ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

แม้ซากโบราณสถานของอินคาแห่งนี้ จะไม่ยิ่งใหญ่เท่ามาชูปิคชู แต่สภาพวิวทิวทัศน์ที่ห้อมล้อมอยู่รอบบริเวณนี้ ทำให้ที่นี่เป็นสถานที่ที่ประทับใจฉันอีกที่หนึ่ง ไม่แพ้มาชูปิกชูเลย

เราเดินกลับตามทางเดินเดิม ตามหลังหญิงชาวพื้นเมือง ที่เดินแบกของท่าทางหนักอึ้งนำหน้าเราไป แต่เธอเดินเหมือนปลิวตามลม...คนที่นี่อยู่กับประวัติศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ ยาวนาน ในท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม อากาศที่สดชื่นไร้มลพิษ และจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง มีความรักสงบ ยึดมั่นในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่นับถือกันมาตั้งแต่ครั้งบรรพบรุษ แม้จะเคยถูกรุกรานย่ำยีจนบอบช้ำแทบจะสิ้นเผ่าพันธุ์ แต่คนที่เหลืออยู่ ก็ยังสืบเชื้อสายอยู่บนโลกใบนี้สืบต่อมา อย่างสุขสงบและสันติจนถึงทุกวันนี้....

หญิงชาวพื้นเมืองคนนั้น ปูผ้าและวางสินค้าที่แบกมา เพื่อขายให้นักท่องเที่ยว แบบอยากซื้อก็ซื้อ ไม่อยากซื้อก็ไม่เป็นไร ไม่มีการตื้อหรือยัดเยียดให้ซื้อเหมือนคนบ้านเรา..