ปฐมบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จากคุสโก ถึง มาชูปิกชู"

[สายชล]

น้ำดีดินดี...ดอกไม้ใบหญ้าที่บนไวนาปิคชู จึงงดงามมากมาย

[สายชล]

ไม่ทราบว่าชื่อเสียงเรียงนามว่าอย่างไร...ขอเวลาไปหาแล้วจะนำมาลงให้ทราบนะคะ...

[สายชล]

พวกเฟริน มอส ตะไครน้ำ ก็มีให้เห็นมากมาย

[สายชล]

น่ารักดีค่ะ...

[สายชล]

อู๊ยยยยย....ทำไมชันอย่างนั้น






โชคดีที่มีลวดสลิงขึงไว้ ให้ตายาย จับและดึงตัวเองให้เดินไปพักไปตลอดทาง




ไกด์หอบกล้องของฉันไปคล้องคอ แล้วก็ช่วยถ่ายภาพให้เราสองคนไปด้วยตลอดทาง






ตากล้องของเรา ขึ้นไปยืนคอยอยู่ข้างบนแล้ว คนเริ่มทะยอยลงมากขึ้นๆทุกที ส่วนน้องๆ ก็หายไปจากสายตาเรานานแล้ว...

[gengzilla]

ตามมาลุ้นสองตายายครับ 555

[สายชล]

555555....ขอบคุณค่ะ...น้องเก่ง ตายายแทบจะกลิ้งลงเขาแล้วค่ะ....

[สายชล]

เริ่มเห็นระเบียงแล้ว แสดงว่าเราใกล้ยอดหินเข้าไปทุกที มีนักท่องเที่ยวยืนพักเหนื่อยอยู่แถวนั้นหลายคน ไม่แน่ใจว่าจะขึ้นยอดเขา หรือลงจากยอดเขากันแน่...






ฉันไปยืนพักอยู่แถวนั้นบ้าง...มองเห็นมาชูปิคชูลอดช่องว่างของเมฆอยู่ลิบๆ....






ไกด์ชอบใจกล้องของฉัน ที่เขาช่วยถือให้ เลยขอลองถ่ายนู่นนี่นั้นไปเรื่อยๆ ตา-ยายก็ถูกไกด์ให้เป็นนายแบบ-นางแบบอีกแล้ว แรงของเราเริ่มจะอยู่ตัว พอจะยิ้มออกบ้างแล้วค่ะ...

[สายชล]

ฝีมือถ่ายภาพของไกด์ค่ะ...

[สายชล]

ถึงป้ายบอกทางขึ้นไวนาปิกชูให้ผู้ที่ต้องการจะขึ้น เพื่อแยกไปไม่ให้สวนทางกับพวกที่ลงมา ฉันจำได้ว่าถ้าถึงจุดนี้ ก็เหลือระยะทางอีกไม่มากแล้ว




เงยหน้าขึ้นไป...เราเห็นสิ่งปลูกสร้างที่ทำด้วยหิน สร้างลดหลั่นสูงขึ้นไปเทียมเมฆ แต่ยังหาได้เห็นยอดเขาไม่...





หมู่อาคารเหล่านี้ ล้วนเป็นที่พักอาศัยของนักบวชและหญิงพรหมจรรย์ผู้ถูกคัดเลือก ที่มาอยู่อาศัยบนที่สูงลิบลิ่วเช่นนี้ คงจะเป็นด้วยศรัทธา ที่มีต่อสุริยเทพ และเพื่อแสวงหาความสงบสันติ






ในยามเช้ามืดของทุกวัน...หัวหน้านักบวชและคณะ จะลงไปทำพิธีต้อนรับพระอาทิตย์ ที่โผล่ขึ้นมาให้แสงสว่างแก่โลก...