มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

รถไฟเริ่มหักหัวขึ้นไปบนสะพานเหล็กที่สูงชันและยาว โดยไม่มีเหล็กกั้นริม





เมื่อนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง สายชลรู้สึกเหมือนตัวรถไฟกำลังลอยเลื่อนไปกลางอากาศ เพราะไม่มีอะไรมาบังท้องฟ้า






แต่เมื่อโผล่หน้ามองไปมองเบื้องหน้าและเบื้องล่าง ใจสายชลก็เต็นตึ้กตั้กๆด้วยความตื่นเต้นและหวาดเสียว





น้องเตยโผล่หน้ามายิ้มหวาน ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน...