แจ้งข่าวคุณลุงไมโล เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต

[Super_Srinuanray]

พี่พจน์/ลุงคะ

ลุงขึ้นไปอยู่บนสวรรค์แล้วใช่ไหมค่ะ สายตาของลุง คงจะมองพวกเราตลอดเวลา
และทุกครั้งที่พวกเราได้มีกิจกรรมทำเพื่อสังคม เพื่อสิ่งแวดล้อม และเพื่อส่วนรวม

ลุงคงจะคอยให้กำลังใจ พวกเรา ช่วยให้พวกเราหลอมรวมเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน
รัก สามัคคี ช่วยเหลือ และห่วงใยให้กำลังใจซึ่งกัน ใช่ไหมค่ะ นี่ก็คงเป็นอีกความปรารถนาของลุงเหมือนกัน

วันสุดท้ายที่ได้มองลุงในภาพถ่าย ที่หน้าเมรุ รู้ได้เลยว่าลุงคงจะหมดห่วงแล้ว หน้าตาลุงสดใส
สายตาในภาพก็เป็นประกาย เหมือนว่าบอกว่า หากชาติหน้ามีจริง พวกเราคงได้มาเจอกันอีกนะคะ

ไม่ชอบคำว่าจากันชั่วนิรันดร์เลยค่ะ มันเศร้า มันหดหู่ ถึงแม้นว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก
แต่ความดี ความมีน้ำใจ ความจริงใจของลุง ยังอยู่ในใจของหนูตลอดเวลา

หนูให้สัญญากับลุงได้เลยว่า หนูจะทำงานกับ sos เต็มกำลัง เต็มความสามารถ และจะพยายามมาช่วยงานให้ได้ตลอด
ลุงเป็นกำลังใจให้หนูด้วย หนูจะคอยดูแลพี่สองสายไม่ให้เหนื่อยเกินไป

หลับให้สบาย ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องใดๆ นะคะ และสุดท้ายนี้ รักและเคารพ ... พี่พจน์/ลุง....ตลอดไปคะ

[นาย]

