เมื่อเช้ามืดวันวานซึ่งเป็นวันเก็บอัฐิและเถ้าอังคารของพี่พจน์....
ที่บ้านสองสายมีฟ้าแลบแปร๊บๆและร้องครืนๆ แต่ไม่มีฝนสักหยดให้เห็น....
มองไปที่ท้องฟ้ารอบๆตัว...
โอ้โฮ!....ท้องฟ้าเป็นสีเทา มองไม่เห็นแสงอาทิตย์ที่ควรจะสาดแสงสีทองให้ได้เห็น
เรานั่งรถขึ้นไปบนทางด่วน ค่อยใจชื้นหน่อย ที่ท้องฟ้าด้านเหนือเริ่มมีแสงอาทิตย์ให้ได้เห็น
ไปถึงวัดพระศรีฯ........ดีใจที่ท้องฟ้าแจ่มใส
อัฐิของพี่พจน์แต่ละส่วนถูกนำมาเรียงอยู่ในถาดมองเห็นได้ว่าเป็นรูปคน....
กระดูกแต่ละชิ้นใหญ่กว่าที่ได้เคยเห็นมา เจ้าหน้าที่วัดบอกว่าเป็นเพราะพี่พจน์แข็งแรงมาก โดยเฉพาะท่อนขาที่แม้จะเผาแล้ว กระดูกก็ไม่ยอมแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนคนอื่นเขา
พิธีรดน้ำอบและโปรยดอกไม้บนเถ้าอัฐิผ่านไป เจ้าหน้าที่แบ่งอัฐิเป็นสามส่วน
ส่วนแรก....เก็บใส่โถใบเล็กๆให้พี่แดงเล็กนำไปบรรจุในเจดีย์ที่วัด
ส่วนที่สอง....ใส่ผ้าขาวและห่อใส่โถให้พวกเราชาว sos นำไปเก็บไว้ก่อนเพื่อรอเวลาที่เราจะนำพี่พจน์ไปดำน้ำกับเราที่โลซิน
ส่วนที่สาม....ซึ่งเป็นอัฐิส่วนใหญ่ถูกนำไปรวมกับกระดูกชิ้นเล็กๆและเถ้าอังคาร ห่อด้วยผ้าขาวและนำไปใส่ในโถใบใหญ่ เพื่อให้พี่ต่องและญาติพี่น้องนำไปลอยที่สัตหีบ
ระหว่างที่เดินทางไปสัตหีบ....
ฟ้ากลับมืดมัวสลัวเลือนลาง....เราภาวนาว่าขอให้ฝนตกมาหนักๆ แต่เมื่อเราไปถึงสัตหีบที่จะต้องทำพิธีลอยอังคารพี่พจน์ ขอให้อย่ามีฝนและคลื่นลม
พอถึงชลบุรี ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก แต่พอเข้าเขตสัตหีบ ไม่มีฝนให้เราเห็น มีแต่น้ำที่เจิ่งนองสองข้างทาง และไหลเอ่อมาบนพื้นถนนในบางช่วง
เมื่อถึงท่าเรือ....ฟ้าเปิด แดดเปรี้ยง ทะเลเรียบเป็นกระจก จนอนุศาสนาจารย์ที่มาทำพิธีให้เรายังเอ่ยปากว่า....
น่าอัศจรรย์
เรือเริ่มออกจากท่าเรือลอยออกไปกลางน้ำ เมฆสีเทาหม่นเริ่มเคลื่อนมาจากทางทิศใต้ สายลมเริ่มพัดมารวยริน จนเรารู้สึกเย็นสบาย....
การทำพิธีลอยอังคารเริ่มแล้ว.....โถใส่อัฐิพี่พจน์ถูกหย่อนลงไปในน้ำ
พี่พจน์ได้เดินทางกลับคืนสู่ธรรมชาติ.....
....เราควรจะยินดี.....แต่ทำไมน้ำตาของเราต้องไหลริน....