สามสาย ... ไปแอ่วเหนือ เจ้า ..

[สายน้ำ]

แสงทองของดวงอาทิตย์ทอดมาจับดอกหญ้าจนกลายเป็นสีทอง


..... หมายถึง ถ้าไม่อยากนอนค้างบนดอย ก็ควรจะกลับได้แล้ว










.

[สายน้ำ]

ข้างๆลานจอดรถ มีของวางขายแยะมาก แต่ไม่กล้าซื้อ กลัวถูกหลอกน่ะ แหะๆๆๆๆ ...

[สายน้ำ]

ดอกงิ้ว เอ๊ย ดอกนางพญาเสือโคร่ง ซากุระเมืองไทย ยังบานสะพรั่งกันไม่เต็มที่


เรามาเร็วไปอีกนั่นแหล่ะ ถ้าเป็นช่วงเดือนมากรา - กุมภา ล่ะก็ แจ๋วเลยครับ

[สายน้ำ]

ยังมีสวนกุหลาบ .... ซึ่งเราไม่แวะแล้ว เพราะเราก็พักในสวนกุหลาบ และผ่านงานกุหลาบเหมันต์มาแล้ว


แต่จริงๆก็คือ .... มันจะมืดแล้ว ยังจะต้องฝ่าอีก 20 กิโลแม้ว กับอีก 50 กิโลคนเมืองที่มีปิดซ่อมเป็นระยะๆ ขับมืดๆคงไม่สนุกแน่ๆ


ขอปิดฉากดอยอ่างขาง ด้วยภาพแสงสุดท้ายของวัน ระหว่าง 20 กิโลแม้ว ทางที่กำลังขับตู้ที่วันนี้ห้ามซิ่งลงดอย

[สายน้ำ]

ออบหลวง


อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ ตามทางหลวงหมายเลข 108 สายฮอด-แม่สะเรียง ตรงหลักกม.ที่ 17 รวมระยะทางประมาณ 105 กม. ถนนเป็นถนนลาดยางอย่างดี และช่วงระหว่างฮอดถึงออบหลวงนั้น ถนนจะเลียบขนานไปกับแม่น้ำแม่แจ่มหรือแม่น้ำสลักหิน และวกไปเวียนมาตามไหล่เขา

ลักษณะทั่วไป ออบหลวงเป็นสถานที่น่าเที่ยวที่ธรรมชาติสร้างสรรค์ ความสวยงามและความน่ากลัวไว้ในจุดเดียวกัน กล่าวคือ เบื้องล่างเป็นแม่น้ำสลักหิน ที่ไหลคดเคี้ยวผ่านช่องเขาขาด ตรงออบหลวงช่องเขานี้มีลักษณะเป็นหน้าผาสูงชัน และแคบมากบีบทางน้ำไหล ดังนั้นแม่น้ำตรงนี้จึงเชี่ยวจัด เสียงน้ำกระทบหน้าผาดังสนั่นแต่รอบๆบริเวณชายน้ำด้านเหนือ งดงามไปด้วยหมู่ไม้น้อยใหญ่ ร่มรื่นอยู่ตลอดเวลาชั่วนาตาปี ยังมีสะพานเชื่อมช่องเขาขาด สำหรับนักท่องเที่ยวยืนชมความงดงามแห่งทัศนียภาพของออบหลวง นอกจากนั้นภายในบริเวณอุทยานฯยังมีการขุดค้นพบแหล่งโบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ด้วย

[สายน้ำ]

อุทยานแห่งชาติออบหลวง มีพื้นที่ครอบคลุมอยู่ในท้องที่อำเภอจอมทอง อำเภอฮอด และอำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ มีสภาพป่าที่สมบูรณ์ด้วยระบบนิเวศน์ทุกประการ ทั้งมีความสวยงามและความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติ มีคุณค่าทางโบราณคดีทางประวัติศาสตร์ ศิลปวัฒนธรรมของมนุษยชาติทั้งทางธรณีวิทยาและคุณค่าทางสถาปัตยกรรมทางธรรมชาติ เหมาะแก่การศึกษาค้นคว้าทางวิชาการ และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีคุณค่าและความสวยงามอย่างยิ่ง มีเนื้อที่ทั้งหมดประมาณ 630 ตารางกิโลเมตร หรือ 393,750 ไร่ ได้ประกาศจัดตั้งเป็น "อุทยานแห่งชาติออบหลวง" เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2534


ความเป็นมา ในปี พ.ศ. 2508 กรมป่าไม้เห็นว่าบริเวณริมถนนในท้องที่ตำบลหางดง อำเภอฮอดและตำบลบ้านแปะ อำเภอจอมทอง จังหวัดเชียงใหม่ เป็นสถานที่ร่มรื่น สภาพภูมิประเทศสวยงามแปลกตา มีความมหัศจรรย์ทางธรรมชาติ ประกอบด้วยโขดผา แมกไม้และลำน้ำที่ไหลแรงผ่านหลืบเขา ที่ชาวเมืองเหนือเรียกว่า “ออบหลวง” เป็นที่ซึ่งประชาชนชอบไปพักผ่อนชมธรรมชาติความรื่นรมย์อยู่เป็นประจำ จึงได้จัดให้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของ ประชาชนในรูปแบบของวนอุทยานตั้งแต่วันที่ 16 มีนาคม 2509 อยู่ในความดูแลของสำนักงานป่าไม้เขตเชียงใหม่

