลายๆคนบอก แต่ก็น้อมรับด้วยจิตใจพองโต พองโตจนขีดสุดเมื่อได้เจอตัวเป็นๆใกล้จนมองเห็นดวงตาเค้าจัดเจน

วนไปวนมา อยู่ 3 รอบ ซึ่งก็พอมีเวลาที่จะได้เห็นเธอในทุกๆด้าน

ต้องขอบคุณของขวัญจากท้องทะเลที่แสนจะล่ำค่า หรืออาจเป็นการรับขวัญของลุงไมโล สำหรับน้องใหม่ทุกๆคนที่ตั้งใจมาทำเรื่องดี ซึ่งตัวกะมงก็ไม่มีโอกาสได้พบเจอตัวท่านเลยนะครับ ได้แต่ตามอ่านบ้างในที่นี้

หลังที่เธอจะจากไป ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่าของท้องทะเล และฟองอากาศของนักดำน้ำทั้งหลาย

ช่างภาพกิตติมศักดิ์ ประจำ sos ที่นายแบบนางแบบต่างรอคอย

วันรุ่งขึ้นกลับเข้าสู่โหมดปกติ คือค้นหาสิ่งที่อาจเป็นอันตรายต่อสภาพแวดล้อม แต่ก็ได้ผ่านไปเห็นกลุ่มของ Dr.James ซึ่งก็กำลังทำงานอย่างขันแข็ง วัดและสำรวจความหนาแน่นของปะการัง พร้อมทั้งถ่ายวิดีโอประกอบ

ส่วนกลุ่มเราก็ได้นัดหมาย เพื่อจะไปเก็บกู้อวนผืนใหญ่ ระหว่างก็เก็บไปเลื่อยๆ

พบเจอเชือกปากอวนที่เก่าจนเกินกู้ มีมากพอสมควร พบปะการังเสียหายเป็นแนวกว้าง แต่ไม่แน่ใจว่ามากจากสาเหตุอะไร

คงใกล้คลอดเต็มที

ลดลงให้ได้แบบนี้จะดีกว่าไหมครับ

มาต่อกันดีกว่า แต่ก็จะมีสิ่งที่สวยงามสอดแทรกให้ได้พบเห็นมากมาย ไม่ว่าจะเป็นปลา หรือว่าปะการังต่างๆ งามสมคำล่ำลือ

สาหร่ายพวงองุ่น(Caulerpa racemosa (Forsskal) J. Agardh 1873 ; var. macrophysa (Sonder ex Kutzing) Taylor)

ปัจจุบันได้นำมาเพาะเลี้ยงเพื่อการค้า ปกติก็ไม่ค่อยได้พบเห็น
คงเป็นเพราะความห่างไกล จึงคงความหลากหลาย ไม่ถูกทำลาย

น่าเสียดายไม่น้อยถ้าสิ่งที่สวยงามและความหลากหลายของโลซิน ต้องเสียหายไปกับน้ำมือของมนุษย์ทั้งทางตรง หรือทางอ้อม ได้แต่หวังว่าจะคงความงามให้เห็นกันไปนานเท่านาน แต่ก็แบบดีใจกับโครงการ "สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า รักษ์" คงต้องช่วยกันพักดันให้มากยิ่งขึ้น จากเล็กๆไปหาวงใหญ่ๆ เป็นไอเดียที่ชอบมากครับ

ว่ามาซะยาวจะมาเข้าเรื่อง เจ้าปะการังโขดรูปนี้ เค้าเกาะโครงเหล็กประภาคารอันที่เก่าที่พังลงมา กะมงสงสัยว่าเค้าจะอายุเท่าไหร่น่า มีโอกาสได้ถามน้องโดม "ถึงกับร้องออกมาว่า" น่าจะประมาณ 3 ปีครับ ซึ่งความกว้างเค้าไม่น่าจะเกิน 15 ซม. คิดเล่นๆเอาว่า ที่เราเห็นกันอยู่ก้อนโตอะ จะอายุเท่าไหร่ ที่แน่ๆคงอายุมากกว่าผมซึ่งพึ่งผ่านเบญจเพสมาแปบเดียว อิอิ

