มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

หลังออกจากวัดแมวกระโดด.... เรือพาเราแล่นกลับไปที่ท่าเรือ ระหว่างทาง เราผ่านกลุ่มเรือของชาวประมงของแท้ ที่เมื่อเช้าช่วยกันวางตาข่ายจับปลาขวางทางน้ำอยู่อย่างขมักเขม้น เมื่อเราผ่านมาอีกครั้งในยามเย็น ชาวประมงเหล่านั้น ก็ยังลอยเรืออยู่ที่เดิม แต่ครั้งนี้ พวกเขาง่วนอยู่กับการใช้ไม้พายฟาดน้ำโครมๆจนน้ำกระจาย อยู่บนเรือที่กระจายเป็นหน้ากระดานสับหว่างกันสองแถว โดยหันหัวเรือไปทางตาข่ายที่เขาขึงขวางทางน้ำอยู่


น้องอาร์ตเล่าว่า...พวกชาวประมงกำลังใช้พายฟาดน้ำ เพื่อให้เกิดเสียงดัง ปลาตกใจก็จะพากันว่ายไปติดตาข่ายที่เขาขึงขวางไว้ เป็นการหาปลาที่ใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านที่มีมาแต่ครั้งโบราณกาลจริงๆ