หนูไปชุมพร

[สายน้ำ]

ทุกคนไปถึงเกาะง่ามน้อยหมด ยกเว้น "ป้าจ้อย" ที่ไปถึงแค่ "เกาะบันได" คือป้าจ้อยว่ายน้ำไม่เป็น เลยเกาะบันไดเรือไว้แน่น ไม่ยอมไปไหน จนเจ้าหน้าที่เรือต้องมาคอยจูงให้ออกไปจากบันได

ป้าจ้อยก็ทำตัวแข็งทื่อ เล่นเอาป้าน้อยตกใจเตรียมกระโดดลงไปดู เพราะกลัวเป็นอะไรไป





ป้าตุ้ม (อาวุโส) น่ารักมาก กระโดดน้ำลงมาช่วยจูงมือต๊อบไปดำน้ำดูโน่น..ดูนี่...สนุกมากๆ





พวกดำน้ำลึกพากันเตรียมแต่งตัวและกระโดดลงน้ำ พวกสนอร์เกิ้ลก็ยังดำน้ำกันต่ออย่างเพลิดเพลิน

ปลาที่นี่เยอะมาก....และสวยมาก





แนวปะการังค่อนข้างสมบูรณ์มาก มีทั้งปะการังแข็ง ปะการังอ่อน

[สายน้ำ]

กัลปังหาสีสวยๆก็มีให้เห็น





ปลาส่วนมากจะเชื่องมาก ชนิดไปจ้องดูจนใกล้ก็ยังไม่หนี





ปลาบางตัวอยู่นิ่งๆ...เหมือนกับถูกจับแขวนไว้กับที่





ทากทะเลก็มีให้เห็นแล้วก็น่ารักๆทั้งนั้นอย่างตัวนี้...

[สายน้ำ]

ทากทะเลก็ชอบเล่นผาดโผน...





บางที...ก็ชอบเล่นต่อแถวเหมือนเด็กอนุบาล





หอยมือเสือที่นี่สุขภาพดีมาก ตัวอวบอิ่มและสีสวยอ่อนหวาน...





เปลือกของหอยมือเสือประดับประดาไปด้วยหอยชนิดอื่น..เพรียง...และตะไคร่ แสดงถึงอายุของหอยมือเสือตัวนี้ว่ามากพอควร

[สายน้ำ]

ความงามของทะเลเกาะง่ามในวันนั้น...เล่นเอาลุงและป้าทั้งหลายไม่อยากขึ้นเรือเลย





แม้แต่ไดฟ์ลีดเดอร์ของเรือเองอย่าง "น้าแจ้" ดำน้ำลึกและขึ้นเรือไปแล้ว ก็ยังกระโดดลงน้ำมาดำผุดดำว่ายต่อเลย

ต๊อบเองก็ไม่อยากขึ้นจากน้ำเหมือนกันค่ะ....แต่กลัวถูกปล่อยเกาะเลยต้องกระโดดขึ้นเรือกลับเข้าฝั่ง

[สายน้ำ]

หลังจากเข้าที่พักอาบน้ำอาบท่าแล้ว เหล่าสมาชิกทั้งเด็กและผู้ใหญ่ก็เดินเล่นแถวสวนของรีสอร์ต

ที่นี่...เขามีต้นไม้แปลกๆให้ดูมากมาย อย่างเช่น "ต้นหม้อข้าวหม้อแกงลิง" ที่ต้นและต๊อบไม่เคยเห็นเป็นต้น





ด้านหลังของรีสอร์ตมีแปลงนาสาธิต ใช้ปลูกข้าว...ไม้ผล...ไม้ดอก นานาชนิด และบ่อปลา เพื่อให้ผู้เข้ามาเยือนได้เห็นถึงวิถีชีวิตแบบ "เศรษฐกิจพอเพียง" ตามพระราชดำริของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ





หลังอาหารค่ำที่แสนอร่อย...ลุงนาราก็พาน้องบิง..ต้น...และต๊อบ ไปไล่จับปูลมกัน พอจับได้ก็ชื่นชมปูอยู่สักพัก แล้วก็ปล่อยปูให้เป็นอิสระ

ทุกคนสนุกสนานแต่ก็เหนื่อยกันมาก...คืนนั้นพอหัวถึงหมอนก็หลับสนิทไปถึงเช้า

[สายน้ำ]

เช้าวันใหม่.... คนแก่และเด็กทั้ง 12 คน มีโปรแกรมไปล่องแพที่ พะโต๊ะ ซึ่งอยู่ในเขตชุมพร ไม่ห่างจากหลังสวนนัก

หลังอาหารเช้าทุกคนนั่งรถตู้จากรีสอร์ตล่องใต้ไปยังพะโต๊ะ ระหว่างทางรถแวะจอดให้ซื้อผลไม้ที่สวี ซึ่งตอนนี้มีเพียงสละ..ระกำ...สับปะรด และส้มโอ

จากนั้นรถก็วิ่งเลี้ยวขวาข้าถนนสองช่องทาง ที่มีสภาพดีพอควร สองข้างทางเป็นเขาสูงๆต่ำๆ "น้าเอ๋" ซึ่งเป็นไกด์ของรีสอร์ตบอกเราว่าที่นี่ได้ชื่อว่า "แม่ฮ่องสอนห่งภาคใต้" เพราะตอนเช้าๆจะมีหมอกลงหนา ดูสวยงามเหมือนเมืองในหมอก

