มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

คำว่า มหามัยมุนี แปลว่า "ผู้รู้อันประเสริฐ" (The Great Sage) ซึ่งชาวพม่าจะเรียกว่า มหาเมียะมุนี นั้น เป็นพระพุทธรูปทรงเครื่องกษัตริย์ ปัจจุบันประดิษฐานอยู่ที่เมืองมัณฑะเลย์ อดีตราชธานีของพม่าในยุคราชวงศ์คองบอง เดิมทีเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของยะไข่ แม้ชาวพม่าส่วนใหญ่จะเชื่อว่า พระมหามัยมุนีสร้างมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล แต่ตามประวัติและตำนานส่วนใหญ่ระบุตรงกันว่า พระมหามัยมุนีสร้างขึ้นในราวปี พ.ศ. 688 โดยพระเจ้าจันทสุริยะ กษัตริย์ชาวยะไข่แห่งเมืองธรรมวดี แคว้นยะไข่

พระเจ้าจันทสุริยะมีความศรัทธาในพระพุทธเจ้าอย่างมาก พระองค์ทรงพระสุบินว่า พระพุทธเจ้าเสด็จมาประทานพรให้พระพุทธปฏิมาองค์นี้ เป็นตัวแทนของพระองค์ เพื่อเป็นเครื่องสืบพระศาสนาไปในภายหน้า จึงทำการสร้างพระพุทธรูปเพื่อเป็นตัวแทนของพระพุทธองค์ขึ้น ซึ่งในการสร้างมีตำนานเล่าว่า เมื่อเททองหล่อไป 2 ครั้งแรกนั้น ไม่ประสบความสำเร็จ จนกระทั่งในครั้งที่ 3 จู่ๆ ก็มีบุคคลลึกลับที่เชื่อกันว่าเป็นเทวดา จำแลงมาเททองให้จนประสบความสำเร็จ โดยองค์พระหล่อจากทองสัมฤทธิ์ สูง 12 ฟุต 7 นิ้ว หรือราว 4 เมตร มีน้ำหนัก 6.5 ตัน



ในอดีต แม้เมืองยะไข่จะถูกโจมตีโดยกษัตริย์เมืองอื่น ที่ทรงแสนยานุภาพอย่างไร ก็ไม่อาจที่จะเคลื่อนย้ายองค์พระมหามัยมุนีนี้ออกจากเมืองได้ ต้องมีเหตุให้ขัดข้องทุกครั้งไป จนกระทั่งถึงรัชสมัยพระเจ้าปดุง แห่งราชวงศ์คองบองสามารถตียะไข่ได้ และได้อัญเชิญพระมหามัยมุนีออกจากยะไข่ได้ ในปี พ.ศ. 2327 (ภายหลังการสถาปนากรุงรัตนโกสินทร์และการปราบดาภิเษกขึ้นเถลิงถวัลย์ราชสมบัติของสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช 2 ปี) โดยล่องมาตามแม่น้ำอิระวดีมายังเมืองมัณฑะเลย์ พระมหามัยมุนีจึงได้ย้ายมาอยู่ที่เมืองมัณฑเลย์เป็นการถาวรนับแต่นั้นเป็นต้นมา อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้เรียกชื่อวัดมหามัยมุนี ว่า "วัดระไค" ตามชื่อเมืองเดิม “ระไค” (Rakhaing ไทยเรียกว่า “ยะไข่”) ที่พระมหามัยมุนีเคยประดิษฐานอยู่



ข้อมูลจาก...http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%...B8%99%E0%B8%B5

[สายชล]

