#31
|
||||
|
||||
Udomlert
ศาลา 4 เข้าไปแล้ว อยู่สุดหัวมุม ก่อนเลี้ยวขวาครับ วัดพระศรีอยู่ถนนพหลโยธิน
ซ้ายมือ (จาก ม.เกษตร) ก่อนอนุสาวรีย์หลักสี่ครับ เลยกรมทหารราบที่ 11 ที่อยู่คนละด้าน
__________________
We make a living by what we get, we make a life by what we give. (Winston Churchill) |
#32
|
||||
|
||||
ขอบคุณน้องจิ๋ว และน้องเจ ที่เป็นธุระและหาข้อมูลมาแจ้งให้พวกเราทราบค่ะ.... น่ารักจริงๆค่ะ.....
__________________
Saaychol |
#33
|
|||
|
|||
ไม่เคยมีโอกาสได้เจอกับลุง Milo แต่ก็เสียใจครับ ที่คนที่มีจิตใจดีงามต้องมาจากเราไป
ขอให้ดวงวิญญาณคุณลงไปสู่สุขคติภพครับ และขอให้กำลังใจครอบครัวของคุณลุงด้วยครับ |
#34
|
||||
|
||||
พึ่งทราบข่าว ตอนนี้ยังอยู่ที่ฟิลิปปินส์ รู้สึกเสียใจกับการจากไปของลุงไมโลมากค่ะ ทุกครั้งที่ไปทริปก็ได้ฟังลุงเล่าประสบการณ์ต่างๆให้ฟังอย่างสนุกสนาน ขอให้คุณลุงพักผ่อนอย่างสงบนะคะ
|
#35
|
||||
|
||||
นอนหลับให้สบายนะครับลุงMilo ผมจะคิดถึงลุงMilo เสมอครับ...
__________________
ขอเพียงคุณไม่กลัวความลึก ไม่กลัวความเหงา คุณจะมีความสุข แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย blue day : 25-10-2011 เมื่อ 10:41 |
#36
|
|||
|
|||
วันนี้เพิ่งได้ทราบข่าวร้าย ก็เลยอยู่ใน mode เศร้าเกือบทั้งวัน
ผมเคยพูดกับลุงไมโลและเพื่อนๆ ว่า ลุงเป็น IDOL ของผม เป็นผู้ที่ผมอยากจะยึดเป็นแบบอย่าง ผมเคยคิดว่าชีวิตผมกับลุงก็มีส่วนคล้ายๆ กัน... เป็นทหารเหมือนกัน... เป็นครูเหมือนกัน ครูนักบิน กับครูแพทย์... เป็นคนที่ห่ามๆ รักอิสระ รักธรรมชาติ รักเพื่อน จริงใจ ไม่ถือตัว และตรงไปตรงมา... เป็นนักดำน้ำที่มีแนวทางอนุรักษ์... เป็นสมาชิก SOS... ลุงสอนผมให้ใช้ชีวิตให้คุ้มค่า กล้าทำในสิ่งที่อยากทำ ถ้ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ผมยังจำได้ เราเจอกันครั้งแรกในทริป ผมเห็นรายชื่อสมาชิกท่านหนึ่งมียศ พล.อ.ต. ผมก็อยากทราบว่าเป็นใคร เมื่อทราบแล้วก็ทำให้ผมรู้สึกประหลาดใจและประทับใจมาก เพราะลุงมีความเป็นกันเองกับทุกคน ไม่ถือตัวว่ามียศถาบรรดาศักดิ์ ไม่ถือตัวแม้กระทั่งความอาวุโส ลุงพูดคุยให้ความเป็นกันเองกับทุกคนเหมือนเป็นเพื่อนร่วมทริป... เราเคยได้คุยกันหลายเรื่อง ผมถามลุงว่าทำไมเพิ่งมาดำน้ำ ถามชีวิตและประสบการณ์ที่ผ่านมา ลุงชวนให้ผมเรียนเป็นนักบิน เราเคยนัดกันว่าลุงจะพาผมไปดูครูสอนนักเรียนฝึกบินในสนาม.. ผมก็ยังรอวันนั้น...วันที่จะไม่มีอีกแล้ว... ผมเป็นแพทย์ที่ทำงานกับผู้ป่วยและร่างกายของผู้ที่ผ่านความตายไปแล้ว ได้เห็นสัจจธรรมมาก็มากว่าคนที่เสียชีวิตจากการเจ็บไข้ได้ป่วย อาจเป็นได้ตั้งแต่เด็กที่เพิ่งลืมตาดูโลก คนในวัยศึกษา คนที่กำลังทำงานสร้างตัว คนที่ผ่านการเวลามามากมาย คนที่ร่างกายครบอายุขัย ผมเข้าใจว่าทุกคนก็ต้องมีวันนั้นของชีวิต แต่เหตุการณ์ของลุง ผมก็ยังปรับใจได้ไม่ทัน... ขอให้ลุงไมโลจงสู่สุขคติในสัมปรายภพ สุขสงบ และรับรู้ถึงความรู้สึกรักและอาลัยจากน้อง ๆ ชาว SOS ด้วยเทอญ... |
