ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 2

[สายชล]

ส้มสูกลูกไม้ มากมายให้เลือกซื้อ...แต่ขอบอก ส้มที่เห็นนั่น ไม่อร่อยเลยค่ะ...






ข้าวเหนียว...ข้าวสาร






อาหารแห้ง





แป้งจี่

[สายชล]

ในแม่น้ำโขง มีปลาชุกชุมและหลากหลายพันธุ์ ปลาจึงกลายมาเป็นอาหารหลักของที่นี่อีกชนิดหนึ่ง


ที่นี่...มีทั้งปลาตัวใหญ่ๆ







ปลาตัวเล็กๆ...ตัวจิ๋วๆ...







แล่ให้เห็นกันสดๆ...






ซื้อปลา แล้วก็ซื้อพริกและมะขามไปทำปลาทอด ลาดพริกผัดน้ำมะขามซะเลย...

[สายชล]

ผลิดภัณฑ์จาก "ควาย" มารวมตัวอยู่ที่นี่ค่ะ...ดูดีๆ มีอะไรบ้าง...


ที่เป็นเท้า..จมูก...หู...น่าจะเห็นได้ชัดเจน









ถ้าเป็นเส้นๆนี่ ถ้าไม่บอกคงไม่ทราบนะคะ..





จริงๆแล้ว คือ "หนังควาย" ที่นำขนออก ตัดเป็นเส้นๆ แล้วนำไปนึ่ง หรือตากแห้ง นำมาใช้ย่าง หรือนำไปทำเป็นน้ำพริก ที่เรียกว่า "แจ่วบอง" ซึ่งอยู่ในถุงสีดำที่วางอยู่ข้างๆ

[สายชล]

แผ่นสาหร่ายที่มีทั้งแบบตากแห้งและที่ทอดกรอบ ทานกับแจ้วบองอร่อยสุดๆเลยล่ะค่ะ..





ปูน้อยไม่หนีบมือ เพราะถูกมัดเป็นพวงๆ อย่างสวยงาม




ขอถ่ายภาพหน่อยจ้ะ..





น่าสงสาร...

[สายชล]

เราสังเกตว่า ไม่มีพืชหรือสัตว์ป่ามาขายในตลาด เหมือนที่เคยเห็นเมื่อยี่สิบปีก่อน เข้าใจว่า ทางการคงสั่งห้ามไว้ เพราะไม่เช่นนั้น จะเสียชื่อเมืองมรดกโลกหมด...






เราเดินดูกันจนทั่ว สายชลสนใจไปหมด แต่คุณสายน้ำ ดูจะสนใจไก่ย่าง ขนมปังฝรั่งเศส และกาแฟโบราณ เพราะเริ่มจะหิวอาหารเช้าแล้วล่ะค่ะ...

[สายชล]

นั่งตุ๊กๆ กลับโรงแรมไปทานข้าวเช้าดีกว่านะคะ...ห้องอาหาร บรรยากาศสวยงาม


มีความสุขมากค่ะ...






รับประทานไป..ชมวิวแม่น้ำโขงไป...





หมอกบางๆยังลอยอ้อยอิ่งอยู่หนือลำน้ำโขง....





สวยจนอยากนั่งอยู่ที่นี่นานๆ แต่ไม่มีเวลาแล้วค่ะ ถูกตามตัวไปเที่ยวแล้ว....

[สายชล]

พระราชวังหลวง




หลวงพระบางเป็นเมืองหลวงของลาวเมื่อนานเนกาเลมาแล้ว...ตามประวัติชาติลาว ที่เล่าโดยไกด์สาวชาวลาว ได้ความว่า....

เดิมที่อาณาจักรล้านช้างมีชื่อเรียกว่า “เมืองชวา” อันเนื่องมาจากมีชาวชวาอาศัยอยู่มากกว่ากลุ่มอื่น เมื่อปี พ.ศ. 1896 – 1916 พระเจ้าฟ้างุ้มได้รวบรวมแว่นแคว้นต่างๆของชนเผ่าไท-ลาวในเขตลุ่มน้ำโขง แม่น้ำคาน แม่น้ำอู แล้วก่อตั้งอาณาจักรล้านช้าง ณ ดินแดนริมน้ำโขง ซึ่งคือที่ตั้งเมืองหลวงพระบาง โดยการช่วยเหลือของกษัตริย์ขอม ผู้เป็นบิดาของพระมเหสีของเจ้าฟ้างุ้ม พร้อมๆกันนั้น พระองค์ได้รับเอาพุทธศาสนาเข้ามาแทนการนับถือผี ที่ชาวลาวเคยนับถือ



ในปี พ.ศ. 1900 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น "เมืองเชียงทอง" กระทั่งกษัตริย์ขอมได้พระราชทานพระพุทธรูปองค์หนึ่ง มีชื่อว่า พระบาง ซึ่งเป็นพระพุทธรูปศิลปะสิงหล เจ้าฟ้างุ้มจึงทรงเปลี่ยนชื่อเมืองเป็น “หลวงพระบาง"



ปัจจุบัน...พระบาง ได้ประดิษฐานไว้ใน "หอพระบาง" ซึ่งตั้งอย่างสง่างาม อยู่ทางด้านซ้ายทางเข้าพระราชวังหลวง ซึ่งได้เปลี่ยนมาเป็น พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ ของลาวไปแล้ว

อาณาจักรล้านช้างแตกออกเป็นสามอาณาจักร คือ อาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง เวียงจันทน์ และ จำปาศักดิ์



ปี พ.ศ. 2088 พระเจ้าโพธิสารราชเจ้า โปรดฯ ให้ย้ายเมืองหลวงของอาณาจักรล้านช้างไปอยู่ที่เมืองเวียงจันทน์ แม้หลวงพระบางจะไม่ได้เป็นเมืองหลวงต่อไป แต่เจ้ามหาชีวิตยังคงประทับที่หลวงพระบาง



กษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านช้าง สืบทอดราชบัลลังก์กระทั่งถึงยุคสิ้นสุดของราชวงศ์ อันมีสาเหตุหลักมาจากตกเป็นเมืองขึ้นของสยาม เวียตนาม และ ฝรั่งเศส กษัตริย์หรือเจ้ามหาชีวิตองค์สุดท้าย ก่อนที่จะเปลี่ยนแปลงการปกครองมาเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนชาวลาว คือ เจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ ซึ่งมีอนุเสาวรีย์ตั้งอยู่ด้านขวามือของวังหลวง