6 knights in Taal Volcano

[สายชล]

วันนั้น....สายชลสนุกสนานเต็มที่ แต่พอกลับถึง T House ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงละ อาบน้ำได้ก็ขึ้นเตียงนอน หลับไปตั้งแต่สี่โมงเย็น จนถึงสองทุ่มกว่า ตื่นขึ้นมาทานแซนวิชที่คุณสายน้ำสั่งไว้ให้ตอนไปรับประทานอาหารมื้อเย็นกับน้องๆ ทานเสร็จแล้วก็ขึ้นเตียง หลับต่อจนถึงเช้าวันใหม่.....



ระหว่างอาหารเช้า..............สายชลได้ฟังเรื่องที่ทำให้น้องติ่งของเราหน้าหงิกหน้างอตลอดเวลา ที่ได้ไปเที่ยว Taal Lake แล้ว ก็หัวเราะงอหาย อายุยืนขึ้นอีกหลายปีเลยล่ะค่ะ....

[สายน้ำ]

ถ้าใครคิดจะไปขี่ม้าที่นี่นะครับ ผมขอแนะนำให้ใส่รองเท้า CROCS แบบสะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก หัวโตๆไป รับรองว่าได้รสชาติของชีวิตบนหลังม้าแน่ๆ

..... เมื่อคุณขึ้นหลังม้า แล้วเสียบเท้าเข้าไป แล้วหัวรองเท้ามันติดกระชับแน่นอยู่กับห่วงใส่เท้า จะดึงก็ไม่ออก จะดันก็ไม่เข้า
..... เป้ใบใหญ่ใส่กล้อง ถูกบังคับให้สะพายกลับข้างมาอยู่ด้านหน้า จะร่วงจะหล่นอยู่ตลอดเวลา
..... สองมือต้องคอยประคองกล้อง พร้อมจับปุ่มบนอานม้าที่โยกไปโยกมาไปด้วย
..... ไอ้หนูที่คุมม้า มันกระโดดขึ้นมานั่งด้านหลัง สั่งให้ม้าควบซิ่งอยู่ตลอดเวลา ทั้งขาขึ้นขาลง ทั้งทางลาดทางชัน ทั้งทางเรียบทั้งขอบเหว ที่จะกว้างหรือแคบ มันสามารถสั่งม้าให้แซงได้ตลอด

ผมได้แต่เกร็งตัว มือข้างหนึ่งต้องยึดอานม้าไว้แน่น ขณะที่มืออีกข้างต้องคอยประคองเป้กล้องที่ไพล่มาอยู่ด้านหน้า ระหว่างที่ม้าควบผ่านดงไม้ ผมโยกจนแทบจะหล่นลงมาหลายครั้ง ขณะที่ใจคิดตลอดเวลา ว่า เราคงไม่หล่นลงไปหรอก เพราะเท้ามันติดแน่นชักไม่ออกแน่ๆ อย่างมากก็เอียงกะเท่เร่ลงไปเสียบกับกิ่งไม้ที่ยื่นระเกะระกะตลอดทาง สภาพศพจะสวยมั๊ยหนอ ....

อาศัยที่เคยเรียนอยู่ที่ Texas เมืองคาวบอย จึงพอจะเดาทักษะที่ถูกต้องในการขี่ม้าได้บ้าง (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย) เวลานั่ง โดยเฉพาะตอนม้าควบ ต้องไม่นั่งเต็มก้น ใช้เท้ายันพยุงตัวและรับน้ำหนักแทนก้นไว้ตลอดเวลา จึงพาชีวิตรอดมาได้ แต่ไอ้ที่จะพาตายจริงๆคือเป้กล้องนี่แหล่ะ

ขาขึ้น ได้ขึ้นม้าเป็นคนสุดท้าย เริ่มด้วยการที่ไอ้หนูเดินจูงไป แต่คงไม่สะใจมัน ผมจึงถูกบังคับให้ไพล่เป้กล้องไปไว้ด้านหน้า เพื่อเปิดพื้นที่ด้านหลังให้ไอ้หนูมันขึ้นมานั่งได้ด้วย แต่พอมันขึ้นมาได้เท่านั้นแหล่ะ มันสั่งควบตลอด แซงดะ จนขึ้นไปถึงยอดเขาเป็นคนแรก .... ขาลงก็ขึ้นม้าเป็นคนสุดท้าย และเริ่มด้วยการสั่งให้ม้าไปดุนก้นยัยป้าที่จูงม้าน้องติ๋ว แกคงบ้าจี้ ไอ้หนูนี่ก็ยิ่งแหย่ จนแกทนไม่ไหวให้แซง หลังจากนั้นมันก็ห้อม้าแซงหมด ยกเว้นของคุณสายชลที่ควบแหลกเข้าเส้นชัยเป็นคนที่หนึ่ง ผมเป็นคนที่สอง