และด้วยความเชื่อว่า พระพุทธมหามัยมุนี นี้เป็นพระพุทธรูปที่มีชีวิต ด้วยเหตุที่ได้รับประทานพร (บางตำนานก็เล่าว่า ได้รับประทานลมหายใจจากพระพุทธเจ้า) จึงมี ประเพณีล้างพระพักตร์ถวาย โดยทุกเช้า เวลาประมาณ 04.00 น. พระมหาเถระและสาธุชนทั่วไปที่ศรัทธา จะมาทำพิธีล้างพระพักตร์ ด้วยน้ำอบน้ำหอมผสมทานาคาอย่างดี พร้อมกับใช้แปรงทองแปรงที่พระโอษฐ์ เสมือนหนึ่งแปรงพระทนต์ถวายพระพุทธเจ้า ก่อนจะใช้ผ้าจากศรัทธาสาธุชนถวาย มาเช็ดจนแห้งสนิท พร้อมใช้พัดทองโบกถวายเป็นอันดี เสมือนหนึ่งได้อุปัฏฐากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ยังทรงพระชนม์ชีพอยู่จริง ๆ


องค์พระมหามัยมุนีมีการปิดทองซ้ำแล้วซ้ำอีก (เฉพาะผู้ชายเท่านั้นที่จะได้ปิดทอง) จนองค์พระเป็นรอยย่นตะปุ่มตะป่ำไปทั้งพระองค์ อย่างที่มีคนเรียกว่า "ย่นเหมือนหนังไก่" ซึ่งหากเอานิ้วกดลงไป ก็จะรู้สึกได้ถึงความอ่อนนิ่มของทองคำเปลวที่ปิดทับซ้อนกันนับเป็นพัน ๆ หมื่น ๆ ชั้น ตลอดระยะเวลาเนิ่นนานกว่าศตวรรษ ทำให้พระมหามัยมุนีมีอีกพระนามหนึ่งว่า "พระเนื้อนิ่ม"


แต่น่าแปลกที่ว่า แม้จะมีการปิดทองซ้ำแล้วซ้ำอีกจนองค์พระใหญ่ขึ้นเพียงใดก็ตาม แต่พระพักตร์ขององค์พระมหามัยมุนีก็ยังแลดูใหญ่ตามองค์พระอย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งที่ไม่ได้มีการปิดทองที่องค์พระพักตร์เลยแม้แต่น้อย

[สายชล]

นับเป็นบุญของสองสายจริงๆค่ะ ที่ได้มาชมพิธีการล้างพระพักตร์พระมหามัยมุนี ในวันที่เป็นวันเกิดของสายชลเอง นอกจากนั้น เรายังได้มีโอกาสร่วมบริจาคเงินทำบุญกับทางวัด และได้รับผ้าเช็ดพระพักตร์องค์พระมหามัยมุนี ที่ได้ทำพิธีในวันนี้ กลับไปบูชาเพื่อเป็นมงคลกับชีวิตด้วย

[สายชล]

เมื่อพิธีการล้างพระพักตร์พระมหามัยมุนี ได้สำเร็จเรียบร้อยแล้ว โกตาก็มาเรียกให้เรากลับไปขึ้นรถ ในขณะที่คนพม่ายังคงนั่งสวดมนต์ เพื่อรอพิธีถวายภัตตาหารแก่พระภิกษุสงฆ์กันต่อไป

ส่วนพวกเรา พอออกจากวัดก็ตรงดิ่งไปร้านติ่มซำกลางเมืองมัณฑะเลย์...ทานติ่มซำแบบพม่าแล้วก็เตรียมตัวเดินทางไปเที่ยวเมืองอังวะต่อค่ะ

หมายเหตุ: ในวัดมหามัยมุนียังมีรูปหล่อสำริดศิลปะเขมร คือ พระอิศวร สิงห์และช้างเอราวัณ ที่ดั้งเดิมเป็นสมบัติเขมร ก่อนตกเป็นของไทยอยู่ 146 ปีหลังจากที่ยกทัพไปตีเมืองพระนคร จากนั้นก็ผลัดมือมาเป็นของพม่าเมื่อครั้งเสียกรุงศรีอยุธยาจวบจนปัจจุบัน น่าเสียดายที่เราไม่ได้เห็น

(https://crossthesevenseas.wordpress.com)