#37
|
||||
|
||||
Udomlert
ลุงยังมาไม่ถึงกรุงเทพฯ ครับ เจ้าหน้าที่ที่วัดแจ้งว่า ญาติแจ้งขอเลื่อนเป็น 4/5/53
เข้าใจว่ายังติดกระบวนการทางคดี โดยจะมาถึงพรุ่งนี้ประมาณ 15.00 ตั้งที่ศาลา 2 อาบน้ำ(พระราชทาน) 16.00-17.00 แล้วบรรจุโกศ ส่วนวันที่ 5 ไม่แน่ใจว่าจะมีสวดพระอภิธรรมหรือเปล่าเพราะป็นวันฉัตรมงคลครับ พรุ่งนี้จะสอบถามให้อีกทีครับ
__________________
We make a living by what we get, we make a life by what we give. (Winston Churchill) |
#38
|
||||
|
||||
พี่พจน์คะ
ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกออกมาได้อย่างไร เพราะ มันอึ้ง พูดไม่ออกจริงๆๆ ครั้งที่เรารู้จักกัน ก็บนเรือที่เราไปทำกิจกรรมดำน้ำเหมือนกัน ทุกคนอยากช่วยท้องทะเลของบ้านเรา พี่พจน์ บอกว่า ตั้งแต่เริ่มดำน้ำ เพราะอยากรู้ว่า มันเป็นอย่างไร แตกต่างจากเครื่องบินไหม พี่พจน์เตือนให้ติ่งทำเรื่องประกันกระดูกเพราะอายุเยอะมาก กระดูกก็พรุน และยิ่งผู้หญิงยิ่งแย่ใหญ่เลย พี่พจน์เป็นห่วงสุขภาพของน้องอีกแล้ว พี่พจน์เล่าให้ฟังถึงที่เรียน ถึงครูผู้สอน ถึงการดำน้ำแบบแอบๆๆ เรียนเพราะ ยังไม่รู้ว่าตัวเองจะชอบเทคนิเคิลไดร์วิ่งไหม และค่าเรียนแพงเท่าไร พี่พจน์โทรมาหา เพราะอยากให้ติ่งช่วยเตือนพี่สองสาย เรื่องการออกกำลังกาย การรับประทานอาหาร และเห็นว่าพี่สองสายเหนื่อยมาก เวลาไม่มีคนช่วยทำงาน พี่พจน์สงสารพี่สองสาย อยากให้ติ่งไปช่วยแบ่งเบาภาระ เพื่อให้น้องๆๆ และทีมทำงานทุกคน ทำงานได้เต็มที่ พี่พจน์โทรมาเตือนเรื่องทริป สำรวจแนวปะการังที่ชุมพร และให้ติ่งรีบลงชื่อ เพราะจะได้ไปช่วยพี่สองสาย และกลัวว่าครูติ๊กจะต้องดำ ไนไดร์คนเดียว ซึ่งเราขำกันมาก พี่พจน์โทรมาหาเพื่อปรึกษาเรื่องสาย hose ที่จะต่อเข้ากับ บีซีดี เพราะ สายยาวเกินไป หาซื้อได้ที่ไหน และติ่งให้เบอร์ไดร์ซัพพลายที่ภูเก็ตไป เพื่อพี่จะได้ติดด่อ ถึงวันนี้ ก็ไม่รู้ว่าพี่หาได้หรือยัง เมื่อวานนี้ วันที่พี่เกิดเหตุ พี่โทรมาหาติ่ง ตอน 8.30 น. เพราะห่วงกลัวว่าจะไม่สามารถลงชื่อไปโลซิน ได้ทัน กลัวพี่จ๋อมจะรีบลงในกระทู้ และพี่พจน์ ก็อาจจะยุ่ง ลงชื่อไม่ทันให้ติ่งช่วยลงขื่อให้ด้วย พี่บอกว่าลูกเห็บขนาดใหญ่เท่าไข่ไก่ตกลงที่หลังคาบ้าน ทั้งๆ ที่หลังคาบ้านก็แข็งแรง แต่ก็ดีกว่าหลายบ้านที่หลังคาหายไปเลย พี่จะขึ้นไปดู และจะรีบลงมา ณ ตอนนั้น ติ่งก็ยังยุ่งๆๆ และก็เลยไม่ได้คุยด้วย แต่พอหลังจากวางสาย ก็โทรหาพี่จ๋อม บอกพี่จ๋อมให้ทราบ เรายังหัวเราะกันเลยว่าพี่พจน์คงกลัวไม่ได้ไปจริงๆๆ แต่สุดท้ายติ่งก็คิดว่าพี่พจน์คงได้ไปกับพวกเราทุกที่ และเราก็พร้อมที่จะลงชื่อให้พี่พจน์ได้ไปกับพวเราทุกที่เช่นกัน ณ วันนี้หรือในวันข้างหน้าพวกเราก็ไม่มีพี่ชายที่คอยเตือนน้องๆๆ อีกแล้ว หลับให้สบายนะคะพี่ ไม่ต้องเป็นห่วงงานของ SaveOurSea เพราะพวกเราอีกหลายๆ คนคงช่วยกันดูแบเป็นอย่างดี ติ่งก็จะพยายามไปช่วยงานให้มากเท่าที่จะสามารถทำได้และก็จะเป็นกำลังให้พวกเราในการทำกิจกรรมเช่นกัน ระลึกถึงพี่เสมอ น้องติ่ง
