|
|
|||||||
 |
|
|
Share | คำสั่งเพิ่มเติม | เรียบเรียงคำตอบ |
|
#11
16-09-2009
|
||||
|
||||
ท้อปว่ามันอยู่ที่การปลูกฝังตั้งแต่ยังเล็ก ๆ จากครอบครัวค่ะ
บ้านไหนไม่สอนหรือไม่กำชับให้กินข้าวให้หมดจาน ก็เห็นกินเหลือกันทั้งนั้น (จากสถิติที่ถามมาจากเพื่อน ๆ ของตัวเองนะคะ) ส่วนไอ้เรา เห็นของเหลือแล้วเสียดาย มัวแต่เก็บกวาด พุงป่องไม่รู้ตัวเลย แหะ ๆๆๆ
__________________
For every minute you are angry you lose sixty seconds of happiness. ― Ralph Waldo Emerson 
|
|
#12
18-09-2009
|
||||
|
||||
|
ดีใจจังที่มีคนคิดเหมือนกันหลายๆคน
เป็นหลานชาวนาค่ะ ปู่หนูเป้นชาวนา 100% ตอนนี้ที่บ้าน(หมายถึงญาติๆของพ่อ)ก็ยังทำนาอยู่ที่สุพรรณฯ บางปีก็ส่งข้าวมาให้เป็นกระสอบๆ (หลังๆเนี่ย ห่างๆไปแล้วหลังจากพ่อไม่อยู่) เรื่องตักข้าวเนี่ยตอนเด็กๆถูกตีเป็นประจำเพราะขี้เกียจ ชอบตักข้าวหนเดียว เลยโดนตีบ่อยมาก.....ถูกพร่ำสอนตลอดว่า....ข้าวทุกเม็ดมีคุณค่า หลังๆจึงไม่นิยมการรับประทานอาหารเหลือ (บางคนบอกว่าเราเป็นเทศบาล / สายแข็ง....เลยก็มี หุหุ) ปัจจุบันเวลาทำค่าย จะมีบทพิจารณาอาหาร ให้เห็นคุณค่าของข้าวและอาหารทุกอย่างที่เป็นทรัพยากรของโลกที่สำคัญ ดังนี้ค่ะ ....ข้าวเอย ข้าวสุก จะต้องกินทุกบ้าน ทุกฐานถิ่น กว่าจะมาเป็นข้าวให้เรากิน ชาวนาสิ้นกำลังเกือบทั้งปี ....ต้องทนแดด ทนฝน ทนลมหนาว จึงได้ข้าวจากนา มาถึงนี่ คนกินข้าว ควรคิดดูให้ดี ชาวนามีคุณต่อเรา ไม่เบาเลย ....ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ.......
|
|
|
|
Linear Mode
