ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

พันธุ์ไม้ที่อยู่บนลานยอดภูเรือ สวยงามน่าชม...

[สายชล]

ดอกไม้งาม...ทำให้ชื่นใจยิ่งนัก

[สายชล]

ภูหลวง

หลังลงจากภูเรือ...เราไปแวะชม ภูหลวง กันสักหน่อยดีกว่า อยากจะเห็นธรรมชาติของที่นี่ว่าเป็นอย่างไร ถ้าชอบใจ วันหน้าจะได้หาเวลามาชื่นชมธรรมชาติ สูดอากาศบริสุทธิ์สักสองสามคืน


เมื่อออกมาถึงทางหลวงสายสาย 203 เราเลี้ยวซ้ายย้อนกลับไปทางเข้าเมืองเลย ไม่นานนัก ก็เห็นทางเข้าภูหลวงทางด้านขวามือ เลี้ยวเข้าไปเลยค่ะ ทางเข้าภูหลวงนึกว่าจะใกล้ๆเหมือนเข้าภูเรือ ที่ไหนได้ต้องวิ่งจากปากทางไปตามถนนคดๆเคี้ยวๆ อีกตั้ง 18 กิโลเมตร กว่าจะถึงที่ทำการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง

เราเข้าไปขอแผนที่และรายละเอียดเกี่ยวกับภูหลวงที่ศูนย์ศึกษาธรรมชาติภูหลวง แล้วก็ได้หนังสือสวยๆ เนื้อหาดีๆชื่อ "พรรณไม้งาม ป่าภูหลวง" เขียนโดยคุณ นิพนธ์ ศรนคร อดีตหัวหน้าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง ที่ทำงานอยู่ในพื้นที่นี้ถึง 19 ปี นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2519

จากนั้น...เราก็เริ่มขับรถลุยขึ้นภูหลวง เป้าหมายคือ หน่วยพิทักษ์ป่าโคกนกกระบา หรือที่เรียกว่า หลังภูหลวง ซึ่งเป็นยอดสูงที่สุดบนภูหลวง ระยะทางห่างจากที่ทำการเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง ราว 10 กิโลเมตร

[สายชล]

ทางที่ขึ้นสู่ยอดภูหลวง เป็นถนนลาดยางเล็กๆ รถพอสวนกันได้ แต่อยู่ในสภาพที่ดี และเส้นทางที่สวย ด้วยผ่านไปในป่าลักษณะต่างๆ ตามลักษณะของพื้นที่และความสูงที่เริ่มจาก 400 เมตร ไปจนถึง 1,400 กว่าเมตร จากระดับน้ำทะเล จึงมีทั้ง ป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าไผ่ ป่าเบญจพรรณผสมป่าไผ่ และป่าดิบเขา ให้เห็นได้เป็นระยะๆ..

ถนนขึ้นภูหลวงร่มรื่นด้วยแมกไม้ ที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกมาจากสองข้างทาง จนเหมือนอุโมงค์ต้นไม้ ทำให้อดใจไม่ได้ ต้องจอดรถเพื่อแวะจอดถ่ายภาพ...





เอ๊ะ...อะไรกองอยู่บนถนน เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ โอ๊ะโอ....มูลช้างกองใหญ่นี่เอง





ไม่ใช่มูลช้างกองเดียว แต่เรี่ยราดทั่วไป ทั้งบนถนนและข้างถนน...

เห็นอย่างนี้แล้ว เราก็ใจแป่ว ไม่กล้าจอดรถเพื่อลงไปถ่ายภาพกันอีก แต่รีบเร่งเร็วรี่ บึ่งรถขึ้นยอดภูหลวง ก่อนที่น้องช้างจะแวะมาทักทาย โดยมิได้นัดหมาย...

