[สายชล]

ชมพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว...เราก็จะไปเดินชมสวนกันต่อ ต้นไม้ที่เราชอบที่สุด คือ ต้นไม้สีทอง หรือ ย่านดาโอ๊ะ ต้นเดียวกับที่พี่สุพจน์ หรือ ลุงไมโล ที่รักและเคารพของพวกเราชาว SOS เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนมาเข้าเวรที่พระตำหนักทักษิณ จะชอบมายืนชื่นชมในความงามของต้นไม้ใบสีทองต้นนี้เป็นประจำ ในที่สุด ก็ขอต้นพันธุ์ นำไปปลูกที่บ้าน จนสูงใหญ่สวยงาม

น่าเสียดาย...ที่พี่สุพจน์ ไม่มีโอกาสจะชื่นชมความงามของต้นใบไม้สีทองของตัวเอง และต้นที่พระตำหนักแห่งนี้อีกแล้ว...

ต้นใบไม้สีทอง เป็นไม้เถาเนื้อแข็งขนาดใหญ่ มีมือเกาะม้วนงอ เลื้อยขึ้นไปคลุมตามเรือนยอดของต้นไม้ใหญ่ ใบเดี่ยว เรียงเวียนสลับ รูปเกือบกลม ปลายใบหยักเว้าเป็นแฉกลึก 2 แฉก โคนใบเว้าหยักคล้ายรูปหัวใจ รูปร่างคล้ายกับใบกาหลงหรือชงโค แต่ขนาดใหญ่กว่ามาก

ใบอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง หรือขนสีทองแดงเป็นมันคล้ายเส้นไหมปกคลุมหนาแน่น ลักษณะเหมือนกำมะหยี่ เริ่มแรกใบจะเป็นสีนาค คล้ายสีชมพู เมื่อผ่านไปสัก 2 สัปดาห์ จะกลายเป็นสีน้ำตาล และเข้มขึ้นเรื่อยๆ จนประมาณ 3 เดือน จะกลายเป็นสีทอง และอีก 6 - 7 เดือนต่อจากนั้น จากสีทองจะกลายเป็นสีเงิน

ใบที่สมบูรณ์เต็มที่มีขนาด 10x18 ซม. แต่เคยพบใหญ่ที่สุดกว่า 25 ซม. นอกจากนี้ ใบไม้สีทอง ถือเป็นพันธุ์ไม้เถาเลื้อยขนาดใหญ่ เส้นรอบวงของเถาวัลย์ประมาณ 100 ซ.ม. เลื้อยพันธุ์ต้นไม้ใหญ่ขึ้นสูงถึง 30 เมตร

ขอบคุณข้อมูลจาก...http://www.the-than.com/FLower/Fl-1/262/262.html