ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

จากนั้นไกด์พาเราไปดูการทำเครื่องเงิน (เป็นไปตามธรรมเนียมของไกด์ทั่วไป) คนทำเครื่องเงินสาธิตการทำงานให้เราดูแบบลวกๆ แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาจะขายของให้เรา ซึ่งของที่ขายก็ดูธรรมดาๆ แต่ราคาแพงจนซื้อไม่ลง เมื่อไม่มีใครซื้อของ ไกด์ก็พาเราเดินผ่านร้านค้าของพื้นเมืองไป...โอ้! ที่นี่มีของน่าซื้อกว่าเครื่องเงินมากค่ะ...

เห็นแล้วอยากควักเงินในกระเป๋าออกมาซื้อ...






แต่ไกด์ยังไม่ยอมให้เราซื้อค่ะ..

[สายชล]

ที่ไกด์ยังไม่ให้เราซื้อของ....เป็นเพราะเขาจะให้เวลาเราหนึ่งชั่วโมงสำหรับการซื้อของที่ตลาด โดยพาเราไปส่งที่ตลาดสดพื้นเมืองที่อยู่ติดกันก่อน แล้วนัดแนะพบกันเมื่อหมดเวลาซื้อของ


สัญลักษณ์ของตลาดสดแห่งนี้ คือ Pisonay Tree (ต้นทองหลาง หรือ Indian Coral Tree, genus Erythrina) ซึ่งเป็นต้นไม้ใหญ่อายุน่าจะเป็นร้อยปี มีต้นหนวดฤๅษีห้อยอยู่เต็ม ต้นไม้ใหญ่ขึ้นอยู่ริมจตุรัสหน้าเทศบาลเมือง ซึ่งชาวบ้านจะนำพวกพืชผักผลไม้ และ อาหารมาขาย ในวันอาทิตย์ จะมีทั้งคนขาย และ คนซื้อหนาแน่น ส่วนวันอังคารและพฤหัส ทั้งคนซื้อและคนขายจะน้อยกว่า

สีสันของตลาดแห่งนี้ได้ใจฉันไปเลยค่ะ..






สินค้าที่ขายและคนที่ขาย เป็นผลิตภัณฑ์พื้นเมืองโดยคนพื้นเมืองโดยแท้...






มะเขือเทศ พริก หัวบีทรูท มันฝรั่ง ดูจะเป็นสินค้าหลักของที่นี่...

[สายชล]

กล้วย ส้ม มะนาว และแอปเปิล ก็มีขายมาก...






เที่ยงกว่าแล้ว...ร้านค้าเลยกางผ้ากันแดด ทำให้ไม่เห็นฉากหลัง ซึ่งเป็นทิวเขาสูงสีเทาทึมๆ ที่ตัดกับสีสันฉูดฉาดของตลาดสด






คนซื้อมีทั้งคนพื้นเมืองและนักท่องเที่ยว...






ถ้าอยู่เมืองไทยแล้วเดินกลางแดดเปรี้ยงอย่างนี้ ฉันคงเหงื่อหยดติ๋งๆ และร้อนจนทนไม่ได้ แต่ที่นี่เราเดินกันได้สบายๆ

[สายชล]

มันฝรั่งสารพัดชนิดที่นำมาวางขาย ให้เลือกซื้อได้ตามใจชอบ...







คนขายกับคนซื้อต่อรองราคากันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่หน้ายังมีรอยเปื้อนยิ้ม...





หอมแดงหัวโตๆก็มีขาย






กระเหรี่ยงเดินถ่ายภาพผู้คนในตลาด

[สายชล]

ร้านขายอาหารและเครื่องดื่ม มีคนอุดหนุนแน่น...ต้องแอบถ่ายภาพ ไม่อย่างนั้นคนขายจะไล่ไม่ให้ถ่ายภาพค่ะ






ร้านขายเครื่องดื่ม ซึ่งเข้าใจว่าจะเป็นเครื่องดื่มของชาวอินคา คือน้ำข้าวโพด หรือ Chicha






คนแน่นเลย ถ้าจะอร่อยนะคะ

[สายชล]

คุณยายคนนี้ขายอะไรไม่ทราบค่ะ...แต่คุณยายจับผ้า แล้วชูขึ้นอย่างนั้น น่าจะขายผ้านะคะ





ส่วนคุณป้าคนนี้ ขายสีย้อมผ้า...ไม่แน่ใจว่า เป็นสีจากผลิตภัณฑ์ธรรมชาติ หรือสีวิทยาศาสตร์ แต่สีสันสวยมาก

ตรงพื้นที่คุณยายนั่งขายผ้านั้น เป็นกรวดแบนๆก้อนโตๆ ที่นำมาเรียงในแนวตั้งต่อๆกัน ดูสวยดีค่ะ แต่เวลาฉันเดินอยู่บนทางแบบนี้ จะรู้สึกเจ็บเท้ามาก...ไม่เหมือนพื้นเรียบ ที่คุณป้าขายสีย้อมผ้านั่งอยู่ ซึ่งเรียบดีเดินสบาย ฉันจึงไม่แน่ใจว่า คุณยายนั่งอยู่อย่างนั้น จะสบายดีอยู่หรือไม่...


[/CENTER]

[/CENTER]

[สายชล]

เดินในตลาดสดกันพอแล้ว...เราเร่ไปหาซื้อของฝากกันต่อ





เดินดูหนึ่งรอบ...ดูของที่ชอบ...ถามราคา...แล้วก็ลองเดินไปดูของร้านอื่น ก่อนจะแวะมาต่อลองราคาของที่ถูกใจและอยากซื้อ





ถูกใจเสื้อกันหนาวและผ้าคลุมไหลาอัลปาคาแล้วค่ะ...






ได้ของฝากและของตัวเองมาพอสมควร กระเป๋าเบาไปเยอะ ขอถ่ายภาพกับหญิงพื้นเมืองกับลูกๆ และตัวอัลปากาหน่อยนะคะ (ไม่ฟรี...ต้องจ่ายเงินไป 2 ดอลลาร์ค่ะ)