รายงานผลการปฏิบัติงานตามโครงการเก็บขยะ/ตัดอวน ที่โลซิน กันยายน 2565

[สายชล]

เช้าวันศุกร์ที่ 2 กันยายน 2565 สองสายตื่นกันตั้งแต่ตีสี่ตามความเคยชินเมื่ออยู่ที่บ้าน
ทะเลยังราบเรียบอยู่ แต่พอพระอาทิตย์เริ่มทอแสงที่ขอบฟ้าด้านตะวันออก เราก็เห็นเมฆดำทะมึนเต็มฟ้า แต่ลมไม่แรง และคลื่นไม่สูงนัก

เจ็ดโมงเช้า - น้องพัทเดินถือกระดิ่งรัวไปตามหน้าห้องต่างๆ ทั้งสามชั้นของเรือ ใครที่ยังไม่ยอมตื่นก็ต้องเป็นคนหูตึงแน่ๆ สมาชิกรุ่นใหญ่ที่ตื่นและทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็ขึ้นไปรวมที่โต๊ะอาหารชั้นบนเพื่อหากาแฟ ขนมปัง และผลไม้ทานรองท้อง ปล่อยให้เด็กหญิงบุ้งกี๋ ลูกสาววัยเกือบ 9 ขวบของน้องปี๊บและน้องย้ง นอนเล่นต่อไปในห้อง

แปดโมงเช้า - น้องพัทรัวกระดิ่งอีกครั้งเพื่อระดมพลที่โต๊ะอาหาร เมื่อสมาชิกมาอยู่กันพร้อมแล้ว น้องติ๊กเริ่มทักทายทุกคน ต่อด้วยการบรี๊ฟเกี่ยวกับวิธีดำน้ำและทำงานอย่างปลอดภัยตามสไตล์ชาว sos ต่อด้วยการบอกเล่าถึงวิธีการตัดอวน และการนำอวนขึ้นสู่ผิวน้ำอย่างถูกวิธี รวมถึงการแยกขยะที่นำขึ้นมาบนเรือ ก่อนจะเก็บใส่ถุงดำ ประเมินน้ำหนัก และส่งให้เด็กเรือเก็บ โดยระหว่างนั้นมีน้องพัทเป็นผู้ช่วยคอยเสริมและเพิ่มเติมข้อมูล

[สายชล]

ฟังบรี๊ฟไม่ทันเสร็จ เรือวีนัสที่มีลมส่งท้ายก็เดินทางถึงโลซินเร็วกว่าที่คาดไว้ กระโจมไฟที่ตั้งอยู่บนกองหินที่โผล่พ้นน้ำเพียงเล็กน้อย เป็นสัญลักษณ์ที่เห็นเด่นเป็นสง่าแต่ไกล เคียงคู่อยู่กับเรือที่ใช้ดำน้ำอีก 4 ลำ ที่เดินทางออกจากฝั่งมาก่อนเรือวีนัส

หลังหายตื่นเต้นกับโลซินแล้ว สายชลเริ่มพูดเกี่ยวกับกฎระเบียบของการอยู่ร่วมกันอย่างสุขใจในระหว่างออกมาทำงานของชาว SOS ซึ่งประกอบด้วย 5 NOs คือ No Logo / No Ego / No Decom / No Alcohol / No Gambling (ถ้าช่วงการเมืองรุนแรง ก็ต้อง No Political ด้วย)

จากนั้น น้องติ๊กก็ปิดท้ายด้วยการบรี๊ฟเรื่องจุดดำน้ำของโลซินในภาพรวม และเน้นจุดดำน้ำไดฟ์แรก ที่เราจะลงดำน้ำทางด้านตะวันตกของกองหินกระโจมไฟ แล้วไหลตามน้ำไปทางด้านเหนือ เพื่อสำรวจ เก็บขยะ/ตัดอวน และนำพวงมาลัยไปไหว้พี่ไมโล สมาชิกอาวุโสของ SOS ที่รักโลซินมาก และเมื่อท่านจากพวกเราไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ เราได้ขอนำอังคารของท่านบางส่วนมาโปรยไว้ทางด้านเหนือของกองหินกระโจมไฟ