ที่พะโต๊ะ..เราต้องแวะเปลี่ยนจากรถตู้เป็นรถกะบะ ตามนโยบายกระจายรายได้สู่ชนบท รถกะบะเก่าคร่ำคร่าและด้านหลังไม่มีหลังคา วิ่งปุเลงๆไปตามถนนดินลูกรัง เพียง 15 นาที ก็ถึงริมแม่น้ำหลังสวน

ทุกคนเห็นแพไม้ไผ่ที่ต้องขึ้นไปนั่งแล้วก็เสียวๆ โดยเฉพาะ "ป้าจ้อย" เริ่มมีอาการตัวแข็งขึ้นมาทันที แต่ก็เป็นคนแรกที่เดินลงแพไป

แพลำแรกลอยปริ่มน้ำ เพราะป้าแต่ละคนมีขนาด "นางงามช้าง" เรียกพี่กันทั้งนั้น






แพลำที่สอง ซึ่งคนที่จะนั่งก็ขนาดไม่ธรรมดา...พอขึ้นแพก็ทำท่าจะจม ผู้คุมท่าเรือเลยต้องเปลี่ยนแพที่ใหญ่ขึ้นให้

ค่อยยังชั่วหน่อย...ที่ไม่ต้องนั่งแพที่จมไปจนมองไม่เห็นบั้นท้ายของผู้นั่ง





แดดเปรี้ยง แต่ลมพัดเย็นสบาย และสองข้างทางเขียวขจีไปด้วยแมกไม้นานาพันธุ์ ทำให้รู้สึกไม่ร้อนมากและทุกอย่างดูสดชื่นไปหมด

[สายน้ำ]

เรือแล่นไปราว 45 นาที ก็จอดให้เราขึ้นฝั่งไปทานอาหารเที่ยงกัน

ตลิ่งที่สูงชันขึ้นไปนั้นร่มครึ้มด้วยไม้ใหญ่ แต่เมื่อก้าวพ้นขึ้นไปกลับเห็นเป็นสวนผลไม้ ที่ปลูกไม้ผลชนิดต่างๆไว้อย่างเป็นระเบียบ

ที่กลางสวน..มีศาลาเปิดโล่ง และมีโต๊ะอาหารตั้งอยู่ราว 8 โต๊ะ เราได้รับแจกเครื่องดื่มสีเหมือนน้ำมะนาว แต่เมื่อลองดื่มดู รสชาติกลับเหมือนน้ำมะขาม เมื่อถามว่าน้ำอะไรก็ได้ความว่า "น้ำส้มแขก" ที่ใช้ลดความอ้วนได้ดี

เอ...ประชดกันหรือเปล่านี่

จากนั้นก็ถูกต้อนไปนั่งโต๊ะอาหารที่ยังว่างอยู่....ไม่ต้องรอนาน อาหารก็ถูกนำมาวาง





อาหารบนโต๊ะหน้าตาแปลกๆ....

ข้าวสวย....ถูกห่อเหมือนข้าวต้มมัดด้วยใบ "คลุ้ม" ซึ่งมีลักษณะคล้ายใบต้นปักษาสวรรค์ แล้วนำไปนึ่งในกระบอกไม้ไผ่ท่อนยาว ที่วางตั้งอิงไฟกองใหญ่ เมื่อแกะออกมาจะร้อน....หอมชื่นใจและอร่อยสุดๆ

ไข่เจียว....ทอดบนใบตอง โดยไม่ต้องใช้น้ำมันพืชหรือน้ำมันหมู แต่ใช้น้ำมันจากใบตองแทน (คนที่คิดวิธีทำไข่เจียวใบตอง เล่าว่า เป็นเพราะลืมเอาน้ำมันมา เลยลองใช้ใบตองวางบนกระทะแล้วเทไข่ลงไป ก็เห็นว่าเป็นไข่เจียวใช้ได้ และอร่อยด้วย)

แกงเหลืองหยวกกล้วย...ใช้หยวกกล้วยเล็กๆมาแทนหน่อไม้ รสชาติเผ็ดเด็ดขาด แต่อร่อยถึงใจ

ผัดผักกูดราดกะทิ....หอมมันและอร่อยแถมยังเคี้ยวกรุบๆ สนุกปากอีกด้วย

น้ำพริกกะปิ.....ใช้กะปิเมืองชุมพรที่หอมอร่อย ทานพร้อมปลาทูเมืองชุมพร แกล้มด้วยผักนานาพันธุ์

ใบเหลียงผัดไข่....หวานมัน..หอมชื่นใจ จนเด็กๆร้องขอเพิ่มอีก

ทุกคนทานข้าวห่อใบคลุ้มอย่างน้อยคนละ 2 ห่อ และขอเพิ่มอาหารที่มีให้เติมไม่อั้น จนอิ่มแปล้ ตบท้ายด้วยสละรสหวานอมเปรี้ยวนิดๆ และสับปะรดหวานฉ่ำที่ซึ้อมาเองจากสวี

เอิ้กกกก...อิ่มจนจะเดินไม่ไหว





อิ่มได้ที่ดีแล้ว เราก็ถูกเกณฑ์ไปลงเรือ

ขณะเดินตัดสวนผลไม้นานาพันธุ์ไปที่ท่าเรือริมน้ำ....ก็ให้นึกไปว่าน่าจะมีลูกห้อยระย้ามาให้เด็ดหม่ำได้ตามใจชอบ แต่นี่มีแต่ดอกกับใบ ซึ่งกว่าจะออกลูกออกผลได้ก็ราวเดือนกรกฏาคม-สิงหาคม โน่น....

เห็นที่ช่วงนั้น...ต้นกับต๊อบต้องขอมาใหม่อีกสักรอบ