รายงานผลการปฏิบัติงานตามโครงการเก็บขยะ/ตัดอวน ที่โลซิน กันยายน 2565

[สายชล]

ก่อนตะวันจะลับขอบฟ้า เรือวีนัสแล่นโต้คลื่นจากโลซิน มุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉัยงใต้ เป้าหมายคือ หน้าชายหาดเมืองนราธิวาส

[สายชล]

เช้าวันเสาร์ที่ 3 กันยายน 2565 ณ. กลางทะเลหน้าเมืองนราธิวาส

ช่วงตะวันขึ้น ท้องฟ้ายังมีเมฆเกลื่อน แต่คลื่นลมสงบ ทะเลเรียบ พอแปดโมงเช้า ถึงเวลาบรี๊ฟก่อนจะลงดำน้ำทำงานเป็นไดฟ์ที่สามของทริปนี้ แสงแดดก็แผดจ้า พวกเราก็เริงร่า พร้อมจะกระโดดดำน้ำทำงานกันแล้ว แต่เรือยังวนหาจุดที่ปะการังเทียมรถถังไม่เจอ

กว่าเรือจะหาจุดดำน้ำเจอ เวลาก็ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง

[สายชล]

ปะการังเทียมรถถัง


เมื่อเรือแล่นวนจนเจอหมายดำน้ำ ที่จอดใต้น้ำของรถถังทั้ง 25 คัน แล้ว เราก็โล่งอก และกระโดดลงตามสายทุ่นที่ถูกโยนลงไป

วันนี้น้ำทะเลเป็นสีฟ้าครามใสแจ๋วแถมไร้ตะกอน ผิดธรรมชาติของบริเวณนี้ที่มักจะเจอแต่น้ำขุ่นๆ หรือไม่ก็ตะกอนลอยฟ่อง หรือไม่ก็ทั้งขุ่นที้งตะกอนรวามดันเหมือนน้ำก๋วยเตี๋ยวราดหน้า

ถ้าใสๆ ไร้ตะกอนอย่างนี้ เราน่าจะเห็นรถถังที่อยู่ที่ความลึกราว 21 เมตร ได้ลางๆ ตั้งแต่กระโดดลงน้ำไปแล้ว แต่ลงไปจนถึงพื้นทรายที่ทัศนวิสัยลดลงเหลือเพียง 10 เมตร ก็มองไม่เห็นรถถังสักคัน สนุกละสิคะ

เราเจอน้องๆ กลุ่มอื่น ที่ก็หารถถังยังไม่เจอเช่นกัน แต่มีวานเก็บเชือกกองโตให้ทำ เพลิดเพลินกันอยู่

[สายชล]

น้องๆ 3-4 คน ยังวุ่นอยู่กับเชือกกองนั้นกันอยู่ สายชลตัดสินใจว่ายแบบสุ่ม ๆ ไปทางด้านตะวันออก โชคดีที่ไปเจอรถถังเข้าคันหนึ่ง แถมมีเศษอวนและเชือกให้ตัดเก็บด้วย ที่นี้ก็สนุกสิคะ

ก่อนลงมือตัดอวน ไม่ลืมที่จะเคาะถังเรียกน้องๆ คนอื่น เพื่อแจ้งว่าเจอรถถังแล้ว 5555

[สายชล]

พอเก็บกวาดตัดอวนบนรถถังคันแรกเสร็จ เราจะว่ายไปรถถังคันต่อไป อ้าวววว?เชือกที่โยงรถถังจากคันหนึ่งไปยังอีกคันหนึ่งจนครบ 25 คันนั้น มาคราวนี้เชือกหายไปหมด คงจะมีมือดีมาตัดทิ้งซะเกลี้ยง แล้วเอาไปกองไว้ที่พื้นทราย อย่างที่เราได้เห็นตอนลงมาถึงแน่ๆ

คราวนี้ก็เลยต้องเดาสุ่มอีก ว่ารถถังคันใกล้ๆ จะอยู่ตรงไหน ดีว่าพอจะเห็นตะคุ่ม ๆ ว่ามีอยู่ข้างหน้าหนึ่งคัน พอไปถึง รถถังคันนี้มีเชือกพันอยู่รุงรัง คาดว่าจะเป็นเชือกผูกลอบอันโตที่มีปลาอยู่เต็ม ทั้งปลาเป็นปลาตาย ซึ่งแสดงว่าเป็นลอบเก่าที่เจ้าของคงหาไม่เจอเพราะทุ่นที่ผูกเชือกลอบขาดแล้วตกมาพันรถถังจนรกรุงรัง

[สายชล]

