รายงานผลการปฏิบัติงานตามโครงการเก็บขยะ/ตัดอวน ที่โลซิน กันยายน 2565

[สายชล]

รายงานผลการปฏิบัติงานตามโครงการเก็บขยะ/ตัดอวน ที่โลซิน กันยายน 2565
โดยสมาชิกอาสาสมัคร wwwSaveOurSea.net
วันที่ 1- 5 กันยายน 2565

[สายชล]

ในระหว่างวันที่ 1- 5 กันยายน 2565 สมาชิกอาสาสมัครชาว www.SaveOurSea.net หรือ SOS ได้วางแผนที่จะร่วมลงแรงใจ แรงกาย และแรงทรัพย์ ไปดำน้ำทำงานเก็บขยะและตัดอวนกันที่โลซิน และลอปี ที่เป็นเกาะเล็ก ๆ ในจังหวัดปัตตานี และเลยไปดำน้ำทำงานกันที่ปะการังเทียมรถถัง ตู้รถไฟ และถังขยะ ที่หน้าเมืองนราธิวาสด้วย หลังจากได้ไปทำงานที่จุดดำน้ำเหล่านี้เมื่อเดือนพฤษภาคม ที่ผ่านมา

สองสายได้ออกเดินทางล่วงหน้าไปพักที่ชุมพร ในวันที่ 31 สิงหาคม และในเช้าวันศุกร์ที่ 1 กันยายน ก็ออกเดินทางต่อไปสงขลา เพียงบ่ายสามโมงกว่าๆ เราก็เดินทางถึงท่าเรือ Southern ที่ตั้งอยู่หน้าพิพิธภัณท์เมืองสงขลา

อากาศที่สงขลายังแจ่มใสดี แม้จะมีเมฆฝนกระจายเป็นหย่อมๆ อยู่บนท้องฟ้า ลมก็พัดเฉื่อยๆ คืนนี้เรือคงแล่นตามลมไปได้แบบสบายๆ เพราะคลื่นไม่น่าจะสูงนัก น่าจะเป็นไปตามที่สำนักพยากรณ์อากาศทั้งหลายรายงานว่า วันนี้และพรุ่งนี้ลมจะอ่อน คลื่นไม่สูง แต่ลมแะคลื่นจะไปแรงและสูงขึ้นในวันเสาร์ หรืออีกสองวันข้างหน้า

[สายชล]

ห้าโมงเย็น - สมาชิกอาสาสมัคร sos เริ่มทยอยเดินทางมาลงเรือวีนัสที่จอดเทียบท่ารออยู่ จนสามทุ่มกว่าๆ สมาชิกทั้งหมดรวม 25 คน ก็ลงเรือและจัดเตรียมอุปกรณ์ดำน้ำให้พร้อมไว้ สำหรับการทำงานในวันรุ่งขึ้น

จากนั้น น้องพัทเคาะระฆังเรียกระดมพลที่บริเวณที่พักรับประทานอาหาร เพื่อให้สมาชิกได้ฟังน้องติ๊ก หัวหน้าไดฟ์ลีดเดอร์ของเรา ได้กล่าวเปิดโครงการ แนะนำตัวเองและลีดเดอร์ แล้วให้สมาชิกแนะนำตัวเอง พร้อมกับการแบ่งกลุ่มดำน้ำ และได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับเรือ และความปลอดภัยในการใช้ชีวิตยู่บนเรือ ในขณะที่เรือเริ่มแล่นออกจากท่าเรือ มุ่งหน้าสู่กลางอ่าวไทย มุ่งตรงไปยังจุดดำน้ำทำงานแรก คือโลซิน เกาะเล็กๆ กลางอ่าวไทยที่ติดชายแดนมาเลเซียทางด้านใต้ ส่วนทางด้านตะวันออกไกลออกไปหน่อย คือเขตแดนของเวียตนาม

ทะเลที่ราบเรียบทำให้การบรี๊ฟครั้งแรกในคืนนั้น ผ่านไปอย่างราบรื่น หลังจากนั้น ทุกคนก็เข้าห้องพัก ชำระล้างร่างกาย และนอนหลับกันสนิทไปตลอดทั้งคืน

[สายชล]

เช้าวันศุกร์ที่ 2 กันยายน 2565 สองสายตื่นกันตั้งแต่ตีสี่ตามความเคยชินเมื่ออยู่ที่บ้าน
ทะเลยังราบเรียบอยู่ แต่พอพระอาทิตย์เริ่มทอแสงที่ขอบฟ้าด้านตะวันออก เราก็เห็นเมฆดำทะมึนเต็มฟ้า แต่ลมไม่แรง และคลื่นไม่สูงนัก

