[สายชล]

ที่วัดนี่เอง....นอกจากประวัติของวัดบัวเข็มแล้ว โกธง ได้มาเล่ารายละเอียดประกอบภาพถ่ายให้เราได้ฟังอีกครั้งว่า เหตุใดพระบัวเข็มเพียงสี่องค์จากห้าองค์ จึงได้รับการนิมนต์ไปแห่บนเรือการเวก เพื่อให้ชาวบ้านรอบทะเลสาบอินเลได้กราบไหว้บูชา

โกธงเล่าว่า....เมื่อปี ค.ศ. 1965 ในระหว่างการแห่องค์พระบัวเข็มโดยทางเรือ ไปในทะเลสาบอินเลตามประเพณีนั้น ได้เกิดพายุฝนฟ้าคนองและลมแรง ทำให้เรือเกิดล่ม พระทั้ง 5 องค์จมลงสู่ก้นทะเลสาบ ชาวบ้านได้ช่วยกันงมหาองค์พระ งมไปงมมาได้พบพระเพียง 4 องค์เท่านั้น ส่วนอีกองค์หนึ่ง หาอย่างไรก็หาไม่พบ


แต่แล้วก็เกิดปาฏิหารย์ขึ้น เมื่อชาวบ้านกลับไปที่วัดแล้วก็พบว่า พระองค์ที่หายไปนั้น ได้กลับไปประดิษฐานอยู่ในวัดเรียบร้อย แต่เห็นได้ชัดว่าพระองค์นั้นยังคงเปียกน้ำจนชุ่ม และมีตะไคร่น้ำเกาะเต็มองค์ หลังจากนั้นชาวบ้านก็ไม่นำองค์พระองค์นี้ขึ้นขบวนแห่อีกเลย เพราะเกรงว่าท่านจะทำให้เรือล่มอีก เพราะอยากลงเล่นน้ำ และชาวบ้านได้สร้างเสาหงส์ไว้ตรงจุดที่เรือล่ม เพื่อเป็นอนุสรณ์สถาน

น้องปอ ได้ชี้ให้เราดูแผนที่ของทะเลสาบอินเล ที่แขวนอยู่นผนังศาลาวัดบัวเข็ม ซึ่งไม่เหมือนแผนที่รูปร่างเหมือนลูกอ๊อดหาหางสั้นๆที่เราได้เห็นทั่วไป แผนที่ทะเลสาบอินเลที่เราเห็น กลายเป็นลูกอ๊อดหางยาวเหยียด แบ่งออกได้เป็นสามส่วน คือ ส่วนเหนือ เป็นส่วนตัวลูกอ๊อดที่เรากำลังท่องเที่ยวอยู่...ส่วนกลาง มีทางน้ำเล็กๆลักษณะเหมือนคลองเชื่อมต่อกับส่วนเหนือ...และ ส่วนใต้ ที่อยู่ไม่ไกลจากส่วนกลางนัก มีทางน้ำเล็กๆเชื่อมต่อเช่นกัน ความลึกของน้ำนั้นไม่แน่ไม่นอน ขึ้นอยู่กับฤดูกาล ช่วงฤดูฝนซึ่งตรงกับช่วงเข้าพรรษา น้ำจะมีมากจนบา
ครั้งก็ล้นฝั่ง ในขณะที่ช่วงอื่นๆน้ำจะน้อย จนตื้นเขิน