[สายชล]

กองหินกระโจมไฟด้านตะวันตก และ ด้านเหนือ

ได้เวลาลงดำน้ำแล้วค่ะ

ไดฟ์แรกของทริปนี้ เราให้เรือไปส่งที่บรเวณใกล้ๆ กับกระโจมไฟด้านตะวันตกตามแผนการดำน้ำที่วางไว้ ก่อนกระโดดลงดำน้ำ เราสัมผัสกับลมที่เริ่มแรงขึ้น ผิวน้ำทะเลเริ่มเป็นริ้วๆ คลื่นหัวแตกเริ่มก่อตัวขึ้น

ชักจะไม่ค่อยดีแล้วล่ะค่ะ ถ้าลมยังไม่ลด ตอนจะขึ้นเรือเห็นทีจะลำบากเป็นแน่

เมื่อกระโดดลงน้ำ เรามองลงไปเห็นความใสของน้ำที่มองได้ไกลกว่า 20 เมตร แล้วดีใจ น้ำก็ไหลเอื่อยๆ จากใต้ไปเหนือ ไม่เหมือนตอนมาดำน้ำที่นี่เมื่อเดือนพฤษภาคม ที่น้ำทั้งขุ่นทั้งแรง

แต่พอลงไปถึงพื้น น้ำตาก็ซึมออกมา เมื่อเห็นดงปะการังที่เคยสวยงามและสมบูรณ์ กลับแหลกราญเกือบหมดตั้งแต่เมื่อปี 2562 จนบัดนี้ยังไม่ฟื้นคืนดี แถมยังมีเศษสายเบ็ดและเศษเชือกเส้นยาว ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 3 มิลลิเมตร พันอยู่ตามกอปะการังเล็กๆ ที่ยังหลงเหลืออยู่ในบริเวณนี้

[สายชล]

บริเวณข้างยอดหินกระโจมไฟด้านตะวันตกนี้ เป็นจุดที่เราชอบมาก เพราะเป็นจุดที่เคยมีซากกระโจมไฟล้มลงมาอยู่ที่พื้นใต้ท้องทะเล ความลึกเพียง 12 เมตร ไม่นานก็กลายเป็นที่ให้ตัวอ่อนปะการังกะหล่ำปลีลงมาเกาะ ที่ละเล็กทีละน้อย

จนผ่านไปสิบปี เราก็ได้ปะการังเทียมที่สวยงามและสมบูรณ์มากมาชื่นชม

ลองชมภาพของปะการังเทียมกระโจมไฟ ที่สองสายได้ถ่ายไว้เมื่อเดือนพฤษภาคม ปี 2560 ดูนะคะว่างดงามเพียงใด

[สายชล]

ชมภาพปะการังเทียมกระโจมไฟที่งดงามมาแล้ว
ลองเปรียบเทียบกับที่เราได้เห็นในวันนี้ดูนะคะว่าแตกต่างกันเพียงใด

[สายชล]

ตรงจุดหนึ่งที่เคยมีปะการังกะหล่ำเกาะคิดอยู่บนโครงเหล็กสี่เหลี่ยมเล็กๆ บัดนี้ ก็มีแผงเครื่องมือที่นักวิทยาศาสตร์นำมาใช้เก็บข้อมูลใต้น้ำ มาวางให้ดูต่างหน้าปะการัง

สายชลม้วนเก็บสายเอ็นเบ็ดและเชือกไป เศร้าใจจนน้ำตาซึม

[สายชล]

เราผ่านซากปะการังเทียมกระโจมไฟและอดีตทุ่งเขากวางที่แหลกราญ ตีฟินออกไปทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือที่ลึกลงไปถึงระดับ 20 เมตร ทุ่งปะการังที่งดงามและสมบูรณ์กลับมาให้เห็นอีกครั้ง

มองไม่เห็นฝูงปลากะมงที่เคยจับคู่หากินอยู่ในบริเวณนี้ มีแต่ฝูงปลาสลิดหินตัวดำๆ เล็กๆ ที่ว่ายขึ้นว่ายลงอยู่แถวยอดกิ่งปะการังเขากวาง