It's Israel

[-Oo-]

ด้วยเหตุที่เยรูซาเล็มผ่านการปกครองหลายเชื้อชาติตั้งแต่กรีก โรมัน เปอร์เชีย อาหรับและเติร์ก ก่อนจะตกถึงมืออิสราเอล หลังสงคราม 6 วันในปี 1967 ทำให้ดินแดนนี้รับเอาอารยธรรมจากหลายชาติข้างต้นเอาไว้แบบเต็มๆ ถึงขั้นที่อวดได้ว่า แทบจะไม่มีเมืองใดในโลกที่เพียบพร้อมไปด้วยการผสมผสานประวัติศาสตร์ การเมือง วัฒนธรรม และศาสนา เช่นเยรูซาเล็มอีกแล้ว

อย่างไรก็ดี แม้ทั้งยิว คริสต์ และอิสลาม จะอ้างว่า เยรูซาเล็มเป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ของตน แต่ความสำคัญของเยรูซาเล็มสำหรับทั้ง 3 ศาสนานี้กลับต่างกัน

สำหรับยิวแล้ว เยรูซาเล็มทั้งหมดถือเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ โอบล้อมด้วยภูเขา “เทมเพิล เมาต์” และล้อมด้วยกำแพง 4 ด้าน โดยเรียกพื้นที่ส่วนนี้ว่า “เมืองเก่า” (Old City) แม้ว่ากำแพงทั้ง 4 ด้านจะถูกแบ่งออกเป็น 4 องค์ประกอบตามความเชื่อ คือ อาร์เมเนีย คริสต์ ยิว และมุสลิม ก็ตาม

ส่วนความเชื่อของชาวคริสต์ เยรูซาเล็ม คือ สถานที่ประสูติ เผยแพร่ศาสนา สวรรคต และฟื้นคืนชีพ ของพระเยซู

ขณะที่ความสำคัญของเยรูซาเล็มต่อมุสลิม อยู่ที่เพียง “โดมแห่งศิลา” หรือ “มัสยิดโอมาร์” (Dome of the Rock) สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 7 ทับพื้นที่ “เมืองเก่า” ของยิว โดยใช้ศิลปะมุสลิมทั้งหมด มีหินก้อนใหญ่เด่นเป็นสง่า ซึ่งเชื่อว่า เป็นจุดที่ท่านนะบี มูฮัมหมัด ศาสดาของศาสนาอิสลาม เดินทางขึ้นสู่สรวงสวรรค์เพื่อไปพบพระอัลเลาะห์ โดยโดมแห่งศิลาสีทองอร่ามจัดเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อันดับ 3 ของชาวมุสลิม รองจากนครเมกกะและเมดินา

ย้อนกลับไปที่ความสำคัญของเยรูซาเล็มต่อชาวยิว ส่วนที่เป็นกำแพงล้อมเมืองเก่า โดยชาวยิวเชื่อว่า กำแพงทางทิศตะวันตก ซึ่งถูกขนานนามว่า “กำแพงร้องไห้” (Wailing Wall) เมื่อครั้งที่ชาวยิวต่างเดินทางมาร่ำไห้ แสดงความโศกเศร้าเสียใจที่วัดแห่งโซโลมอน สถานที่สำคัญของเมืองเก่า ถูกทำลายเป็นครั้งที่ 2 จากน้ำมือของจักรวรรดิโรมันในคริสตศักราช 70

ยิ่งไปกว่านั้น ชาวยิวยังหมั่นไปสวดมนต์ที่กำแพงร้องไห้นี้ตลอด 2 พันปี เฉลี่ยวันละ 3 ครั้ง เนื่องจากเชื่อว่า เป็นกำแพงที่ได้ใกล้ชิดพระผู้เป็นเจ้ามากสุดและเป็นกำแพงวัดกำแพงเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ โดยมักเขียนข้อความขอพรใส่กระดาษสอดเข้าไปตามรูกำแพง

นอกจากถูกเชื่อว่าเป็นดินแดนแสวงบุญแล้ว เยรูซาเล็มยังเป็นเมืองแห่งสมรภูมิการสู้รบมากสุดเมืองหนึ่งของโลก โดยถูกล้อมกว่า 50 ครั้ง ถูกยึดครองถึง 36 ครั้ง และถูกทำลายมากกว่า 10 ครั้ง จากความกระหายของชาติตะวันออกกลาง