มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

พวกเราทั้งหมด 26 คน ใช้รถม้า 9 คัน เริ่มเดินทางออกจากหน้าโรงแรม Bravo (ที่จะเป็นที่พักของพวกเราส่วนหนึ่ง) มุ่งหน้าเดินทางเที่ยวรอบเมืองพิน อูล วิน หรือที่มีอีกชื่อหนึ่งคือ "เมย์ เมียว" (เมย์ เป็นชื่อของพันเอกเมย์ ชาวอังกฤษที่เข้ามาปราบพวกกบฏที่ต่อต้านอังกฤษ และ เมียว แปลว่าเมือง รวมแล้วแปลว่า เมืองของพันเอกเมย์)

จุดแรกที่ผ่านคือ สุเหร่า ประจำเมือง...ที่นี่ มีชาวมุสลิมอาศัยอยู่มาก พอๆกับชาวอินเดียฮินดู ที่ในอดีตเดินทางเข้ามาอาศัยอยู่ที่เมืองนี้อยู่ก่อนบ้างแล้ว และเมื่ออังกฤษเข้ายึดครองพม่า ได้ใช้เมืองพิน อูล วิน เป็นฐานทัพใหญ่ และเป็นสถานที่ตากอากาศชั้นหนึ่ง เพราะที่นี่อยู่บนเขาสูงราว 1070 เมตร มีอากาศดี เย็นสบาย ภูมิประเทศสวยงาม โดยได้ว่าจ้างชาวกุรข่าน และคนในประเทศจักรวรรดิของตน มาเป็นทหารและดูแลรับใช้ ทำให้มีคนในชมพูทวีปที่อยู่ใกล้พม่าที่สุด เข้ามาอาศัยที่เมืองนี้เพิ่มมากขึ้น...

หอนาฬิกาเพอร์เซลทาวเวอร์ เป็นเหมือนจุดศูนย์กลางของเมือง ถูกสร้างเป็นที่ระลึกในงานฉลองครบรอบ 25 ปี แห่งการครองราชย์ ของพระเจ้าจอร์จแห่งสหราชอาณาจักร์ เมื่อปี พศ. 2477






จากหอนาฬิกา...รถม้าโขยกผ่านร้านเบเกอรี่ที่ได้ชื่อว่าอร่อยที่สุดในเมืองนี้ เราเลยหมายตาไว้ว่า หลังอาหารเย็นวันนี้ จะแวะมาชิมครัวซองกับชาที่ขึ้นชื่อลือชาของที่นี่กันสักหน่อย