ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

วัดภูช้างน้อย


ก่อนพระอาทิตย์ใกล้จะอัสดง เราไปไหว้พระวัดที่ 9 สำหรับวันนี้ หากได้ไปเยี่ยมเยือนเมืองเชียงคาน ถ้าไม่ได้ไปวัดนี้ จะถือว้าไปไม่ถึงเมืองเชียงคานะคะ วัดที่ว่านี้ คือ "วัดภูช้างน้อย" นั่นเอง

วัดภูช้างน้อย ตั้งอยู่ต้นถนนหลวงสาย 201 (เชียงคาน-เลย) เมื่อออกจากเมืองเชียงคาน แล้วล่องใต้เข้ามาบนถนนสายนี้ แล้วมองไปทางด้านขวามือ เราจะเห็นภูเขาลูกเล็กๆ (ที่ชาวบ้านเห็นเป็นรูปลูกช้างหมอบ) บนยอดเขา มีพระพุทธรูปนั่งขนาดใหญ่ประดิษฐานอยู่ เห็นอยู่อย่างนี้ แต่กว่าเราจะหาทางเข้าวัดแห้งนี้ได้ ต้องขับรถวนไปวนมาอยู่สองสามรอบ และเมื่อเลี้ยวเข้าไปแล้ว เรายังต้องขับรถเข้าไปตามทางของวัดอยู่อีกกว่าสิบนาที กว่าจะถึงเชิงภูช้างน้อย

ตอนแรกก็ว่าจะเดินขึ้นบันไดนาค จากเชิงเขาไปยังยอดเขา แต่พอเห็นบันไดกว่าร้อยขั้นที่สูงชันขึ้นไป เราก็เปลี่ยนใจ กลับไปนั่งรถ และขับขึ้นยอดเขาดีกว่า...

ดีใจที่เราคิดถูกแล้วค่ะ เพราะถนนที่จะขึ้นไปยอดดอยนั้น เป็นถนนปูนซีเมนต์อย่างดี แต่ถึงกระนั้น กว่าาเราจะพารถขึ้นไปถึงยอดเขาที่สูงชันได้ ก็ใช้เวลาพอควรทีเดียว ขึ้นไปก็หายเหนื่อย...เพราะภาพพระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่บนยอดภูนั้น ช่างงดงามเหลือเกิน...

[สายชล]

ตามประวัติของวัดบอกเพียงว่า...วัดภูช้างน้อยเป็นวัดป่า ซึ่งชาวเชียงคานได้สร้างขึ้น พระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่บนยอดภู เรียกกันว่า "พระใหญ่"







พระใหญ่ประดิษฐานบนฐาน ซึ่งภายในบรรจุพระพุทธรูปไว้ ให้กราบไหว้บูชา

[สายชล]

ที่ลานด้านซ้ายของพระใหญ่ เป็นที่ประดิษฐานของพระพุทธรูป ซึ่งไม่ปรากฎรายละเอียดว่าเป็นพระอะไร แต่เห็นได้ว่าเป็นพระธุดงค์ กำลังก้าวเดินไปข้างหน้า..





ถัดไปเป็นบันไดทางลงจากยอดภู เห็นหางพญานาค ที่หัวอยู่ที่เชิงบันไดเชิงภู...





บนยอดภูช้างน้อยนี้ จัดเป็นจุดชมวิวเมืองเชียงคาน ในยามเย็นที่สวยงาม ถ้าไม่มีหมอกลงจัด หากมองไปด้านเหนือ จะเห็นภูทอก และเทือกเขาทั้งในฝั่งไทยและลาว






หากมองไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือ จะมองเห็นตัวเมืองเชียงคาน และเมืองในลาว โดยมีลำน้ำโขงขวางกั้นไว้ได้ชัดเจน

[สายชล]

ได้เวลากลับเข้าเมืองเชียงคาน....เจ้ากระต่ายขาว รอเราอยู่แล้วค่ะ กว่าเราจะลงจากภูช้างน้อยถึงตัวเมือง ตะวันก็คงจะใกล้จะชิงพลบเต็มที






สองวันที่ผ่านมา...เราได้ไปไหว้พระในเชียงคลานรวม 11 วัด รู้สึกมีความสุขมากๆค่ะ..

[สายชล]

ถนนชายโขง

จากวัดภูช้างน้อย เราขับรถกลับไปที่บ้านตาหน่วม เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเสร็จ ก็ออกมาเดินเล่นที่ถนนชายโขง แหล่งเดินเล่นยามราตรี อันเป็นที่นิยมของเหล่านักเดินทางท่องเที่ยว






แดดร่มลมตก แต่ยังไม่มืดเท่าไร คนเลยยังไม่ค่อยมากนัก เดินได้สบายหน่อยค่ะ






บ้านในถนนสายนี้ ล้วนเป็นบ้านไม้ที่ชาวบ้านและนายทุนจากเมืองอื่น ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ เพื่อให้เป็นสัญลักษณ์ของเมืองเชียงคาน ที่มีอายุยืนยาวมาหลายร้อยปี

[สายชล]

อาหารปิ้งๆย่างๆ และขนมพื้นบ้าน ออกมาวางขายมากมาย..





น่าทานทั้งนั้น...







เดินดูไป มีอะไรน่าซื้อไปทานบ้าง...






ได้กุ้งฝอยนึ่งใส่กะทงใบตอง เดินไปทานไป แม้ว่าจะ "เลยวัย" จะทำอย่างนี้ เหมือนชื่อโฮมสเตย์ข้างหลังนั่น

[สายชล]

บ้านไม้แถวที่ดูเก่าๆรูปทรงโบราณแต่สะอาดสะอ้าน ด้านล่างทำเป็นร้านขายของ หรือห้องรับรอง ส่วนด้านบน เปิดเป็นห้องพักให้นักท่องเที่ยวได้เช่า ซึ่งมีอยู่มากมายให้เลือกพัก...





ของที่มีขาย ส่วนใหญ่เป็นพวกของที่ระลึก เสื้อผ้า โปสการ์ด...




ได้แต่เดินดูๆไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเดินใหม่อีกรอบ แล้วค่อยซื้อของที่ถูกใจค่ะ





เรือนแถวไม้สามชั้น มีให้เห็นไม่มากนัก ส่วนมากจะเป็นโรงแรม ไม่ใช่โฮมสเตย์อย่างที่ชาวบ้านทำกันเอง