ในส่วนที่ได้จัดตั้งเป็นวนอุทยานออบหลวง ในอดีตเป็นสถานที่พักของพวกทำไม้บริษัทบอร์เนียว ซึ่งในสมัยนั้นการทำไม้สักใช้วิธีลำเลียงล่องมาตามลำน้ำแม่แจ่ม ไม้จะมาวนอยู่ที่ออบหลวงซึ่งเป็นวังน้ำวนและลึกมาก จากออบหลวงที่มีหน้าผาสูงชัน น้ำตกจากหน้าผาสูง บริษัททำไม้จึงตั้งปางพักตรงจุดนี้เพื่อคอยเก็บไม้ที่ไหลมา ไม่ให้ไหลลงไปวังน้ำวน

ตามประวัติดั้งเดิมเล่าสืบต่อกันมาว่า ลำน้ำแม่แจ่มสมัยก่อนเรียกว่า “แม่น้ำสลักหิน” เนื่องจากแม่น้ำนี้ได้เจาะภูเขาหินลูกหนึ่งจนทะลุไหลผ่านเป็นลำน้ำตรงที่ เรียกว่า “ออบหลวง” ในปัจจุบัน ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นแม่น้ำแม่แจ่ม ซึ่งเป็นชื่อที่เรียกกันอยู่ทุกวันนี้


ข้อมูลจาก ..... www.thai-tour.com , www.thaiforestbooking.com และ www.dnp.go.th/parkreserve

[สายน้ำ]

ถ่ายภาพกันสักเล็กน้อยจากจุดชมวิวออบหลวง ที่เห็นช่องออบหลวงอยู่ด้านหลัง ....


และกลับกัน .... มองจุดชมวิว ลงมาจากบนสะพานเหล็กที่พาดข้ามออบหลวง

[สายน้ำ]

หลังจากเดินข้ามสะพานข้ามออบหลวงไปอีกฟากหนึ่ง จะมีป้าย "ดินแดนมนุษย์ก่อนประวัติศาสตร์"


ผมจึงชวนน้องสายธาราปีนขึ้นไปด้วยกัน ชอบอยู่แล้วเรื่องประวัติศาสตร์นี่ ส่วนคุณสายชลสมัครใจนั่งคลายร้อนรออยู่ด้านล่าง

[สายน้ำ]

ร้อนไม่เบาเลยครับ .... กว่าจะตะกายขึ้นมาจนถึงด้านบน ก็เล่นเอาหอบแฮ่กๆ เหงื่อท่วมตัว


... ข้างหน้ามีเพียงหลุมขุดค้นที่ถูกขุดเป็น 4 เหลี่ยม มีหินวางล้อมรอบ ชะโงกไปดู ไม่เห็นมีกระดูกซักชิ้น


มองเลยไปหน่อย มีป้ายบอกว่า .... กระดูกถูกนำไปเก็บที่พิพิธภัณฑ์แล้ว ถ้าสนใจให้ตามไปดูได้


จี๊ดขึ้นสมองในทันที .... ทำไมป้ายนี้ไม่เอาลงไปติดไว้ที่ด้านล่าง จะได้ไม่หลวมตัวปีนขึ้นมา .... มันเหนื่อยเหมือนกันนะจ๊ะ ที่รัก

[สายน้ำ]

ตอนจะเดินกลับลงมา ขณะข้ามสะพาน ก็มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่กลางสะพาน (อย่าไปสนใจสีเสื้อนะครับ ไม่ใช่ประเด็นที่เกี่ยวกับการเมือง) ในมือถือกล้องวิดิโอ ทำทีเหมือนถ่ายวิดิโออยู่


ก็นั่งเกะกะอยู่อย่างนั้นเป็นนานแสนนาน ไม่ยอมขยับออกมาเสียที เราจะเดินข้ามกลับไปก็ไม่สะดวก เพราะเหลือพื้นที่ให้เดินผ่านนิดเดียว มันก็น่าหวาดเสียวพอสมควร ... จนเรารอไม่ไหว ก่อนจะข้ามไปจึงหยุดถ่ายภาพเสียก่อน ตามที่เห็นในภาพ แล้วจึงเดินข้ามหัวไปซะเลย


สังเกตสีหน้านางแบบทั้ง 2 คนซะก่อน บ่งบอกถึงอารมณ์ได้เป็นอย่างดี .... ถ้าไม่กลัวติดคุกล่ะก็ คงช่วยกันเขี่ยตกสะพานไปแล้วครับ