........ลุง MILO15 ...สุภาพบุรุษ......ชายชาติทหาร....
....." นาย.... เสาร์_อาทิตย์ นี้เราไปดำน้ำ HAR DEEP กันนะ ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...ลงชื่อไปดำน้ำ กับ SOS ..กับ..อาจารย์จ๋อม..อาจารย์น้อย กันนะ..ชวนจุ๋มไปด้วย"
......." นาย...เราไปเรียน RESCUE ด้วยกันนะ "
......" นาย ...ลุงซื้อกรรไกร มาฝาก ๒ อัน ไว้ใช้ตัดอวน เวลาไปดำนำ้กับ SOS"
.............และอีกหลายคำพูดที่ผมและจุ๋ม ยังจำได้ตลอดเวลาและคุยกันว่า...ช่วงเวลาหลังเกษียรของท่าน คงเป็นเวลาที่ท่านมีความสุขในชีวิตมาก......ท่านใช้ชีวิตได้คุ้มค่า......ได้ทำอะไรในสิ่งที่อยากทำ.......ทำประโยชน์เพื่อสังคมและประเทศชาติ...ความมีนำ้ใจกับทุกๆคน......ความกระตือรือล้นในการช่วยเหลือเพื่อนๆในทุกๆสิ่ง...เหล่านี้ยังปรากฏในความทรงจำ..ของผมและจุ๋ม อยู่ตลอดเวลา...
...........ความประทับใจกับลุงสุพจน์ กับ SOS...เมื่อ พ.ค. 52 พวกเราได้ไปดำนำ้กับ SOS ที่เกาะเต๋า ...DIVE SITE ที่กองหินสามเหลี่ยม กลุ่มเราซึ่งประกอบด้วย ครูพล ซึ่งเป็น dive lead ,ลุงสุพจน์,นาย,จุ๋ม,น้องJ,น้องตุ๊กแกผาและน้องแมลงปอ...ได้รับภารกิจให้ทำการเคลื่อนย้ายลอบจากแนวหิน มาที่บริเวณลานดิน ซึ่งจะทำให้ปลาและสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ใช้เป็นแหล่งอาหารและที่อยู่ใหม่....ลุงสุพจน์..ได้เตรียมอุปกรณ์ทุกสิ่งทุกอย่างให้พวกเราและมีความกระตือรือล้นมากในการที่จะทำงานนี้ให้สำเร็จ....ซึ่งผมได้เห็นแววตาของท่านมีความสุขมาก....และพวกเราก็สามารถทำงานนี้ได้สำเร็จ....และพวกเราขอมอบคุณความดีนี้แก่ ลุงสุพจน์...ครับ
.........ความเป็นแบบอย่างในความตั้งใจ..ความพยายาม..ท่านเคยชวนผมไปเรียน RESCUE ท่านบอกว่าการดำนำ้อย่างน้อยเราต้องช่วยตัวเองได้ก่อน..การไปเรียนทำให้เราได้รู้ถึงวิธีการที่จะสามารถช่วยตัวเราเองและช่วยผู้อื่นได้ด้วย......การเรียน RESCUE ต้องผ่านการฝึกด้าน CPR จากสภากาชาด ซึ่งท่านก็พยายามที่จะผ่านหลักสูตร CPR ให้ได้.....ซึ่งด้วยสุขภาพของท่านดูอ่อนกว่าวัยทำให้ผู้ทดสอบเข้ารับการศึกษา...แต่เมื่อดูบัตรประชาชนแล้วตกใจไม่ให้เข้าเรียน เนื่องจากอายุเกินกว่าที่กำหนดไว้...จนท.บอกว่าห้ามเกิน 52 ปี ....ท่านบอกว่าอะไรก็ตามที่คนอายุไม่เกิน 52 ปีทำได้ ท่านสามารถทำได้หมด...จนในที่สุดท่านก็สามารถเรียน CPR ได้ และก็สำเร็จการดำนำ้ระดับ RESCUE ได้...ท่านทำให้เราเห็นว่า " ใจหนุ่มในร่างแก่ ดีกว่าใจท้อแท้ในร่างหนุ่ม"
.......ลุงสุพจน์ บอกเราว่า " ความตายสำหรับลุงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวแล้ว " เพราะว่า " ลุงเป็นนักบิน F-FIGHT การขึ้นบินเหมือนกับตายแล้ว เมื่อลงมาเหมือนกับเกิดใหม่" ลุงเล่าให้ฟังว่า " ลุงผ่านสมรภูมการรบมามาก ทั้งในประเทศและต่างประเทศ เคยเดินเคียงข้างทหารราบมาแล้วในสมรภูมิ เขาค้อ,ภูหินร่องกล้า ในการนำอากาศยานเข้าโจมตีที่หมายข้าศึก ...( คำว่า MILO 15 นี้มาจากตอนที่ท่านเป็นผู้ชี้เป้าให้นักบิน..ซึ่งเป็นนามเรียกขานของท่านใช้ติดต่อกับนักบิน).....ดังนั้นความตายไม่ใช่สิ่งน่ากลัวสำหรับลุง" ...ลุงสุพจน์ บอก น้องJ ว่า " ไอ้ J ถ้าลุงตาย ขอเองอย่างเดียว คือ ให้มายืนข้างศพลุงทุกๆคืนก่อนเผา"...... จากผลงานของท่านแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญ พร้อมที่จะสละชีวิตเพื่อประเทศชาติและราชบัลลังก์.......ลุงสุพจน์ ของพวกเรา...เหมาะสมกับความเป็นชายชาติทหารจริงๆ...

.....ลุงสุพจน์ ...ได้มอบสิ่งดีๆ...เป็นตัวอย่างและแบบอย่างที่ดี...ให้แก่พวกเรา....
ขออำนาจบุญกุศลที่ท่านได้ทำมา..จงนำพาท่านไปสู่สุคติเทอญ...