มองดูเวลาที่ขอมือ และลีดเดอร์คู่ใจ ถึงเวลาที่เราต้องทำการพักน้ำแล้ว แต่ยังมีอะไรๆให้เราได้ดูเพื่อเป็นการค่าเวลาก่อนที่จะหัวพ้นน้ำ และกลับขึ้นเรือ

เช่นกัน ถึงเวลาที่อันดามัน มาก่อนกวนแล้วครับ เดียวดึกๆกลับมาต่อนะครับ

อ่านแล้วเพลินจังเลยค่ะ เรื่องราวและภาพสวยๆจากพี่ก้อยและพี่กระมงให้คนที่ไม่ได้ไปดูนะคะ ภาพพี่หลามหลายจุดสวยมากเลย อยากเจอสักครั้ง...... สุดท้ายนี้เคารพและคิดถึงลุงไมโลค่ะ ขอให้ลุงมีความสุขกับท้องทะเลนะคะ (^/\^)

พักนี้อันดาแสบขึ้นมาก เลยครับพี่น้อย

ขอบคุณครับคุณ Nuu-Tahn มาต่อกันดีกว่าครับ

หลังจากเราดำไนท์ไดฟ์ที่กองใต้ของโลซินเรียบร้อย เรือก็ออกเพราะตอนเช้าเรามีนัดดำน้ำใกล้กับตัวจังหวัดนราธิวาส
ห่างออกเพียง 9 ไมท์ทะเล ถ้าจำไม่ผิดนะครับ เช้านี้เลยได้ภาพเช่นนี้มาแทน เป็นเช้าเงียบสงบอากาศดี ไม่มีคลื่นลม

ไดฟ์แรกของเราก็คือตู้รถไฟ และตู้รถขยะ ได้ทำงานสมใจ เพราะมีอวนติดอยู่จำนวนมากพอดู แต่ก็มีเวลาไม่มาก เพราะความลึกอยู่ที่ 21 เมตรนิดๆ ตลอดแนวเลยครับ ทำงานกันจนเต็มเหยียดของเวลา แต่ละคนแข็งขันกันมาก ไม่เรียกไม่เลิก เรียกแล้วก็มีอิดออด ฮ่าๆๆๆ ขำตัวเอง ว่าป่าวน้องน้ำผึ้ง แทบจะไม่ได้เงยหน้าดูอะไรกันเลย หันมาอีกทีก็เจอเจ้าแมงกะพรุนมากวนใจตอนเวลาพักน้ำ พอให้ได้หลบหลีก เพราะเสียวว่าเค้าจะมาพาดคอ

ปีที่แล้วคงจะได้ข่าวกองทัพบกนำรถถังมาทิ้งเพื่อเป็นบ้านให้น้องปลาได้อาศัยหลบภัย เป็นโอกาสที่ดีจะได้เห็นเป็นบุญตา ต้องขอบคุณพี่แก่น ที่ได้พาเรามาดำณ บริเวณนี้
จุดนี้ห่างจากจุดแรก 300-400 เมตร มีรถถังอยู่จำนวน 25 คัน จากสภาพที่เห็นหนึ่งปีก็เริ่มมีอะไรขึ้นมาให้เราได้ชื่นใจ แต่เท่าที่สังเกตุ
ไม่พบอวนให้เราได้ทำงาน จะมีมากเป็นพิเศษคงจะเป็นลูกปลาเล็กปลาน้อยเต็มไปหมด เหมือนจะเป็นโลป้องกันรถถังเลย

มีเจ้าถิ่นอาศัยกันเป็นครอบครัว พร้อมจะให้กำเนิดอีกหลายชีวิตในเวลาไม่ไกลนี้