ของดี....มีให้ดู....คู่ชุมพร...

[สายชล]

วันนั้น...เราดั้นด้นไปตามเส้นทางเรียบชายทะเล จากหาดทุ่งวัวแล่นมาทะลุออกถนนเพชรเกษม ที่บริเวณอำเภอบางสะพานน้อย ประจวบคีรีขันธ์


กว่าจะกลับถึงบ้านที่กรุงเทพฯ....ตะวันก็ลับฟ้าไปแล้ว....


การขับรถเรียบริมทะเลเมืองชุมพรในครั้งนี้ เป็นการเดินทางท่องเที่ยวแบบวันเดียวจบที่เหนื่อย....รวบรัด...และเร็วรี่....


แม้จะไม่ค่อยประทับใจกับความสกปรกรกเรื้อ ขาดการดูแลเอาใจใส่ในสถานที่ท่องเที่ยวบางจุดบ้างก็ตามที แต่สองสายก็มีความสุขสนุกสนานดี และยังมีความตั้งใจที่จะเดินทางค้นหาของดีๆที่ชุมพร เพื่อตามไปดูให้เห็นกับตา และสัมผัสได้ด้วยใจต่อไปอีกเรื่อยๆ....


จนกว่าเราจะหมดแรงเดิน...

[สายชล]

วันที่ 11 เมษายน 2553....หนึ่งวันหลังจากการไปร่วมงาน "เปิดโลกทะเลชุมพร 2010" เราเดินทางออกจากจากทุ่งวัวแล่นตั้งแต่เช้า แล้วขับรถกลับเข้าเมืองชุมพรเพื่อออกไปที่สี่แยกปฐมพร แล้วเลี้ยวซ้ายล่องใต้ไปตามถนนเอเชียสาย 2


รถบนท้องถนนขวั่กไขว่ และดูรถทุกคันจะมุ่งหน้าลงใต้เหมือนกับเรา ใกล้จะถึงวันสงกรานต์แล้ว ผู้คนคงเริ่มจะขับรถไปเที่ยวทางใต้กัน หรือคิดอีกที เขาอาจจะพากันหนีเหตุการณ์ที่กำลังวุ่นวายที่เกิดขึ้นบนถนนราชดำเนิน กลางกรุงเทพฯกันอยู่ก็ไม่อาจรู้ได้


ที่รู้แน่ๆ...เราไม่ล่องใต้ไปไกลเหมือนรถคันอื่นๆ...


พอถึงทางแยกเข้าอำเภอพะโต๊ะ....เมืองแห่งภูเขาสูงและสายน้ำของชุมพร เราก็เลี้ยวขวาไปตามถนนลาดยางสายพะโต๊ะ-ราชกรูด (ทางหลวงหมายเลข 4006) เพื่อมุ่งหน้าสู่อำเภอพะโต๊ะทันที...


รถตู้เย็นซิ่งไปตามถนนระยะทาง 45 กิโลเมตร ใช้เวลาราวครึ่งขั่วโมง เราก็ไปจอดรถอยู่หน้าที่ทำการอำเภอพะโต๊ะ....

[สายชล]

อำเภอพะโต๊ะ ได้ชื่อว่าเป็นอำเภอที่มีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติ อาทิเช่น ป่าไม้ ภูเขา แม่น้ำลำธาร น้ำตก เปลวหมอก และสวนผลไม้นานาชนิดตลอดปี รวมทั้ง ชาวพะโต๊ะยังเป็นผู้มีอัธยาศัยไมตรีอันดี จึงมีคำขวัญว่า "พะโต๊ะ ดินแดนแห่งภูเขาเขียว เที่ยวล่องแพ แลหมอกปก น้ำตกงาม ลือนามผลไม้"


สองสายและเพื่อนเก่าและสมาชิกในครอบครัวรวมแล้วสิบคน เคยมาที่พะโต๊ะเมื่อ 6 ปีก่อน เพื่อล่องแพไม้ไผ่ไปตามแม่น้ำหลังสวน ที่ไหลมาจากภูเขาสูง ผ่านพะโต๊ะ ไปลงทะเลที่ปากน้ำหลังสวนที่ไกลออกไป 50 กิโลเมตร ครั้งนั้นเรามีความสุขสนุกสนานกันมาก และหวังว่าจะได้กลับไปล่องแพที่พะโต๊ะอีก


