มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

พุทธลักษณะของพระพุทธรูปส่วนมากงดงามทีเดียวค่ะ

[สายชล]

เราออกจากถ้ำมาด้วยความประทับใจ...หน้าถ้ำ เป็นลานทางเดินไปลิฟท์ให้เราได้ถ่ายภาพทิวทัศน์เมืองพินดายา ที่มองเห็นได้ไกล 180 องศา...ชอบต้นไทรอินเดียยักษ์ที่ขึ้นอยู่ที่เชิงเขาจริงๆค่ะ

[สายชล]

ดีใจค่ะ ที่ไม่ต้องเดินไต่บันไดสองร้อยขั้นขึ้นมาจากเชิงเขา เพื่อมาไหว้พระที่ถ้ำพินดายา...

[สายชล]

แค่เดินจากลานจอดรถขึ้นมาบนถ้ำนี้ ก็แทบจะขาดใจตายแล้วค่ะ...มองเห็นคนเดินลงแน่นขนัด แต่ไม่มีคนเดินขึ้นแล้ว สองสายก็เปลี่ยนใจไปลงลิฟท์ที่ไม่มีใครใช้ลงเลยแทน...

[สายชล]

ก่อนจะถึงเวลาอาหารเที่ยง...เรามีเวลาพอที่จะเดินชมตลาดเมืองพินดายากันหน่อยค่ะ ผู้คนเดินซื้อของกันมากมาย มีป้ายโฆษณายาวเหยียดติดเหนือร้านค้าริมถนน

[สายชล]

ผู้คนในเมืองพินดายา ส่วนมากเป็นชาวดานุ และชาวปะโอ ของที่นำมาวางขาย ส่วนมากเป็นไม้ดอก ผลไม้ และผักสด ที่เป็นผลิตผลหลักของแถบนี้ เช่นเดียวกับชา ที่นอกจากจะทำเป็นใบชาแห้งแล้ว ยังนำมาดองเปรี้ยว เหมือนใบเมี่ยงบ้านเรา นำมาบรรจุในตะกร้าหรือกระบอกไม้ไผ่เล็กๆ ที่กรุด้วยใบตองสด ดูแล้วน่าซื้อมากค่ะ

[สายชล]

หลังอาหารเที่ยง ที่เป็นอาหารจีนรสชาติดีที่เมืองพินดายาแล้ว รถบัสของเราใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 41 เพื่อจะเลี้ยวขวาเข้าเส้นทางหมายเลข 411 กลับไปยังเมืองมัณฑะเลย์ แต่คืนก่อนหน้านี้ฝนตกหนักมาก โกตาจึงเกรงว่าถนนที่ขาดจากน้ำหลากก่อนหน้านี้ จะมีระดับน้ำสูงขึ้นจนรถไม่สามารถผ่านไปได้ จึงตัดสินใจย้อนไปที่เมืองอองปาน (Aungpan) เพื่อไปเลี้ยวขวาเข้าทางหลวงหมายเลข 4 ที่จะไปเชื่อมกับถนนหลวงหมายเลข 1 ที่เมืองมิถิลา และมุ่งหน้าขึ้นเหนือไปถึงเมืองมัณฑะเลย์


ธรรมชาติสองข้างทาง ยังคงสวยงามด้วยภาพของเทือกสวนไร่นาและทุ่งดอกไม้ ที่น่าสังเกตคือ ต้นเชอรี่ที่ขึ้นอยู่มากมายในไร่นา ทิ้งใบร่วงหล่นจนเหลือเพียงกิ่งก้าน แต่ก็ยังดูสวยงาม...