เดินย่ำยามเหงา ที่แหลมปะการัง

[Super_Srinuanray]

วันนี้แดดดี ตอนเที่ยงกว่าๆ ก็เลยคว้าแมงกะไซด์ ขับไปถ่ายรูปแถวๆ นี้
ขับไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็เลี้ยวขวาเข้าไปที่แหลมปะการัง ดูทะเลดีกว่า
ขับเข้ามาประมาณ 4 Km. ก็พบอาคารหลบภัย Tsunami สร้างเร็วมากๆๆ ปี่ที่แล้ว ยังไม่เห็นเลย
ขึ้นบันไดขึ้นไปชั้นบนสุด ก็ได้วิวทะเล ที่เวิ้งว้างมากๆ แบบเนี่ย

แต่วันนี้ที่นี่เงียบเหงามาก เจอนักท่องเที่ยวอยู่ 2 คู่เอง
คู่แรกขับแมงกะไซด์สวนกัน ส่วนอีกคู่ ไปพบที่ปลายแหลมปะการังนั่งเอง

[Super_Srinuanray]

ไปพบพี่คนนึงเค้ากรอกทรายใส่ขวดพลาสติก ตามประสาคนอยากรู้อยากเห็นก็เลยถามเค้าว่า เอาไปทำอะไร
เค้าก็บอกว่ากรอกทรายเอาไว้ถ่วงซํงหรือลอบ ที่วางข้างๆ

รู้ไหมค่ะ ว่าไอ้ลอบหรือซังที่เห็นเอาไปทำอะไร ?

ในช่วงหน้า low season คนขับเรือหางยาว ก็แปลงร่างเป็นชาวประมงท้องถิ่น ทำประมงง่ายๆๆ โดยการเอา ซังหรือลอบที่ว่า
ไปทิ้งที่แนวปะการังด้านนอก ห่างออกไปประมาณ 10 M. เอาไว้ดักหมึก เห็นว่าขายได้โลละ 80-120 บาทเลยทีเดียว
ทิ้งครั้งนึงข้ามคืน ไปเก็บก็ได้หมึกสักประมาณ 10 กก. มีคนเข้ามารับซื้อถึงที่เลย ถือว่าเป็นการใช้เวลาว่างเป็นประโยชน์ทีเดียว

[Super_Srinuanray]

เมื่อขับแมงกะไซด์ ไปทางด้านซ้าย ก็จะพบ Resort ประมาณ 3 แห่ง สุดทาง ก็สามารถเดินเลียบชายทะเลเล่นได้

แต่ที่นี่ชายหาด ขาว มีแต่เศษปะการังแตกๆๆ หักๆ เยอะมาก ทั่วหาดเลย คงต้องใส่รองเท้าเดิน บริเวณชายหาดหน้า Hi season มีคนมาเที่ยวเยอะพอควร

[Super_Srinuanray]

เห็น Resort แล้วเศร้าใจมาก คนที่นี่รวมทั้งตัวเองด้วย สามารถหาเงินได้แค่ช่วงหน้า Hi เท่านั้น ส่วนหน้า Low ฝนตกเกือบจะวันเว้นวันเลยที่เดียว

ดังนั้นรีสอร์ททั้งหลาย จึงเป็นรีสอร์ทร้าง มีแต่ เจ้าหน้ารักษาความปลอดภัยเท่านั้นที่นั่งเฝ้าอยู่ เห็นแล้ว กุ้มใจ แบบไม่มี ล ลิง เลย ทำอย่างไรดี

[Super_Srinuanray]

เกือบจะขับเลยไปแล้ว แต่มีพี่ๆ เรียกเข้าไป จริงๆแล้วก็น่ากลัวน่ะ
ผู้ชายทั้งนั้นเลย แต่เห็นความตั้งใจจริงของเค้าแล้ว ก็เลยยิ้มก่อน และแวะเข้าไปเลย

พวกพี่ๆ เค้านั่งทำซัง หรือลอบหมึกกันนั่งเอง ขายได้ด้วยนะ ใบละ 60 ซื้อไหมค่ะ อิอิ

จริงๆ เค้าเรียกไปกินปลาเผาที่จับได้แถวนั้น นั่งเองค่ะ เห็นไหมค่ะว่า รู้หน้าไม่รู้ใจ เป็นอย่างนี้นี่เอง ก็เลยได้มิตรภาพใหม่ๆ อีก

คนที่นี่น่ารักค่ะ เห็นหน้าดุ ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ กร่ำแดดมากกว่า

[Super_Srinuanray]

ถามพี่ๆ เค้าว่า เลยแนวปะการังออกไปดำน้ำตื้นได้ไหม เค้าก็บอกว่าได้ แต่น้ำขุ่น แนวปะการังก็หัก เพราะเรืออวนลาก แถวๆ นี้ล่ะค่ะ วางลอบไว้ก็โดนกวาดไปเรียบ ไม่เหลือ

ยืนคุยสักพัก ก็ลาจากมา ขับรถมาที่อีกสุดอีกด้านนึง ก็เห็นคนมานั่งเล่นกันไม่มากนัก เห็นแนวสันทราย ก็เลยเดินเล่น ท่ามกลางแดดเปรี้ยงๆๆ

[Super_Srinuanray]

มาถึงบางอ้อ ก็ ณ ที่นี่ล่ะ เค้าเรียกแหลมปะการัง เพราะ บริเวณนี้เป็นเหมือนอ่าว และมีการพัดพาเอาเศษปะการังที่แตกๆ มาทับถม จนเหมือนเป็นถนนเลย ที่นี่มีเศษปะการังเยอะมากกกกก

ส่วนอีกด้านของปลายแหลมก็เป็นอ่าวเหมือนกัน เห็นรีสอร์ทระดัย 5 ดาวอยู่ไกลลิบๆ เลย และก็เป็นที่จอดเรือหางยาวด้วย

[Super_Srinuanray]

เดินเล่นกลางแดดนานๆ ไม่ไหวแล้ว ก็เลยกลับบ้าน พร้อมกับแวะกินเยนตาโฟ ชามละ 25 บาทข้างทางนั่งเอง

การใช้เวลาว่างโดยการท่องเที่ยวระยะสั้นๆ ก็มีความสุขเหมือนกัน มีมิตรภาพเพิ่มขึ้นอีกนิด

และจะได้ไม่เสียที ที่อยู่แถวนี้ ใครถามอะไรจะได้ตอบเค้าได้ สุดท้ายขอบพระคุณค่ะที่ตามมาอ่านจนจบค่ะ

[สายน้ำ]

จำได้ว่า เมื่อช่วงที่สึนามิเข้า ชุมชนที่แหลมปะการังเป็นอีกแห่งหนึ่งที่ได้รับความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินไม่น้อยไปกว่าจุดอื่นๆแถวๆนั้น

ถามพี่ๆ เค้าว่า เลยแนวปะการังออกไปดำน้ำตื้นได้ไหม เค้าก็บอกว่าได้ แต่น้ำขุ่น แนวปะการังก็หัก เพราะเรืออวนลาก แถวๆ นี้ล่ะค่ะ วางลอบไว้ก็โดนกวาดไปเรียบ ไม่เหลือ

ถูกธรรมชาติเล่นงาน แผลในใจยังไม่หายดี จะทำมาหากินเลี้ยงชีพ ก็มาโดนมนุษย์ด้วยกันทำร้ายซ้ำเข้าไปอีก