สำหรับครั้งนี้.....สองสายกลับมาที่พะโต๊ะ แต่ไม่ใช่กับเพื่อนๆกลุ่มเดิม แต่เป็นน้องติ๋ว...น้องแม่หอยและน้าๆหอยอีก 4 คน รวมเป็น 8 คน ที่ตั้งใจจะมาล่องแพที่พะโต๊ะกัน


เรานั่งคอยอยู่บนรถตู้ เพื่อคอยให้คนที่เรานัดหมายมาพาเราไปที่ท่าน้ำ คอยอยู่เกือบ 15 นาทีแล้ว เห็นว่าไม่มาสักที...เราก็เลยโทรให้เขาบอกทางไปล่องแพให้เรา เมื่อรู้ว่าจะไปที่ไหน เราก็บึ่งรถออกจากหน้าที่ทำการอำเภอไปทันที


ใช้เวลาเพียง 10 นาที...เราก็ถึงร้านอาหารริมแม่น้ำหลังสวน เข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมลงแพกันเรียบร้อยแล้ว เราก็นั่งรถกระบะของเจ้าของแพออกไปตามถนนเรียบแม่น้ำ เพียง 5 นาทีก็ถึงชายฝั่งที่มีแพจอดอยู่


โอ๊ะโอ....แพไม้ไผ่หายไป กลายเป็นแพท่อพีวิซีอุดหัวอุดท้ายด้วยปูน ดูมันแข็งๆชอบกล


แต่ก็ดีนะคะ ไม้ไผ่แตกง่ายกว่าท่อพีวีซี เจ้าของแพจะได้ไม่ต้องไปตัดไม้ไผ่มาเปลี่ยนบ่อยๆ ให้เปลืองไม้ไผ่ที่ต้องไปตัดมาจากป่า


แม้ว่าเราจะไม่ได้อารมณ์สุนทรีย์กลมกลืนไปกับธรรมชาติตอนได้นั่งแพไม้ไผ่ก็ตามทีเถอะ....

[สายชล]

น้ำในแม่น้ำหลังสวนในยามนั้น ไม่ไหลหลากล้นตลิ่งและขุ่นครั่กเหมือนอย่างที่สองสายเคยได้เห็นเมื่อห้าหกปีก่อน


น้ำที่ไหลเอื่อยๆ...เย็นๆ...และใสแจ๋ว จนเห็นกรวดก้อนกลมๆที่นอนอยู่ก้นแม่น้ำหลังสวน ทำให้เราพลอยอารมณ์ใสๆเย็นๆ เดินลงแพพีวีซีไปอย่างสบายใจ...


เรา 8 คนแยกลงไปนั่งในแพ 2 ลำๆละ 4 คน โดยมีชายพื้นเมืองถือไม้ไผ่ลำยาวถ่อเรือให้เรานั่งแพละคน


เอ....แพก็เปลี่ยนจากแพไม้ไผ่มาเป็นแพท่อพีวิซีแล้ว แต่ทำไมถ่อยังใช้ไม้ไผ่อยู่ล่ะ...

[สายชล]

แพที่มีน้าหอยทั้ง 4 คนนั่งไปให้คนถ่อได้สักพักเดียว....น้องแก้ว หนึ่งในน้าหอยก็ขอถ่อที่มีสำรองไว้มาช่วยถ่อที่ท้ายแพด้วยท่าทางทะมัดทะแมง....

[สายชล]

ส่วนแพที่มีสองสาย..น้องแม่หอย...และน้องติ๋วนั่งไปนั้น....เรานั่งเหยียดแข้งเหยีดขาคุยกันไปอย่างสบายใจ ยกหน้าที่ให้คนถ่อเรือรับผิดชอบไปตลอดทาง...

[สายชล]

แม่น้ำไหลคดเคี้ยวไปตามเนินเขาสูงๆต่ำๆ....


ต้นไม้ชายน้ำนานาชนิดขึ้นหนาแน่นอยู่สองฟากฝั่ง...ทำให้เกิดเงาไม้ ให้ความร่มรื่นแก่เราไปตลอดทาง...

[สายชล]

ต้นไม้บางต้นสูงใหญ่ แผ่กิ่งก้านและรากใหญ่ยื่นลงมาในน้ำ....

[สายชล]

มีร่องรอยว่า ในช่วงน้ำหลาก...ต้นไม้บางต้นล้มลงขวางแม่น้ำ ต้องมีการชักลากและตัดให้พ้นทางน้ำ...

[สายชล]

บางช่วงน้ำตื้นเขิน....จนเราต้องลงจากแพ เพื่อให้คนถ่อเรือลากแพให้พ้นกองกรวดและหินที่โผล่พ้นน้ำ....