กลัวตายก็กลัว แต่มันก็มันส์ ยิ่งเห็นสภาพของคนอื่นๆ รวมทั้งได้ยินเรื่องของน้องติ่งก็ยิ่งขำกลิ้ง .... คิดไปด๊าย

[Coffee]

โอ้ พี่จ๋อม เล่น post เดียว ได้ใจความ เห็นภาพ เลย
อิอิ

สรุปว่า เพื่อนๆได้ฟังเรื่องเดียวกัน จาก 4 มุมมองแล้ว พร้อมกับ พี่ติ๋วที่คอยแจมเป็นระยะๆ.... แล้วพี่เบิร์ดไปไหนหล่ะ

[สายชล]

สายชลชอบขี่ม้า (ยิงปืน) มาตั้งแต่เด็ก.....เสียดายที่ไปอยู่ Texas กลับไม่ได้ขี่ม้า แต่ได้ไปขี่ม้าขึ้นเขาและลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำที่ Colorado แทน


บ้านเราน่าจะมีบริการขี่ม้าพาเที่ยวขึ้นเขาลงห้วยบ้างนะคะ.....จะขอไปใช้บริการบ้าง...

[Sugary]

เหมือนไปคนละทริปเดียวกัน เลยค่ะ อิอิ

ใครมาอ่านเรื่องฉบับพี่น้อยแล้วต้องอยากไปขี่ม้าเที่ยวภูเขาไฟกันแน่ๆ
จินตนาการต่างกันสุดขั้ว

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สายชล

คนขับเรือส่งสัญญาณมือว่ามี 6 คน.....

จากนั้นเสียงเอะอะโกลาหลก็ดังขึ้น.....ทั้งเสียงคน.. ..เสียงม้า....

สายชลยิ้มด้วยความขบขัน....และคิดว่าวันนี้ไม่ใช่วัน หยุดและก็สายมากแล้ว ชาวบ้านคงดีใจที่มีลูกค้ามาให้บริการ หลังจากนั่งหง่าวและไม่คิดว่าจะมีลูกค้าแล้วในวันนี้ ...

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ coffee

พอมาถึงฝั่งภูเขาไฟ เจอชาวบ้านโวยวายอย่างที่หวานเล่าให้ฟัง แวบแรกก็สงสัยว่าทำไมมันจะไม่รู้กันเลยเหรอะว่าพวกเร าจะมา จองล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ กว่าเรือจะข้ามทะเลสาบมาก็ครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ มันไม่มีการติดต่อสื่อสาร เตรียมตัวล่วงหน้ากันเลยเหรอะ หรือว่า.....

หรือว่าเพราะตอบมันไปว่าไม่เคยมา มันเลยเปลี่ยนจุดหมาย แทนที่จะเอาเราไปส่งให้ขี่ม้าตามที่ได้จัดเตรียมไว้ ก็เอามาส่งให้กลุ่มโจรเรียกค่าไถ่ในคลาบชาวบ้านซะ... และแล้ว ภาพเหตุการณ์ในหนังเรื่องโปรด proof of life ก็ถาโถมเข้ามาในจินตนาการ

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สายชล

คนแรกที่สายชลเห็น....เป็นเด็กอ้วนกลม หน้าตาน่ารักเหมือนโก๊ะตี๋ ผมสีทอง (ไม่ทราบว่าเกิดจากการย้อมหรือถูกแดดเผา) ด้านหน้าหวีเรียบ ส่วนผมกลางหัวใส่เจลและเสยไว้สูงโด่เด่อย่างกับดารา

เขาจูงม้าสีน้ำตาลไหม้วิ่งตรงรี่ออกมารับเราทันทีที่ ลงจากเรือ...

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ coffee

และแล้วเจ้าอ้วนก็เรียกหวานให้ไปขึ้นม้าของตัว (อ้าวเฮ้ย ทำไมต้องเลือกด้วยหล่ะ มันจะพาขึ้นไปเที่ยวหรือจะพาไปทำอะไรหว่า) โชคดีที่คุณป้ากับม้าขาวมาขวางเรียกหวานขึ้นไปก่อน เอาวะไอ้อ้วนนี่ท่าทางจะหื่น เจอกันหน่อยเป็นไง...

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สายชล

พอขึ้นขี่ได้....ม้าก็เผ่นโผนออกจากที่...


