มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

ที่ระเบียงวัดแมวกระโดด เราเห็นสวนมะเขือเทศลอยน้ำ ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ แต่ก็ไม่ชัดเจนนัก เพราะมีไม้ลักษณะเหมือนรั้วกั้นอยู่ เราอยากจะเข้าไปเดินดูใกล้ๆ


แต่ตะวันใกล้จะลับขอบฟ้า....เวลาหมด หมดเวลา เราจะต้องกลับเข้าฝั่งกันแล้วค่ะ

[สายชล]

หลังออกจากวัดแมวกระโดด.... เรือพาเราแล่นกลับไปที่ท่าเรือ ระหว่างทาง เราผ่านกลุ่มเรือของชาวประมงของแท้ ที่เมื่อเช้าช่วยกันวางตาข่ายจับปลาขวางทางน้ำอยู่อย่างขมักเขม้น เมื่อเราผ่านมาอีกครั้งในยามเย็น ชาวประมงเหล่านั้น ก็ยังลอยเรืออยู่ที่เดิม แต่ครั้งนี้ พวกเขาง่วนอยู่กับการใช้ไม้พายฟาดน้ำโครมๆจนน้ำกระจาย อยู่บนเรือที่กระจายเป็นหน้ากระดานสับหว่างกันสองแถว โดยหันหัวเรือไปทางตาข่ายที่เขาขึงขวางทางน้ำอยู่


น้องอาร์ตเล่าว่า...พวกชาวประมงกำลังใช้พายฟาดน้ำ เพื่อให้เกิดเสียงดัง ปลาตกใจก็จะพากันว่ายไปติดตาข่ายที่เขาขึงขวางไว้ เป็นการหาปลาที่ใช้ภูมิปัญญาชาวบ้านที่มีมาแต่ครั้งโบราณกาลจริงๆ

[สายชล]

ตีน้ำจนกระจายอย่างนี้ จนไปถึงตาข่าย...จากนั้นก็หยุดตีน้ำ หันมาดึงตาข่ายขึ้นจากน้ำ ทีนี้จะได้ปลามากน้อยเพียงใด ก็คงขึ้นอยู่กับดชคชะตา ทั้งของปลาและของชาวประมงเองแล้วล่ะค่ะ

[สายชล]

ในระหว่างที่นั่งดูชาวประมงหาปลาอยู่นั้น... สายตาของสายชลก็เหลือบไปเห็นที่เชิงเขาริมทะเลสาบ ที่ต้นไม้ถูกถากถางจนราบเรียบ และดินก็ถูกขุดปรับเป็นที่ราบเป็นชั้นๆ น้องอาร์ตบอกว่า ที่นี่ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า จะกลายเป็นที่ตั้งโรงแรมขนาดใหญ่ยักษ์ ที่ทางการพม่าได้ให้สัมปทานกับบริษัทต่างชาติไปเรียบร้อยแล้ว


ฮวงจุ้ย “หัวมังกรภูเขา...หน้าน้ำหลังภูเขา” อย่างนี้นี่เอง ที่คนที่เชื่อถือเรื่องฮวงจุ้ยถวิลหา คาดว่าจะเป็นโรงแรมที่ยิ่งหใญ่สง่างาม อากาศดี ทิวทัศน์สวยงามที่สุดของพม่าในอนาคต

[สายชล]

มีเรือโดยสารหลายลำ บรรทุกนักท่องเที่ยวฝรั่ง พร้อมกระเป๋าสัมภาระ วิ่งสวนเราไป เข้าใจว่าคงเข้าไปพักที่รีสอร์ตหรูกลางน้ำในทะเลเสาบอินเล





เรือบรรทุกกล่องบรรจุมะเขีอเทศ...ผลผลิตของอินเล แล่นแซงเราไป มะเขือเทศของอินเลส่งไปขายทั่วพม่า ทั้งหมดเป็นมะเขือเทศเขียว เพื่อไม่ให้สุกจนเน่าเสียก่อนจะถึงมือลูกค้า