__________________
Superb_Sri_Nuan.Ray ณ SOS |
#39
|
||||
|
||||
02 พ.ค. 10 เวลา 0826 ผมไม่คิดว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเสียง ลุงสุพจน์....ขณะที่ผมกำลังทำงาน อยู่ที่ ร.11 ลุงสุพจน์ ได้โทรมาหาและพูดว่า "นาย..ทำอะไร อยู่ ลุงกำลังเดินทางไปที่บ้าน จ.พะเยา เพราะคนงานที่ พะเยา โทรมาบอกว่า ลูกเห็บตกใส่หลังคาบ้านเสียหายหนัก เลยต้องรีบเดินทางไปดูและฝากดูข่าวสาร ทาง SOS ด้วย ไม่ได้นำ notebook มาด้วย"
ผมตอบว่า "ตอนนี้เข้าเวรอยู่ ที่ ร.11 ลุงไม่ต้องห่วงจะช่วยดูข่าวสารให้ครับ" ลุงสุพจน์ พูดว่า " เมื่อไร เรื่องประท้วง มันจะจบกัน สักที...นายเลยไม่ได้ไปดำน้ำกับเราเลยช่วงนี้..จุ๋มสบายดีหรือเปล่า" ผมตอบว่า " จุ๋ม..สบายดีครับ...ขอให้ลุงเดินทางด้วยความปลอดภัยนะครับ" ...ผมไม่คิดว่าจะเป็นการพูดคุยกันกับลุงสุพจน์..เป็นครั้งสุดท้าย..... ....เมื่อประมาณ 2 ทุ่ม..ขณะที่ผมและจุ๋มกำลังนั่งทานอาหารเย็นกันอยู่...ได้ข่าว จากครูโอ๊ด..ซึ่งเป็นครูสอนดำน้ำ พวกเรา..ว่าลุงสุพจน์ เสียชีวิตแล้ว..รถตกเขาที่ จ.แพร่...เราตกใจมาก..ทำอะไรไม่ถูก..ไม่คิดว่าท่านจะจากเราไปรวดเร็วอย่างนี้.. และ..เราได้หวดคิดถึงเรื่องเก่าๆ ที่เราได้รู้จักกันซึ่งได้คุยกับจุ๋มว่า..... .....ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีหลายๆอย่างที่เราต้องศึกษาและนำมาปฏิบัติ...ท่านเรียน OW รุ่นเดียวกันกับเรา(เป็นรุ่นที่อายุมากที่สุด 5 คนรวมกัน 250 ปี)ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เราได้รู้จักกับท่าน.....ท่านเป็นแบบอย่างที่ดีในระบบความปลอดภัยในการดำน้ำ เนื่องจากท่านเคยเป็นครูการบิน F-FIGHT ซึ่งท่านได้นำกฎนิรภัยการบินมาประยุกต์และมาสอนแนะนำเป็นประจำเมื่อไปดำน้ำด้วยกัน...ท่านสอนให้เรารู้จักประหยัดการใช้จ่ายเปรียบเสมือนพี่ชายหรือญาติผู้ใหญ่ของเราและสิ่งที่ดีๆอีกมากมายหลายๆสิ่ง..ที่ไม่สามารถจะกล่าวไว้ในที่นี้...และที่สำคัญคือ เป็นผู้ที่นำเราเขามารู้จักกับ..SOS.. ....นับว่าเราโชดดีมากที่ได้รู้จักกับ..ลุง MILO 15 ..นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ .......สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา..... .....ขออำนาจบุญกุศลที่ลุงสุพจน์ได้ทำมาเป็นภารวะปัจจัยเป็นนิสัยตามส่งให้เกิดปัญญาญาณในชาติหน้าตลอดชาติอย่างยิ่ง จนถึงพระนิพพานเทอญ...นาย&จุ๋ม |
#40
|
||||
|
||||
อ่านข้อความ "อาลัย" จากพี่ๆทุกคนแล้วยิ่งน้ำตาไหล เข้าไปใหญ่
สงสารลุงจังเลย.. สาธุ ขอให้ลุงไมโลรับรู้ได้ถึง "ความรู้สึกจากพวกเราทุกคน" ที่บ้าน sos นี้ทีเถอะนะคะ เราทุกคนรักลุงค่ะ >_<
__________________
: : ★ เงือกสีส้มจี๊ด : : ★ \( ̄︶ ̄)> ❤ Wish I could be .. Part Of That World ( From OST. ♪ SONG ♬ "The Little Mermaid" ) |
|
|