ทางที่ม้าวิ่งไปเป็นทางแคบๆ ข้างหนึ่งเป็นเหว อีกข้างหนึ่งเป็นเนินดินเตี้ยๆหรือป่า ฝุ่นดินปนทรายแห้งกรังฟุ้งตรลบเมื่อม้าวิ่งโขยกผ่าน สนุกสนานดีจริงๆค่ะ


พวกเราแต่ละคนถูกทิ้งให้ขี่ม้าอยู่ห่างๆกัน ซึ่งสายชลเข้าใจว่าเพื่อหลีกเลี่ยงฝุ่นผงที่จะฟุ้งกล บหน้ากลบตาเรานั่นเอง

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ coffee

ระหว่างทางจากพวกเราหกคน ม้าหกตัว ไกด์อีกหกคน (อย่าคิดว่ามีผู้หญิงกับเด็กแล้วจะไม่น่ากลัว ทหารชาวบ้านในหนังที่ว่าก็มีครบอย่างนี้เป๊ะๆเลย) ก็เกิดการแยกทาง พี่สองสาย และพี่เบิร์ด แยกไปทางหนึ่ง พี่ติ๋ว กับหวานไปอีกทาง ส่วน coffee ที่อยากลองของว่าเจ้าอ้วนมันจะหื่นจริงไหมก็โดนสั่งใ ห้หยุดและลงจากหลังม้า แล้วพี่ติ๋ว กับหวานก็หายไป... เอาแล้วไง การแบ่งแยกกำลังศัตรูทางยุทธวิธี ค่อยๆหาวิธีแบ่งศัตรูออกทีละครึ่ง... เป๊ะแลย.......

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ สายชล

คุณสายน้ำและน้องเบิ้ดนั่งยิ้มคอยอยู่แล้ว....ขวดโค๊ กและน้ำเย็นๆถูกยกขึ้นดื่ม...

อู้ยยยย.....กระหายน้ำจัง.....คอแห้งหมดแล้ว....

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ coffee

มาถึงปากปล่องภูเขาไป ก็พบกับพี่สองสาย และพี่เบิร์ด ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็กลับมารวมกันอีกครั้ง.... แต่ทำไมพี่สองสายกับพี่เบิร์ดกินน้ำอัดลมกันใหญ่ เอามาจากไหนหว่า ตอนที่ซื้อมามีแต่น้ำเปล่าหนิหว่า... เอาแล้วไง อย่างนี้มันเล่น ยุทธวิธี ทำให้ตายใจ เดี๋ยวพอเราไว้ใจมัน มันก็จะวางยาพวกเรา อยู่ในน้ำอัดลมพวกนี้แน่เลย...

เอาแค่นี้ก่อนเนอะ แค่นี้ก็ขำจะแย่แล้ว คิก คิก

[สายชล]

เป็นการมองต่างมุมกันจริงๆค่ะ.....


สายชลเข้าใจว่า....ชาวไทยกับชาวตากาล็อก มีความเหมือนในความแตกต่างเรื่องเชื้อชาติ เพราะนอกจากหน้าตาเนื้อตัวและผิวพรรณจะใกล้เคียงกันแล้ว จิตใจและนิสัยใจคอก็ดูจะคล้ายๆกันอีก


คนขายน้ำที่เป็นผู้หญิงนั้น ดูเธอจะชื่นชมคนไทยและประเทศไทยมาก......เธอเล่าด้วยการใช้ภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างดีและชัดเจนว่า เธอชอบเมืองไทยมากเพราะดูงดงามและอุดมสมบูรณ์ดี เธออยากไปเที่ยวเมืองไทย แต่คงไม่มีปัญญาจะไปเพราะไม่มีเงินมากพอจะไปได้


ตอนที่น้องติ๋วช่วยทำแผลให้กับ jj แถมยอมสละรองเท้าให้ jj ใส่ รวมทั้งการที่เรามีน้ำใจซื้อน้ำขวดให้คนจูงม้าได้ดื่มแก้กระหายนั้น คงทำให้พวกเขาชอบใจและประทับใจกันมาก สังเกตได้จากแววตาและท่าที่ของพวกเขาที่แสดงต่อพวกเราอ่อนโยนขึ้นมาก และดูจะให้ความเคารพนับถือพวกเราเพิ่มขึ้นอีกด้วยนะคะ....

[เบลูก้าน้อย]

อ่านเรื่องของแต่ละคนแล้ว ได้คนละมุมมองจริงๆค่ะ
แต่ไม่ว่าจะเป็นมุมไหน ก็สนุกสุขสันต์กันไปคนละแบบ ^^

..


ที่เที่ยวแห่งนั้นจะทำให้เรารู้สึกอย่างไร .. มันอยู่ที่ใจเราเอง จริงๆเลยนะคะ

[สายชล]

"ทุกอย่าง.....อยู่ที่ใจ...."


โลกของเราแต่ละคน....เป็นอย่างน้องวาฬเผือกน้อยว่าไว้จริงๆค่ะ

[Frappe']

^ ^
ป.ล. คิดถึงไอคอน penquin จัง...

[สายชล]

แม่นแล้วค่ะน้องเป้......(อิๆ....ตอนนี้ตื่นมานั่งประจำที่แล้วค่ะ...ต้องใช้กลิ่นปลาหมึกม้วนมาล่อ ถึงตื่นขึ้นมาได้)

เดี๋ยวไปยกน้อง penquin มาไว้ให้ที่ห้องนั่งเล่นดีกว่านะคะ....