ด้วยความรักและคิดถึงตลอดไป
นาย&จุ๋ม

[เบิ๊ด]

ขอบพระคุณพี่น้อยพี่จ๋อมที่เก็บภาพมาฝากพวกเราคร้าบ
...
ขอให้ลุงมีความสุขในสวรรค์ที่ลุงชอบคร้าบ
ด้วยรักและระลึกถึงลุงเสมอคร้าบ

[blue day]

พี่เบิ๊ดๆ นายทหารอากาศของเราคนนี้ มิได้ขาดรักเลยเนอะ....คิดถึงลุงจริงๆครับ

[สายชล]

เมื่อเช้ามืดวันวานซึ่งเป็นวันเก็บอัฐิและเถ้าอังคารของพี่พจน์....


ที่บ้านสองสายมีฟ้าแลบแปร๊บๆและร้องครืนๆ แต่ไม่มีฝนสักหยดให้เห็น....


มองไปที่ท้องฟ้ารอบๆตัว...


โอ้โฮ!....ท้องฟ้าเป็นสีเทา มองไม่เห็นแสงอาทิตย์ที่ควรจะสาดแสงสีทองให้ได้เห็น


เรานั่งรถขึ้นไปบนทางด่วน ค่อยใจชื้นหน่อย ที่ท้องฟ้าด้านเหนือเริ่มมีแสงอาทิตย์ให้ได้เห็น


ไปถึงวัดพระศรีฯ........ดีใจที่ท้องฟ้าแจ่มใส


อัฐิของพี่พจน์แต่ละส่วนถูกนำมาเรียงอยู่ในถาดมองเห็นได้ว่าเป็นรูปคน....


กระดูกแต่ละชิ้นใหญ่กว่าที่ได้เคยเห็นมา เจ้าหน้าที่วัดบอกว่าเป็นเพราะพี่พจน์แข็งแรงมาก โดยเฉพาะท่อนขาที่แม้จะเผาแล้ว กระดูกก็ไม่ยอมแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเหมือนคนอื่นเขา


พิธีรดน้ำอบและโปรยดอกไม้บนเถ้าอัฐิผ่านไป เจ้าหน้าที่แบ่งอัฐิเป็นสามส่วน


ส่วนแรก....เก็บใส่โถใบเล็กๆให้พี่แดงเล็กนำไปบรรจุในเจดีย์ที่วัด


ส่วนที่สอง....ใส่ผ้าขาวและห่อใส่โถให้พวกเราชาว sos นำไปเก็บไว้ก่อนเพื่อรอเวลาที่เราจะนำพี่พจน์ไปดำน้ำกับเราที่โลซิน


ส่วนที่สาม....ซึ่งเป็นอัฐิส่วนใหญ่ถูกนำไปรวมกับกระดูกชิ้นเล็กๆและเถ้าอังคาร ห่อด้วยผ้าขาวและนำไปใส่ในโถใบใหญ่ เพื่อให้พี่ต่องและญาติพี่น้องนำไปลอยที่สัตหีบ








ระหว่างที่เดินทางไปสัตหีบ....


ฟ้ากลับมืดมัวสลัวเลือนลาง....เราภาวนาว่าขอให้ฝนตกมาหนักๆ แต่เมื่อเราไปถึงสัตหีบที่จะต้องทำพิธีลอยอังคารพี่พจน์ ขอให้อย่ามีฝนและคลื่นลม


พอถึงชลบุรี ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก แต่พอเข้าเขตสัตหีบ ไม่มีฝนให้เราเห็น มีแต่น้ำที่เจิ่งนองสองข้างทาง และไหลเอ่อมาบนพื้นถนนในบางช่วง


เมื่อถึงท่าเรือ....ฟ้าเปิด แดดเปรี้ยง ทะเลเรียบเป็นกระจก จนอนุศาสนาจารย์ที่มาทำพิธีให้เรายังเอ่ยปากว่า....น่าอัศจรรย์


เรือเริ่มออกจากท่าเรือลอยออกไปกลางน้ำ เมฆสีเทาหม่นเริ่มเคลื่อนมาจากทางทิศใต้ สายลมเริ่มพัดมารวยริน จนเรารู้สึกเย็นสบาย....


การทำพิธีลอยอังคารเริ่มแล้ว.....โถใส่อัฐิพี่พจน์ถูกหย่อนลงไปในน้ำ



พี่พจน์ได้เดินทางกลับคืนสู่ธรรมชาติ.....



....เราควรจะยินดี.....แต่ทำไมน้ำตาของเราต้องไหลริน....

