กุหลาบเหมันต์

[สายชล]

จัดเสร็จก็ตัดสินกันเดียวนั้น....


แต่พอแจกรางวัลเสร็จ ผู้จัดแจกันประกวดทั้งหลายก็แบกแจกันกลับบ้านทันที ผู้เข้ามาชมงาน เลยมีไม่กี่คนที่ได้เห็นแจกันกุหลาบสวยๆ...

[สายชล]

ที่วุ่นวายเหมือนจับปูใส่กระดง ต้องยกให้การประกวดวาดภาพกุหลาบ...


มีนักเรียนระดับประถมต้นและประถมปลายยกโขยงมาประกวดอยู่หลายโรงเรียน

[สายชล]

กติกาคือ ให้นักเรียนวาดภาพกุหลาบในกระถางที่อยู่ในงานนี้ให้เสร็จภายใน 2 ชั่วโมง โดยไม่ให้ครูมายุ่งเกี่ยวหรือให้คำแนะนำขณะที่นักเรียนวาดภาพกันอยู่


ในความเป็นจริงนั้น...มีนักเรียนเพียงสองสามคนที่ใช้กระถางกุหลาบในงานเป็นแบบ ส่วนที่เหลือ วาดตามแบบที่พกติดมาหรือที่เคยฝึกมาแล้ว แถมครูบางคนก็ยืนๆนั่งๆให้คำแนะนำแก่นักเรียนอย่างเอาเป็นเอาตาย (คือทั้งดุ...ด่า...ตะคอก...โขก...สับ)


เด็กบางคนนั่งขีดๆวาดๆอยู่ครึ่งชั่วโมงก็นำมาส่ง....

[สายชล]

บางคนละเมียดละไม...สองชั่วโมงก็ยังระบายสีไม่เสร็จ....

[สายชล]

มีการประท้วงว่าครูบางคนไปแนะนำเด็กๆทั้งที่ผิดกฎ....


แต่ผลก็ออกมาโดยไม่ได้สนใจคำประท้วงเหล่านี้....


ผู้ชนะทำท่าทางภาคภูมิใจ.........ในขณะที่ผู้แพ้บางคนร้องไห้ขี้มูกโป่ง....

[สายชล]

กิจกรรมอื่นๆก็มี Workshop การทำกุหลาบแห้งด้วยซิลิก้า และการติดตากุหลาบ

วิทยากรก็จะเป็นใครที่ไหนไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่มืออาชีพอย่างน้าน้อย .....

[สายชล]

ก่อนจะปิดงานทุกปี จะเป็นรายการนำกุหลาบที่ชนะประกวด กุหลาบที่ตั้งโชว์ และกุหลาบที่ดอกยังสดสวยที่ประดับในงานทุกมุม ออกมาประมูลกันในราคาถูก เพื่อนำเงินเข้าสมทบทุนของกลุ่มฯ เป็นความคึกคักที่ผู้จัดงานและผู้มาชมงานได้ร่วมกันสร้างความสนุกสนาน ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป


สายชลประมูลกุหลาบ Queen Sirikit และ Black Tea จากพระตำหหนักภูพิงค์ ได้ค่ะ ดีใจมาก แต่ต้องฝากน้าน้อยเก็บไว้ที่สวน พ.น. เพราะดูจะเป็นการสมควรกว่าจะหอบกลับเมืองกรุง

[สายชล]

ระหว่างวัน อาจจะเป็นครั้งแรกที่น้าน้อยได้มีโอกาสมาโพสต์ท่าถ่ายรูปกับมุมสวยๆของงานที่ตัวเองเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงจัดให้มีขึ้นทุกปี

[สายชล]

ชายหนุ่มที่ยืนข้างน้าน้อย คือ ผู้ที่รับผิดชอบดูแลงานสวนกุหลาบของพระตำหนักภูพิงค์ฯทั้งหมด แต่ต้องขออภัยที่จำชื่อไม่ได้

[สายชล]

สองแรงแข็งขัน ตั้งแต่ก่อนเปิดงาน จนหลังปิดงาน

สองปู่-หลาน ... น้าน้อย และน้องจอย