มิงกะลาบา...จากมัณฑะเลย์สู่เมืองเอกแห่งรัฐฉาน

[สายชล]

วัดบากายา (Bagaya Monastery)


แล่นมาตามถนนที่มีแมกไม้และน้ำล้นสองข้างทางได้สักพัก ก็ถึงวัดไม้ที่สวยสง่างาม ชื่อว่า วัดบากายา (Bagaya Monastery) โกธงบอกว่า วัดแห่งนี้สร้างขึ้นในรัชสมัยของพระเจ้าปะดุงเมื่อปี พ.ศ. 2377 เดิมทีใช้เป็นสถานที่เรียนพระพุทธศาสนาของเหล่าเชื้อพระวงศ์ ปัจจุบันถูกใช้เป็นโรงเรียนสอนพระพุทธศาสนาให้แก่ประชาชนทั่วไป โดยมีพระสงฆ์ทำหน้าที่เป็นครูสอน

[สายชล]

วัดแห่งนี้สร้างขึ้นจากไม้สักทองแกะสลักทั้งหลัง มีเสาที่ทำจากไม้สักขนาดใหญ่ทั้งต้น จำนวนทั้งหมด 267 ต้น เสาที่สูงที่สุด มีความสูงถึง 60 ฟุต เส้นรอบวง 9 ฟุต ปลายเสาไม้แต่ละต้นบนระเบียง มีบัวปูนปั้นครอบไว้ เพื่อกันน้ำฝนไม่ให้เข้าไปในเสา อันจะทำให้ไม้ผุพังได้ง่าย นับเป็นภูมิปัญญาที่ชาญฉลาดของช่างไม้ในสมัยนั้น

[สายชล]

ตัวอาคารมีความกว้าง 188 ฟุต กว้าง 103 ฟุต รูปทรงสถาปัตย์เป็นแบบพม่าแท้ๆ งามด้วยไม้แกะสลักที่ประดับประดาอยู่ทั่วไป

[สายชล]

งดงามทั้งภายนอกและภายใน

[สายชล]

ประตูทางเข้าและหน้าต่างที่เป็นจุดเด่นของที่นี่ สลักเสลาไม้ด้วยลวดลายที่แปลกตาและงดงาม

[สายชล]

ภายในมีพระพุทธรูปหยกขาวประดิษฐานอยู่

[สายชล]

งานแกะสลักไม้ฝีมือยอดเยี่ยม แม้เวลาจะผ่านไปกว่าร้อยปี ก็ย้งงดงามอยู่...

[สายชล]

เสียดายที่งานแกะสลักบางชิ้นเริ่มสึกกร่อนไปตามกาลเวลา...

[สายชล]

ในระหว่างที่เราเข้าไปชมความงามภายในวัดบายากัน...รถม้าและคนขับรถม้าคอยกันอยู่ใต้ร่มไม้ริมถนนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

[สายชล]

น้องอุ๋ยกำลังเล่นบทแม่หมอ ให้โชคกับคนขับรถม้าอยู่อย่างขมักเขม่น...ถ้าคนขับรถม้าไมมีโชคอย่างที่ให้ เห็นทีแม่หมออุ๋ยจะกลับไปกรุงอังวะไม่ได้...