[นาย]

........ลุง MILO15 ...สุภาพบุรุษ......ชายชาติทหาร....
....." นาย.... เสาร์_อาทิตย์ นี้เราไปดำน้ำ HAR DEEP กันนะ ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...ลงชื่อไปดำน้ำ กับ SOS ..กับ..อาจารย์จ๋อม..อาจารย์น้อย กันนะ..ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...เราไปเรียน RESCUE ด้วยกันนะ "
......" นาย ...ลุงซื้อกรรไกร มาฝาก ๒ อัน ไว้ใช้ตัดอวน เวลาไปดำนำ้กับ SOS"
.............และอีกหลายคำพูดที่ผมและจุ๋ม ยังจำได้ตลอดเวลาและคุยกันว่า...ช่วงเวลาหลังเกษียรของท่าน คงเป็นเวลาที่ท่านมีความสุขในชีวิตมาก......ท่านใช้ชีวิตได้คุ้มค่า......ได้ทำอะไรในสิ่งที่อยากทำ.......ทำประโยชน์เพื่อสังคมและประเทศชาติ...ความมีนำ้ใจกับทุกๆคน......ความกระตือรือล้นในการช่วยเหลือเพื่อนๆในทุกๆสิ่ง...เหล่านี้ยังปรากฏในความทรงจำ..ของผมและจุ๋ม อยู่ตลอดเวลา...
...........ความประทับใจกับลุงสุพจน์ กับ SOS...เมื่อ พ.ค. 52 พวกเราได้ไปดำนำ้กับ SOS ที่เกาะเต๋า ...DIVE SITE ที่กองหินสามเหลี่ยม กลุ่มเราซึ่งประกอบด้วย ครูพล ซึ่งเป็น dive lead ,ลุงสุพจน์,นาย,จุ๋ม,น้องJ,น้องตุ๊กแกผาและน้องแมลงปอ...ได้รับภารกิจให้ทำการเคลื่อนย้ายลอบจากแนวหิน มาที่บริเวณลานดิน ซึ่งจะทำให้ปลาและสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ใช้เป็นแหล่งอาหารและที่อยู่ใหม่....ลุงสุพจน์..ได้เตรียมอุปกรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างให้พวกเราและมีความกระตือรือล้นมากในการที่จะทำงานนี้ให้สำเร็จ....ซึ่งผมได้เห็นแววตาของท่านมีความสุขมาก....และพวกเราก็สามารถทำงานนี้ได้สำเร็จ....และพวกเราขอมอบคุณความดีนี้แก่ ลุงสุพจน์...ครับ
.........ความเป็นแบบอย่างในความตั้งใจ..ความพยายาม..ท่านเคยชวนผมไปเรียน RESCUE ท่านบอกว่าการดำนำ้อย่างน้อยเราต้องช่วยตัวเองได้ก่อน..การไปเรียนทำให้เราได้รู้ถึงวิธีการที่จะสามารถช่วยตัวเราเองและช่วยผู้อื่นได้ด้วย......การเรียน RESCUE ต้องผ่านการฝึกด้าน CPR จากสภากาชาด ซึ่งท่านก็พยายามที่จะผ่านหลักสูตร CPR ให้ได้.....ซึ่งด้วยสุขภาพของท่านดูอ่อนกว่าวัยทำให้ผู้ทดสอบเข้ารับการศึกษา...แต่เมื่อดูบัตรประชาชนแล้วตกใจไม่ให้เข้าเรียน เนื่องจากอายุเกินกว่าที่กำหนดไว้...จนท.บอกว่าห้ามเกิน 52 ปี ....ท่านบอกว่าอะไรก็ตามที่คนอายุไม่เกิน 52 ปีทำได้ ท่านสามารถทำได้หมด...จนในที่สุดท่านก็สามารถเรียน CPR ได้ และก็สำเร็จการดำนำ้ระดับ RESCUE ได้...ท่านทำให้เราเห็นว่า " ใจหนุ่มในร่างแก่ ดีกว่าใจท้อแท้ในร่างหนุ่ม"
.......ลุงสุพจน์ บอกเราว่า " ความตายสำหรับลุงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวแล้ว " เพราะว่า " ลุงเป็นนักบิน F-FIGHT การขึ้นบินเหมือนกับตายแล้ว เมื่อลงมาเหมือนกับเกิดใหม่" ลุงเล่าให้ฟังว่า " ลุงผ่านสมรภูมการรบมามาก ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เคยเดินเคียงข้างทหารราบมาแล้วในสมรภูมิ เขาค้อ,ภูหินร่องกล้า ในการนำอากาศยานเข้าโจมตีที่หมายข้าศึก ...( คำว่า MILO 15 นี้มาจากตอนที่ท่านเป็นผู้ชี้เป้าให้นักบิน..ซึ่งเป็นนามเรียกขานของท่านใช้ติดต่อกับนักบิน).....ดังนั้นความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับลุง" ...ลุงสุพจน์ บอก น้องJ ว่า " ไอ้ J ถ้าลุงตาย ขอเองอย่างเดียว คือ ให้มายืนข้างศพลุงทุกๆคืนก่อนเผา"...... จากผลงานของท่านแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญ พร้อมที่จะสละชีวิตเพื่อประเทศชาติและราชบัลลังก์.......ลุงสุพจน์ ของพวกเรา...เหมาะสมกับความเป็นชายชาติทหารจริงๆ...

.....ลุงสุพจน์ ...ได้มอบสิ่งดีๆ...เป็นตัวอย่างและแบบอย่างที่ดี...ให้แก่พวกเรา....
ขออำนาจบุญกุศลที่ท่านได้ทำมา..จงนำพาท่านไปสู่สุคติเทอญ...

ด้วยความรักและคิดถึงตลอดไป
นาย&จุ๋ม