[สายน้ำ]

ถ้าใครคิดจะไปขี่ม้าที่นี่นะครับ ผมขอแนะนำให้ใส่รองเท้า CROCS แบบสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก หัวโตๆไป รับรองว่าได้รสชาติของชีวิตบนหลังม้าแน่ๆ

..... เมื่อคุณขึ้นหลังม้า แล้วเสียบเท้าเข้าไป แล้วหัวรองเท้ามันติดกระชับแน่นอยู่กับห่วงใส่เท้า จะดึงก็ไม่ออก จะดันก็ไม่เข้า
..... เป้ใบใหญ่ใส่กล้อง ถูกบังคับให้สะพายกลับข้างมาอยู่ด้านหน้า จะร่วงจะหล่นอยู่ตลอดเวลา
..... สองมือต้องคอยประคองกล้อง พร้อมจับปุ่มบนอานม้าที่โยกไปโยกมาไปด้วย
..... ไอ้หนูที่คุมม้า มันกระโดดขึ้นมานั่งด้านหลัง สั่งให้ม้าควบซิ่งอยู่ตลอดเวลา ทั้งขาขึ้นขาลง ทั้งทางลาดทางชัน ทั้งทางเรียบทั้งขอบเหว ที่จะกว้างหรือแคบ มันสามารถสั่งม้าให้แซงได้ตลอด

ผมได้แต่เกร็งตัว มือข้างหนึ่งต้องยึดอานม้าไว้แน่น ขณะที่มืออีกข้างต้องคอยประคองเป้กล้องที่ไพล่มาอยู่ด้านหน้า ระหว่างที่ม้าควบผ่านดงไม้ ผมโยกจนแทบจะหล่นลงมาหลายครั้ง ขณะที่ใจคิดตลอดเวลา ว่า เราคงไม่หล่นลงไปหรอก เพราะเท้ามันติดแน่นชักไม่ออกแน่ๆ อย่างมากก็เอียงกะเท่เร่ลงไปเสียบกับกิ่งไม้ที่ยื่นระเกะระกะตลอดทาง สภาพศพจะสวยมั๊ยหนอ ....

อาศัยที่เคยเรียนอยู่ที่ Texas เมืองคาวบอย จึงพอจะเดาทักษะที่ถูกต้องในการขี่ม้าได้บ้าง (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย) เวลานั่ง โดยเฉพาะตอนม้าควบ ต้องไม่นั่งเต็มก้น ใช้เท้ายันพยุงตัวและรับน้ำหนักแทนก้นไว้ตลอดเวลา จึงพาชีวิตรอดมาได้ แต่ไอ้ที่จะพาตายจริงๆคือเป้กล้องนี่แหล่ะ

ขาขึ้น ได้ขึ้นม้าเป็นคนสุดท้าย เริ่มด้วยการที่ไอ้หนูเดินจูงไป แต่คงไม่สะใจมัน ผมจึงถูกบังคับให้ไพล่เป้กล้องไปไว้ด้านหน้า เพื่อเปิดพื้นที่ด้านหลังให้ไอ้หนูมันขึ้นมานั่งได้ด้วย แต่พอมันขึ้นมาได้เท่านั้นแหล่ะ มันสั่งควบตลอด แซงดะ จนขึ้นไปถึงยอดเขาเป็นคนแรก .... ขาลงก็ขึ้นม้าเป็นคนสุดท้าย และเริ่มด้วยการสั่งให้ม้าไปดุนก้นยัยป้าที่จูงม้าน้องติ๋ว แกคงบ้าจี้ ไอ้หนูนี่ก็ยิ่งแหย่ จนแกทนไม่ไหวให้แซง หลังจากนั้นมันก็ห้อม้าแซงหมด ยกเว้นของคุณสายชลที่ควบแหลกเข้าเส้นชัยเป็นคนที่หนึ่ง ผมเป็นคนที่สอง

กลัวตายก็กลัว แต่มันก็มันส์ ยิ่งเห็นสภาพของคนอื่นๆ รวมทั้งได้ยินเรื่องของน้องติ่งก็ยิ่งขำกลิ้ง .... คิดไปด๊าย