[Kungkings]

อ้างอิงจากพี่นาย
ลุงสุพจน์ บอก น้องj ว่า " ไอ้ j ถ้าลุงตาย ขอเองอย่างเดียว คือ ให้มายืนข้างศพลุงทุกๆคืนก่อนเผา"......

นู๋เป็นพยานได้เลยคะ...ว่า j (เจ) ได้ทำแบบที่ลุงไมโลขอไว้ให้อย่างเรียบร้อยทุกๆคืนที่มีพิธีการคะ
ขอให้ลุงไมโลมุ่งไปสู่ภพภูมิที่ดีงามตลอดไปนะคะ อย่าได้มีห่วงอะไร พวกนู๋จะช่วยกันดูแลท้องทะเลไทยให้เป็นอย่างดีที่สุดคะ ..

[-Oo-]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ kungkings

อ้างอิงจากพี่นาย
ลุงสุพจน์ บอก น้องj ว่า " ไอ้ j ถ้าลุงตาย ขอเองอย่างเดียว คือ ให้มายืนข้างศพลุงทุกๆคืนก่อนเผา"......

นู๋เป็นพยานได้เลยคะ...ว่า j (เจ) ได้ทำแบบที่ลุงไมโลขอไว้ให้อย่างเรียบร้อยทุกๆคืนที่มีพิธีการคะ
ขอให้ลุงไมโลมุ่งไปสู่ภพภูมิที่ดีงามตลอดไปนะคะ อย่าได้มีห่วงอะไร พวกนู๋จะช่วยกันดูแลท้องทะเลไทยให้เป็นอย่างดีที่สุดคะ ..

t_t

วันเผา พี่เจยังยืนส่งลุงเลย

[Super_Srinuanray]

ขอบพระคุณพี่น้อย พี่จ๋อม ที่ได้กรุณาไปร่วมการเก็บอัฐิของพี่พจน์ และ ถ่ายรูปมาให้พวกเราชมกันค่ะ

คนดีอยู่ที่ไหน ก็มีค่า และมีคุณค่าที่สุดค่ะ เฉกเช่น พี่พจน์ของพวกเรา

นับว่าพี่พจน์เป็นต้นแบบที่ดีที่สุด ที่เคยเห็นค่ะ เจอที่ไหนก็ไหว้ได้สนิทใจ จริงๆๆ

ถึงไม่อยู่ ก็มีเรื่องให้ระลึกถึงได้ตลอดเวลา...พวกเราน่าจะนำมาเป็นเยี่ยงและแบบอย่างได้ค่ะ

[Super_Srinuanray]

ชอบและถูกใจค่ะพี่น้อยกับวลีเด็ดของพี่น้อย

....เราควรจะยินดี.....แต่ทำไมน้ำตาของเราต้องไหลริน ....

เหตุที่ไหลริน เพราะความดีงามที่ดำรงไว้ ทำให้เราต้องระลึกถึงด้วยความปิติ ทุกครั้งค่ะ...

[สายชล]

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ milo15

อาจารย์สามสายครับ ผมชอบภาพที่มีดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งจมน้ำครึ่งดอกจังเลย ทำให้หวลคิดถึงกลอนบทหนึ่งขึ้นมา ลองอ่านดูครับ (อาจคลาดเคลื่อนบ้างเพราะท่องได้เมื่อ 50ปี มาแล้ว)

" เหมือนบายศรี มีงาน ท่านถนอม

เจิมน้ำหอม กระแจะจันทน์ ดูหรรษา

พอเสร็จงาน ท่านทิ้งลง ในคงคา

ให้ลอยมา ลอยไป เป็นใบตอง "

แต่ดอกกุหลาบขาวอมชมพู ที่ถูกทิ้งลอยน้ำนั้น ก็ยังดูสวยงามมาก ด้วยมุมมองที่ไม่ไคร่ได้เห็นกันนัก นับถือๆ ฝีมือจริงๆครับ ( ผมไม่ได้แกล้งชมนะครับ ) อาจารย์สามสาย ......

เห็นความคิดเห็นของพี่พจน์ข้างต้นแล้ว.....ใจหาย.....