กลางลำน้ำ มีเรือเก็บผักตบชวา วัชพืชที่รบกวนการเดินเรือ เป็นปัญหาที่ยากที่กำจัดให้หมดไปจาทะเลสาบ ลืมถามน้องอาร์ตไปว่า คนที่นี่ได้ใช้ประโยชน์จากฝักตบชวาที่มีอยู่มากยบ้างหรือไม่





ต้นอ้อริมฝั่งน้ำยังขึ้นเต็มขอบของทะเลสสาบ

[สายชล]

ฉันอดสงสารไม่ได้ ที่เห็นชาวประมง(ปลอม) รีบขมีขมันพายเรือด้วยเท้า ทันทีที่เรือของเราโฉบไปใกล้ๆ พอเรือของเราผ่านไป ก็ลงนั่ง...เขาคงจะเหนื่อย เพราะต้องยืนพายเรือตั้งแต่เช้าจนเย็น....ทนอีกนิดนะคะ เดี๋ยวก็เลิกงานพายเรือโชว์ ได้กลับบ้านแล้ว

[สายชล]

สี่โมงเย็น...เราก็กลับเข้าท่าเรือยองชเว ต้องรีบกลับ เพราะดูเหมือนฝนใกล้จะตก และตลาดขายสินค้าพื้นเมืองของยองชเวจะปิดตอนห้าโมงเย็นค่ะ...โชคดีที่เราไปทัน ก่อนที่ตลาดจะปิด เลยได้ซื้อผ้าซิ่นสวยๆราคาไม่แพงนักมาหลายผืน หลังจากช้อปปิ้งเสร็จ เราได้ไปทานอาหารพื้นเมืองที่อร่อยมาก เสร็จแล้วก็กลับไปนอนสลบไสลที่ห้องพักในโรงแรม Goldstar ระดับ 3 ดาว ที่เล็กๆแต่สะอาดสะอ้าน

[สายชล]

วันที่ 5...Nyaungshwe - Pindaya - Mandalay


เช้าวันใหม่ ที่อากาศเย็นสบาย แม้ท้องฟ้ายามเช้าจะไม่สดใสนัก แต่เราก็รู้สึกสบายใจสบายกาย อาจจะเป็นเพราะได้นอนหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่นั่นเอง วันนี้เรามีโปรแกรมจะออกจากเมืองยองชเว เพี่อมุ่งหน้าไปเมืองพินดายะ (Pindaya) ที่มีวัดถ้ำที่มีวัดชื่อเดียวกับเมือง ซึ่งมีชื่อเสียงว่ามีพระพูทธรูปมากมายในถ้ำ จากนั้นก็จะทานข้าวเที่ยงแล้วมุ่งหน้าสู่เมืองมัณฑะเลย์


วัดชเวยันเป (SHWE YAN PHE)

หลังอาหารเช้าที่โรงแรมในเมืองยองชเวแล้ว... 7 โมงเช้า ล้อรถบัสของเราก็เริ่มเคลื่อนออกจากโรงแรม เมื่อพ้นเมืองยองชเวไปได้นิดเดียว รถบัสก็เข้าจอดที่หน้า วัดชเวยันเป (SHWE YAN PHE) ซึ่งแปลว่า "สมปรารถนา" ซึ่งเป็นวัดที่มีศาลาที่สร้างด้วยไม้สักทั้งหลัง โดยผู้สร้างเป็นเจ้าฟ้าไทยใหญ่ เมื่อกว่า 115 ปีที่แล้ว ศาลาไม้ที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ริมถนน ยังมีสภาพที่ดีและสวยงาม....

[สายชล]

จุดเด่นของ วัดชเวยองเป ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของนักท่องเที่ยวก็คือ ที่หน้าต่างทรงไข่ของศาลาวัด จะมีสามเณรน้อยที่มารอศึกษาพระธรรม นั่งโผล่หน้าออกมาดูนักท่องเที่ยวที่เดินมาเที่ยวชมวัด...


น่ารักน่าเอ็นดูมากค่ะ

[สายชล]

อริยาบถของเณรที่นั่งอยู่ริมหน้าต่าง มีเสน่ห์ชวนมองอย่างยิ่งค่ะ...