#21
|
||||
|
||||
มีคนนำแล้ว อัศวินช่างกล้าก็เดินตามๆกันเข้าไปใกล้ ไกด์และฝูงม้าที่เค้าจูงมารอท่าแล้ว อืม และ
ก็เหมือนจะเริ่มคุ้นเคยเป็นกันเองมากขึ้น เมื่อไกด์เค้าเริ่มส่งภาษาอังกฤษมาทักทายบ้าง พร้อมทั้ง แข่งกันตะโกนเรียกมาดามๆ ให้มาขึ้นม้าของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย เอ้อ ทำไมต้องแย่งกันด้วยหล่ะ ไม่เข้าใจจริงๆเลย แล้วคุณป้าสวมหมวกสานเก๋ไก๋ก็จูงม้ามาขวางหน้าพร้อมเก้าอี้ 1 ตัววางแหมะเกือบทับเท้า ฮา พร้อมทั้งบอกให้ขึ้นม้าเลย |
#22
|
||||
|
||||
มองเลยหลังม้าเข้าไป เห็นท่านพี่เบิ๊ดอัศวินหญิงแกร่งเตรียมพร้อมกำลังจะขึ้นมา ก็เลยหันมาป๊ะ
หน้าสบตากะคุณป้า ที่เร่งเอาเร่งเอา ไม่รู้จะรีบไปไหน ขอถ่ายรูปก่อนซิ แต่ก็ตอบไปว่า ได้เลยจ๊ะป้า เป็นไงเป็นกันวุ้ย ขึ้นม้าคุณป้านี่แหล่ะ อย่างน้อยแกก็เป็นผู้หญิงน่าจะคุยกันง่ายหน่อย |
#23
|
||||
|
||||
ถ้าไม่นับรวมม้าหมุนกะม้านั่ง นี่ก็เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ขึ้นขี่ม้าตัวจริงเสียงจริง เหยียบเก้าอี้ แล้วก็
เหวี่ยงขาข้ามไป แล้วเค้าก็ให้เอาเท้าใส่ไว้ในเหล็ก อะไรซักอย่าง เสร็จแล้วก็หันมาถามว่าโอเคมั้ย พยักหน้าไปหนึ่งหงึก แล้วเค้าก็เริ่มจูงเดิน โอ้วๆ ป้า โอ้ว หยุดก่อน จะไม่สอนวิธีขี่ม้าหรือทรงตัวอะไรเลยเรอะ งั้น หยุดก่อน ป้ามามะ ขอถ่าย รูป ทำความรู้จักคุ้นเคยกันซักหน่อยนะ คุณป้าเค้าก็ดูท่าจะชอบกล้องซะด้วยนะ หันมาโพสท่าเท่ มากให้ด้วย |
#24
|
||||
|
||||
ถ่ายรูปเสร็จคุณป้าก็เห็นเราทำท่าเก้ๆกังๆ ก็บอกให้จับไม้ที่อานม้าไว้ แล้วก็เดินจูงม้าไป เอ้อ แค่นี้
เหรอวิธีขี่ม้า มันคงจะง่ายๆแหล่ะนะ แล้วก็หันไปเห็นพี่ติ่ง พี่ติ๋ว ขึ้นม้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนพี่ น้อยกำลังขึ้นม้าอยู่ |
#25
|
||||
|
||||
และพี่จ๋อมอัศวินคนสุดท้ายขึ้นม้าเรียบร้อยแล้ว เหล่าอัศวินช่างกล้าทั้งหกคนก็เริ่มออกเดินทาง
ผจญภัยพิชิตยอดภูเขาไฟตาอัลกัน แต่น แต้น แต๊นนนนนน |
#26
|
||||
|
||||
เพิ่งจะได้รู้ว่า การขี่ม้ามันทำให้รูปถ่ายสั่นไหว ปรับค่ากล้องใหม่ก็ทำไม่ได้เพราะมือไม่ว่าง ต้องเอา
ไปจับที่อานม้าเพื่อช่วยในการทรงตัว แค่ทำให้ตัวให้อยู่บนหลังม้าก็ลำบากพอดูแล้ว ถ้าต้องปล่อย มือจากอานม้าอีก มีหวังร่วงลงไปแหงๆ โอ้ว แถมมีสิ่งกีดขวางระหว่างทางด้วย จะรอดมั้ยเนี่ย เรา แต่ม้าก็ก้าวขาข้าม ทรงตัวได้นิ่งมากๆ เลยสบายใจได้หน่อยนึง ระหว่างทางเค้าก็จูงม้าเดินผ่านหมู่บ้าน แต่ไม่ได้ชมวิวหรือถ่ายรูปใดๆ มาเลย อย่างที่บอก ลำพัง แต่ทรงตัวอยู่บนหลังม้าก็จะแย่แล้ว แถมตอนนี้ชักเริ่มรู้สึกว่ากล้องที่คล้องอยู่ที่คอชักเป็นภาระ มากๆเลย เดินมาซักพักขบวนม้าอัศวินก็หยุดลง แล้วเค้าก็ให้พี่ติ่งลงจากม้า แล้วก็ให้คนที่เหลือทั้งหมด เดินนำไปก่อน |
