ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

บ้านไม้แถวที่ดูเก่าๆรูปทรงโบราณแต่สะอาดสะอ้าน ด้านล่างทำเป็นร้านขายของ หรือห้องรับรอง ส่วนด้านบน เปิดเป็นห้องพักให้นักท่องเที่ยวได้เช่า ซึ่งมีอยู่มากมายให้เลือกพัก...





ของที่มีขาย ส่วนใหญ่เป็นพวกของที่ระลึก เสื้อผ้า โปสการ์ด...




ได้แต่เดินดูๆไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะมาเดินใหม่อีกรอบ แล้วค่อยซื้อของที่ถูกใจค่ะ





เรือนแถวไม้สามชั้น มีให้เห็นไม่มากนัก ส่วนมากจะเป็นโรงแรม ไม่ใช่โฮมสเตย์อย่างที่ชาวบ้านทำกันเอง

[สายชล]

ชื่อร้าน "สองผัวเมีย" ความหมายจะเหมือน "สองคนผัวเมีย" ไหมคะ...ร้านนี้มีโคมไฟประดับอยู่เต็ม มีไว้ขายด้วยหรือเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ...






มีจักรยานให้เช่าถีบไปเที่ยวในเมืองด้วยค่ะ...






นี่เป็นโรงแรมใหญ่บนถนนชายโขงแห่งเดียว ที่มีลานจอดรถเป็นของตัวเอง ไม่ต้องไปอาศัยจอดรถกันในวัด หรือริมถนน..






พระอาทิตย์ตกไปนานแล้ว แต่ยังมีแสงสีทองลอดผ่านเมฆลงมา...

[สายชล]

ครึ้มฟ้าครึ้มฝน...แต่ฝนก็ไม่ตก ทำให้เราเดินเล่นกันอย่างสบายใจ






มีป้ายบอกว่าเป็น "โรงเรียนจีน" แต่ไม่แน่ใจว่าใช่โรงเรียนหรือไม่...






"เฮือนน้อย" แต่บ่ใช่เฮือนของเฮา....







"รักเลย" แต่ไม่เลยรัก....วิ้ววววว...

[สายชล]

"บ้านอุ่นรัก" ทำเป็นโรงแรมที่ดูดี ทันสมัย แต่เห็นรองเท้าที่ถอดเรียงกันไว้ ให้ความรู้สึกถึงความเป็นบ้านคนไทยได้ดีจริงๆค่ะ...





ที่พักหลังนี้ก็ดูดีค่ะ...






โรงหนังเก่า ที่ดัดแปลงมาเป็นโรงแรม






นี่ก็เป็นโรงแรมเต็มรูปแบบ...

[สายชล]

โรงแรมที่ดังอีกแห่งหนึ่งของเชียงคาน..."เคียงโขง"





โรงแรมนี้ก็ดังค่ะ "เถ้าแก่ลาว" ตอนแรกตั้งใจจะพักที่นี่ แต่อยู่ในย่านคนเดิน กลัวจะไม่ได้หลับได้นอน เลยเปลี่ยนไปบ้านตาหน่วม ที่เงียบสงบแทน






โรงจอดรถที่อยู่ตรงข้ามของโรงแรมข้างบน ถูกดัดแปลงเป็นห้องพัก ไม่ได้เข้าไปดู แต่เคยเห็นภาพการดัดแปลงรถตู้ให้เป็นเตียงนอน เก๋ไก๋มากค่ะ





โรงแรมนี้ก็สวยดีค่ะ..

[สายชล]

ร้านอาหาร ที่ดูดี น่านั่ง แต่อร่อยหรือไม่ ไม่อาจทราบได้ เพราะไม่ได้ไปลองชิมค่ะ






ร้านนี้ก็โปร่งโล่ง จัดที่นั่งชั้นสองไว้ น่านั่งเชียวค่ะ






ถ้าไม่อยากเข้าร้านอาหารใหญ่ๆ แวะเข้าไปที่รถเข็น หรือรถยนต์ ซึ่งมาจอดขายอาหารและเครื่องดื่มได้ค่ะ






รถเข็นและแผงขายอาหารและเครื่องดื่มมีให้เลือกมากมายค่ะ...บ้านที่ร้านแผงลอยมาตั้งได้ ดูจะเป็นบ้านที่เก่าแก่ที่สุดในย่านนี้ เสียดายที่ถูกทิ้งร้าง ไม่มีการซ่อมแซมนำมาใช้ประโยชน์ พ่อค้าแม่ค้าเลยมายึดหน้าบ้านขายของกัน..

[สายชล]

อยากซื้อของแล้วใช่ไหมคะ....ไปค่ะไปดูกัน แต่อย่าไปต่อรองราคามากนักนะคะ เขาไม่ค่อยจะลดให้หรอกค่ะ..เพราะเขาคิดว่างานเขาได้มาต้องใช้ความคิดเยอะแยะมากมาย






แบกะดินอย่างนี้ พอจะต่อรองราคาได้บ้าง แต่ไม่มากนัก เพราะเขาบอกว่ามาไกลจากเมืองหลวงพระบางนู่นนนนน...






ร้านนี้เน้นหนักเสื้อยืด มีสารพัดให้เลือก ราคาตามป้ายค่ะ..






ศิลปินหากินทางขายเสื้อเขียนภาพผู้ซื้อที่หน้าอกหรือด้านหลังเสื้อ ตกลงราคากันให้ดีก่อนนะคะ