ได้เชือกมาหนึ่งขยุ้ม มีน้องๆมารับไปใส่ถุงตาข่ายใส่ขยะให้ ไม่ต้องถือเอง เบาตัวเบาใจได้เมื่อทำงานกีบน้องๆ ที่รู้งาน เข้ามือเข้าขากันดี

เราว่ายหางานกันต่อไป คราวนี้ไปเจอถุงปุ๋ยใส่ทรายหนักอึ้ง ถูกทิ้งลงบนรถถัง ถ้าไม่ใช่เหล็กแท้ที่แข็งแรง รถก็คงยุบไปแล้ว กรณีนี้ เราต้องตัดถุงให้ขาด แล้วเททรายออก จากนั้นก็เก็บถุง เพื่อนำขึ้นไปเก็บรวบรวมไว้บนเรือ

[สายชล]

นอกจากถุงปุ๋ยใส่ทรายแล้ว รถถังคันนี้ยังมีทั้งอวนทั้งเชือกให้เก็บอีก มีน้องๆ มาช่วยกันลงแขกทำงาน เพียงครู่เดียวก็สะอาดเรายบร้อย

[สายชล]

ที่ตั้งรถถังปะการังเทียมนั้น เป็นพื้นทรายราบเรียบ ที่มีความลึกเฉลี่ย 21 เมตร จึงเป็นข้อจำกัดที่ทำให้เราดำน้ำทำงานกันได้ราว 25 นาที ก็ต้องเตรียมขึ้นสู่ผิวน้ำกันแล้ว

รถถังทั้ง 25 คัน และรถแบ็คโฮที่ถูกนำมาจมอยู่นั้น ผ่านไปหลายปี สภาพยังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนัก เพียงแต่ตามตัวถังรถ จะมีสัตว์เกาะติดประเภทหอย และเพรียงเกาะอยู่เต็ม เรายังไม่เห็นสัตว์ประเภทปะการังหรือกัลปังหามาเกาะอาศัย

ที่นี่เคยมีปลาเศรษฐกิจประเภทปลากะมง และปลากะพงมาอาศัยอยู่มาก แต่ครั้งนี้ แทบไม่เห็นเลย แม้แต่ปลาสลิดหินที่เคยมีอยู่มากมาย ก็มีให้เห็นน้อยกว่าเคย

เราจบการดำน้ำไดฟ์นี้ ที่รถถังคันพิเศษ ที่หงายท้องล้อชี้ฟ้าท้าดินอยู่ใต้ทะเล ซึ่งเห็นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้

[สายชล]

เราขึ้นมาบนเรือ มีน้องๆ จัดการคัดแยกขยะ ก่อนจัดใส่ถุงดำและชั่งขยะแต่ละแระเภท เสร็จแล้วถึงแยกย้ายกันไปล้างเนื้อตัว ก่อนจะขึ้นไปทานอาหารเช้ากัน

อาหารยังไม่ทันเรียงแถวดี น้องติ๊กก็เชิญน้องหมออุทัยขึ้นบรรยายให้ความรู้กับพวกเรา ว่าด้วยเรื่องยาที่ช่วยในการเคลียร์หู ทำให้คนที่มีปัญหาเคลียร์หูยากระหว่างการดำน้ำ หมดปัญหาลงไปได้

ขอบคุณน้องหมออุทัยสำหรับความรู้ที่เป็นประโยชน์ แทนสมาชิกทุกคนด้วยค่ะ

[สายชล]

ฟังบรรยายของหมูอุทัยเสร็จได้ไม่นานนัก ก็ถึงเวลาลงดำน้ำไดฟ์ที่ 4 ของทริป ที่เราตั้งใจจะลงดำน้ำทำงานกันที่ปะการังเทียมตู้รถไฟ ที่มีเศษอวนมากมายให้เราเก็บเสมอ

กัปตันขับเรือวนหาตู้รถไฟที่อยู่ใต้น้ำ วนอยู่นานกว่าครึ่งชั่วโมง แล้วกัปตันก็ให้เด็กเรือโยนทุ่นลงแล้วให้เรากระโดดลงไป

เหมือนเคย เราลงไปแล้วก็มองไม่เห็นตู้รถไฟ ดำน้ำวนหาสักพัก ก็มองเห็นกระกอกปืนใหญ่ เกิดความสงสัยทำไมตู้รถไฟถึงมีปืนใหญ่ เข้าไปดูใกล้ๆ จึงได้รู้ว่าทิ้งทุ่นลงผิดที่ ลงซ้ำรถถังอีกรอบ เราถึงกับปล่อยก๊ากด้วยความขัน