#27
|
||||
|
||||
ด้วยความเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้นแถมสีหน้าพี่ติ่งออกอาการบึ้งตึง บูดๆ มากๆ เลย บอกป้าที่จูงม้า
ว่าให้รอก่อน รอพี่ติ่งก่อนอย่าเพิ่งเดินไป แกก็ไม่สนใจใดๆทั้งสิ้น แล้วก็จูงม้าตามคนอื่นๆไป จะ กระโดดลงก็ทำไม่ได้ มันติดขา ในใจก็คิดว่าเอาแล้วไง จะเจอดีมั้ยเนี่ย ยังไม่ทันไรพอเดินพ้นหมู่บ้านมาซักแป๊ปเดียวก็เป็นทุ่งโล่ง ที่ทุกคนถูกบอกให้หยุด แล้วก็ให้พี่จ๋อ มเอาเป้มาสะพายไว้ข้างหน้า เพื่อที่จะให้คนจูงม้าขึ้นไปขี่ซ้อนได้ อ่ะน๊า เอาจริงเด่ะ ม้าตัวนิดเดียว เองนะ ซ้อนสองเลยเหรอ อ้อ ลืมบอกไปว่าตลอดทางที่เดินมา คุณไกด์ทั้งหลายเค้าตะโกนกันยังไม่หยุดและดูเหมือนจะ ทะเลาะกันด้วย |
#28
|
||||
|
||||
เมื่อจัดขบวนม้าใหม่เสร็จแล้วก็ออกเดินทางกันต่อ พี่น้อย พี่เบิ๊ด พี่จ๋อม ดูท่าทางขี่ม้าเก่ง เดินนำ
ลิ่วๆ ไปแล้ว เดินไปซักพักยังไม่ทันพ้นเนินต้นมะพร้าวเลย ม้าตัวที่ขี่อยู่ก็เริ่มยกสองขาหน้า หวาน เริ่มหน้าซีดพร้อมตะโกนบ้าง แล้วม้าเชื่องๆ ที่เค้าจูงมาเมื่อกี้ก็กระโดดสองขาหน้า สองขาหลัง สลับกันอยู่ซักพักก็สงบลง ยังดีนะที่มือเหนียวแน่นทนทานไม่ถูกดีดตกลงมา แต่ใจอ่ะ หล่นไป กองอยู่กับตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว และดูเหมือนว่าคุณป้าเค้าจะคุมม้าไม่อยู่ เลยต้องสลับให้แฟนเค้า ที่จูงม้าพี่ติ๋วอยู่มาจูงม้าตัวนี้แทน หลังจากเจอม้าขาแดนซ์เข้าไป หวานจ๋อยสนิทเลย กล้องเก็บเข้าที่สองมือจับอานม้าแน่น ตามอง แต่หัวม้าคอยสังเกตอาการเผื่อเธออยากจะแดนซ์ขึ้นมาอีก ยังดีที่มีพี่ติ๋วขี่ม้าตามมาอีกคนนึงก็ ค่อยเบาใจหน่อย เพราะคิดว่าถ้าตกม้าไปไงๆ ก็มีอัศวินพี่ติ๋วพยาบาลทำแผลให้แน่ๆ เดินมาเท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว ผ่านอะไรมาบ้างก็ไม่รับรู้แล้ว แล้วมุมมองโลกกว้างก็กลับคืนมาเมื่อได้ มาเจอพี่ติ่งขี่ม้ามาจากทางแคบๆอีกทางนึง |
#29
|
||||
|
||||
ใจชื้นขึ้นมาเป็นกอง อย่างน้อยพี่ติ่งก็ไม่โดนหลอกไปต้มยำทำน้ำแกงที่ไหนแล้วหล่ะ แต่ก็ทำได้
เพียงแค่นั้น เพราะ หนทางที่เดินไปเนี่ย ช่างโหดร้ายเหลือเกิน เดินบนสันเขาบ้าง สลับกับทางเดิน สูงชันที่ฝั่งนึงเป็นหุบเหว อีกฝั่งนึงเป็นหน้าผาที่มีทางเดินแคบๆ ที่กว้างซักประมาณ 70 เซ็นติเมตร เลาะสันเขาไปเรื่อยๆ พื้นดินก็เป็นดินฝุ่นแห้งๆ เดินที่เท้าจมลงไปทั้งเท้าพร้อมฝุ่นตลบ คนเดินตาม มากินฝุ่นเข้าไปเต็มๆ ดูสีหน้าหวานกับพี่ติ่งดิ อารมณ์ไม่ดีสุดๆ |
#30
|
||||
|
||||
พื้นดินเป็นฝุ่นร่วนแห้งแบบนี้ไปตลอดทางจนรองเท้าแตะของไกด์ที่จูงมาขาดหายไปกลางทาง พี่
ติ่งกับพี่ติ๋วเลยได้เป็นอัศวินตัวจริง สละรองเท้าให้คุณไกด์ใส่ |
|
|