[สายชล]

ถึงแล้วค่ะ...โคกนกกระบา ยอดเขาภูหลวง ที่ความสูง 1,400 เมตร จากระดับน้ำทะเล

คำว่า "ภูหลวง" มีความหมายว่า "ภูเขาที่ยิ่งใหญ่" หรือหมายถึง "ภูเขาของพระเจ้าแผ่นดิน"


ภูหลวง เกิดจากการยกตัวของพื้นผิวโลก และดินส่วนที่อ่อนถูกพัดพาลงสู่พื้นที่ส่วนต่ำ คงเหลือหินซึ่งเป็นโครงสร้างที่แข็งไว้เป็นภูเขา


เมื่อวันที่ 18 ธันวาคม 2517 ได้รับการยกขึ้นเป็น เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าภูหลวง มีเนื้อที่ประมาณ 848 ตารางกิโลเมตรหรือ ประมาณ 530,000 ไร่ ตั้งอยู่ในท้องที่วังสะพุง อำเภอภูเรือ อำเภอด่านซ้าย อำเภอภูหลวง จังหวัดเลย

อ่านรายละเอียดอื่นๆได้ที่นี่ค่ะ... http://www.phuluang.org/webpage/data.html

เราเป็นรถนักท่องเที่ยวคันแรก ที่ขึ้นไปถึงยอดภูหลวงในวันนั้น เห็นบรรยากาศแล้ว เสียดายที่มีเวลาอยู่น้อยนิดบนยอดภูหลวงนี้

[สายชล]

บนยอดภูหลวงเป็นลานกว้าง ต้นไม้ที่เห็นหลักๆของที่นี่ น่าจะเป็น กุหลาบป่า (Rhododendron) ตั้งแต่เข้ามาที่ลานจอดรถ จนเดินเที่ยวไปตรงไหน ก็เห็นแต่ต้นกุหลาบป่าเต็มไปหมด มีทั้งดอกกุหลาบป่าที่บานแฉ่ง ...

และดอกตูมๆ ที่เจ้าหน้าที่บอกว่า พร้อมจะบานแฉ่งแข่งกัน ในช่วงเดือนกุมภาพันธุ์ต่อเดือนมีนาคม..

ไปอ่านพบใน http://www.bloggang.com/viewdiary.ph...oup=2&gblog=18 เขาบอกว่า

"Rhodoendron นี้มาจากภาษากรีก 2 คำ คือ คำ "Rhode" ซึ่งแปลว่า "สีแดง (red) หรือ "ดอกยี่สุ่น" (rose) กับคำ "dendron" ซึ่งแปลว่า "ต้นไม้(tree)" โดยนัยจึงแปลได้ว่า "ต้นไม้(ดอก)สีแดง" หรือต้นยี่สุ่น"

แต่จริงๆแล้วกุหลาบป่าที่เห็น ไม่ได้มีแต่สีแดง สีขาวก็มีค่ะ แต่ไปคราวนี้ สีขาวยังไม่บาน คงต้องหาโอกาสกลับไปดูใหม่อีกครั้ง...

[สายชล]

ข้างที่ทำการหน่วยโคกนกกระบา...เราเห็นต้นเมเปิลต้นผอมชะลูดอยู่ต้นหนึ่ง...





ใบเมเปิลเริ่มจะออกแดงๆ แต่ยังไม่เต็มที่ เจ้าหน้าที่บอกกับเราว่า ใบเมเปิ้ลจะแดงเต็มต้น ต้องเป็นช่วงเดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม เขาบอกอีกว่า ใบเมเปิลจะแดงทั้งต้น อยู่สัก 5 วัน จากนั้นก็จะทิ้งใบจนเหลือแต่ต้นโด่เด่ ก่อนจะแตกใบอ่อน ในเวลาต่อมา...เอ... แต่ตอนที่เราไปถึงนั่น ก็ใกล้ปลายเดือนธันวาคมเข้าไปแล้วนี่นา แต่ใยใบของเจ้าเมเปิ้ลต้นนี้ จึงไม่ยอมแดงเสียทีหนอ..





ใบเมเปิลแดงๆ คงจะสวยดีนะคะ...