มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

เราผ่านวัดที่ไม่เห็นอย่างอื่น นอกจากเจดีย์...เจดีย์...เจดีย์...

[สายชล]

บ้านเรือนแถวนี้ทำด้วยไม้หลังใหญ่โต เหมือนจะอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ๆ หรือทำเป็น Homestay แต่กลับไม่เห็นผู้คนในบ้านเลยค่ะ...

[สายชล]

เริ่มมีการสร้างตึกปูนมาแทรก...ดูไม่เข้ากับบรรยากาศ ขัดตาชอบกลค่ะ

[สายชล]

วัดเก่าๆหลายแห่ง บางแห่งยังเป็นไม่ บางแห่งเริ่มมีปูนมาผสม ....

[สายชล]

บ้านเรือนผู้คนเริ่มหายไป มีแต่พงหญ้าสลับกับไม้ใหญ่ขึ้นอยู่สองข้างคลอง ดูร่มรื่นงดงาม.... น้องอาร์ตบอกว่าคลองนี้มีฝายกั้นขวางตลองกว่าสิบแห่ง เพื่อกักน้ำไว้ใช้ในหน้าแล้ง แต่คืนก่อนหน้านี้ฝนตกหนัก น้ำจึงไหลเชี่ยว ขุ่นข้น และล้นคลอง จนเราไม่เห็นระดับน้ำเหนือฝายและใต้ฝาย ที่ระดับน้ำต่างกันมาก

[สายชล]

ไม่ช้าไม่นาน...เรือก็แล่นถึงท่าเรือที่มีร้านขายของที่ระลึกและเครื่องประดับเต็มไปหมด...แต่น้องอุ๋ยบอกว่าอย่าเพิ่งซื้อ เพราะข้างหน้ายังมีขายอีกมากมายค่ะ เราจึงเดินผ่านไปเฉยๆ เพื่อไปขึนรถสองแถว แล่นขึ้นเขาที่เขาบอกว่ามีวัดสวยอยู่ข้างบน

[สายน้ำ]

เจดีย์พันองค์ ส่วย อิน ทัน (Shwe Inn Tain Pagoda)


ขึ้นเรือที่ท่าน้ำและเดินผ่านร้านค้าไปขึ้นรถสองแถวเพื่อขึ้นเขาไปยังลานจอดรถหน้าวัดเจดีย์พันองค์ แทนการเดินขึ้นทางบันไดหน้าวัด


เมื่อไปถึง เราแยกเป็น 2 กลุ่ม ส่วนใหญ่จะเดินเข้าไปชมเจดีย์และวัด ส่วนอีกกลุ่มเล็ก 5 คน ตามโกธงไปตะกายขึ้นยอดเขา เพื่อไปให้ถึงจุดชมวิว .... ทางขึ้นมี 2 ทาง แต่โกธงยืนยันว่ามีทางเดียว ซึ่งต้องตะกายป่ายปีนขึ้นไปพอหอมปากหอมคอ และตัวผมก็พลาดลื่นไถลจนได้แผลที่หัวเข่ามาเป็นของฝาก แต่เมื่อถึงยอดเขาและมองลงมาที่หมู่เจดีย์ หายเหนื่อยและหายเจ็บเป็นปลิดทิ้งในทันที