เจ็ดโมงเช้า - น้องพัทเดินถือกระดิ่งรัวไปตามหน้าห้องต่างๆ ทั้งสามชั้นของเรือ ใครที่ยังไม่ยอมตื่นก็ต้องเป็นคนหูตึงแน่ๆ สมาชิกรุ่นใหญ่ที่ตื่นและทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปรวมที่โต๊ะอาหารชั้นบนเพื่อหากาแฟ ขนมปัง และผลไม้ทานรองท้อง ปล่อยให้เด็กหญิงบุ้งกี๋ ลูกสาววัยเกือบ 9 ขวบของน้องปี๊บและน้องย้ง นอนเล่นต่อไปในห้อง

แปดโมงเช้า - น้องพัทรัวกระดิ่งอีกครั้งเพื่อระดมพลที่โต๊ะอาหาร เมื่อสมาชิกมาอยู่กันพร้อมแล้ว น้องติ๊กเริ่มทักทายทุกคน ต่อด้วยการบรี๊ฟเกี่ยวกับวิธีดำน้ำและทำงานอย่างปลอดภัยตามสไตล์ชาว sos ต่อด้วยการบอกเล่าถึงวิธีการตัดอวน และการนำอวนขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างถูกวิธี รวมถึงการแยกขยะที่นำขึ้นมาบนเรือ ก่อนจะเก็บใส่ถุงดำ ประเมินน้ำหนัก และส่งให้เด็กเรือเก็บ โดยระหว่างนั้นมีน้องพัทเป็นผู้ช่วยคอยเสริมและเพิ่มเติมข้อมูล

[สายชล]

ฟังบรี๊ฟไม่ทันเสร็จ เรือวีนัสที่มีลมส่งท้ายก็เดินทางถึงโลซินเร็วกว่าที่คาดไว้ กระโจมไฟที่ตั้งอยู่บนกองหินที่โผล่พ้นน้ำเพียงเล็กน้อย เป็นสัญลักษณ์ที่เห็นเด่นเป็นสง่าแต่ไกล เคียงคู่อยู่กับเรือที่ใช้ดำน้ำอีก 4 ลำ ที่เดินทางออกจากฝั่งมาก่อนเรือวีนัส

หลังหายตื่นเต้นกับโลซินแล้ว สายชลเริ่มพูดเกี่ยวกับกฎระเบียบของการอยู่ร่วมกันอย่างสุขใจในระหว่างออกมาทำงานของชาว SOS ซึ่งประกอบด้วย 5 NOs คือ No Logo / No Ego / No Decom / No Alcohol / No Gambling (ถ้าช่วงการเมืองรุนแรง ก็ต้อง No Political ด้วย)

จากนั้น น้องติ๊กก็ปิดท้ายด้วยการบรี๊ฟเรื่องจุดดำน้ำของโลซินในภาพรวม และเน้นจุดดำน้ำไดฟ์แรก ที่เราจะลงดำน้ำทางด้านตะวันตกของกองหินกระโจมไฟ แล้วไหลตามน้ำไปทางด้านเหนือ เพื่อสำรวจ เก็บขยะ/ตัดอวน และนำพวงมาลัยไปไหว้พี่ไมโล สมาชิกอาวุโสของ SOS ที่รักโลซินมาก และเมื่อท่านจากพวกเราไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เราได้ขอนำอังคารของท่านบางส่วนมาโปรยไว้ทางด้านเหนือของกองหินกระโจมไฟ

[สายชล]

กองหินกระโจมไฟด้านตะวันตก และ ด้านเหนือ

ได้เวลาลงดำน้ำแล้วค่ะ

ไดฟ์แรกของทริปนี้ เราให้เรือไปส่งที่บรเวณใกล้ๆ กับกระโจมไฟด้านตะวันตกตามแผนการดำน้ำที่วางไว้ ก่อนกระโดดลงดำน้ำ เราสัมผัสกับลมที่เริ่มแรงขึ้น ผิวน้ำทะเลเริ่มเป็นริ้วๆ คลื่นหัวแตกเริ่มก่อตัวขึ้น

ชักจะไม่ค่อยดีแล้วล่ะค่ะ ถ้าลมยังไม่ลด ตอนจะขึ้นเรือเห็นทีจะลำบากเป็นแน่

เมื่อกระโดดลงน้ำ เรามองลงไปเห็นความใสของน้ำที่มองได้ไกลกว่า 20 เมตร แล้วดีใจ น้ำก็ไหลเอื่อยๆ จากใต้ไปเหนือ ไม่เหมือนตอนมาดำน้ำที่นี่เมื่อเดือนพฤษภาคม ที่น้ำทั้งขุ่นทั้งแรง

แต่พอลงไปถึงพื้น น้ำตาก็ซึมออกมา เมื่อเห็นดงปะการังที่เคยสวยงามและสมบูรณ์ กลับแหลกราญเกือบหมดตั้งแต่เมื่อปี 2562 จนบัดนี้ยังไม่ฟื้นคืนดี แถมยังมีเศษสายเบ็ดและเศษเชือกเส้นยาว ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 มิลลิเมตร พันอยู่ตามกอปะการังเล็กๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ในบริเวณนี้