ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

วิธีการปั่นด้ายของชาวเปรูดูง่ายมากๆค่ะ อยู่ที่ไหนก็ถือไปปั่นได้..

การย้อมสีที่น่าทึ่งของเขา ที่ทำเอาเราอึ้ง....สีแดง ที่ได้ เขาใช้ เพลี้ยแป้ง ที่ขึ้นอยู่ตามต้นไม้แล้วนำมาเลี้ยง เวลาจะย้อมผ้า ก็นำตัวเพลี้ยแป้งมาบูชายัญ เอ๊ยยย...มาบี้ๆ ก็จะได้สีแดงแปร้ดขึ้นมาทันที พอบีบน้ำมะนาวไปบนเพลี้ยที่บี้แบนแล้ว ก็จะได้สีส้มไปใช้ย้อมด้ายขนอัลปากาอีกสีหนึ่ง..

สีบางชนิดก็ได้มาจากพืชไร่ต่างๆที่หาได้ในท้องถิ่น แล้วนำมาต้มด้วยวิธีแบบโบราณ จนได้สีออกมา





การย้อมสี ก็ทำกันแบบง่ายๆ ไม่มีอะไรยุ่งยาก

[สายชล]

ด้ายสีต่างๆจะถูกนำมาถักทอเป็นผ้า ด้วยวิธีง่ายๆอีกเช่นกันค่ะ...






ผ้าทอพื้นเมืองที่สวยงามของหญิงเปรู...







ผลผลิตที่วางขาย...ได้เสียเงินกันด้วยความสุขสนุกสนาน...

[สายชล]

บ้านเราพยายามกำจัดเพลี้ยแป้ง ที่เกาะอยู่ตามต้นไม้ แต่ที่เปรู เขาเลี้ยงเพลี้ยแป้งไว้ใช้ย้อมผ้าพื้นเมืองของเขาค่ะ...

[สายชล]

เด็กน้อยน่ารักน่าเอ็นดู...ที่ทำให้การเยี่ยมชม หมู่บ้านผลิตภัณฑ์พื้นเมืองครั้งนี้ จบลงด้วยรอยยิ้ม...

[สายชล]

เราออกเดินทางจากดินแดนแห่งสายรุ้ง มุ่งหน้ากลับไปที่โอยันไททัมโบ อีกครั้ง เช่นเคย...ระหว่างทาง เราได้จอดรถถ่ายภาพไปตลอดทาง จุดที่สวยที่สุด เป็นจุดที่มองเห็นหุบเขาศักดิ์สิทธิ์ ที่มียอดเขา Chicón ที่ยอดมีหิมะปกคลุมตลอดปี เป็นฉากหลังที่สวยงามและน่าประทับใจ...

นาข้าวในที่ราบเชิงเขา Chicón เจริญงอกงาม เขียวชอุ่ม ปลิวไสวล้อลมเล่น ดูสดชื่นงามตา





บริเวณนี้ได้ชื่อว่าเป็นอู่ข้าวอู่น้ำ ที่ส่งผลผลิตไปเลี้ยงผู้คนในเปรู






การเลี้ยงสัตว์บริเวณทุ่งหญ้าเชิงเขา ได้ผลดี เพราะมีหญ้าและน้ำให้สัตว์ได้กินอย่างพอเพียง...

[สายชล]

จุดนี้คงมีคนแวะมาถ่ายภาพเป็นประจำ จึงมีชาวพื้นเมืองมาทำห้าง วางของขาย





คนขายนั่งหลบแดดกันอยู่ที่พื้นข้างศาลา

[สายชล]

เมื่อใกล้จะถึงโอยันไทตัมโบ เราก็เริ่มเห็นโบราณสถานของชนเผ่าอินคา ที่ตั้งอยู่บนหน้าผาข้างทาง หนาตามากขึ้นทุกที





ไกด์บอกว่า สิ่งก่อสร้างที่เห็นนั้น ส่วนมาก เป็นยุ้งฉางสำหรับเก็บผลผลิตพืชไร่ ตามภูมิปัญญาของชาวอินคา ซึ่งสามารถจะเก็บพืชไร่ไว้กินได้ยาวนานกว่า

ในที่สุด...เราก็แล่นเข้าสู่ชานเมืองของโอยันไตตัมโบ เห็นช่อดอกของป่านศรนารายณ์ชูช่อไสว บนเนินเขาทางเข้าตัวเมือง รถมินิบัสของบริษัทัวร์ พาเราไปส่งที่โรงแรมโอยันไทตัมโบลอดจ์แล้ว ก็จากไป ส่วนไกด์ของเรานั้น ทิ้งเรากลับไปคุสโก ตั้งแต่ก่อนเราจะออกจากเมืองชินเชโรแล้ว ได้ยินว่าภรรยาเขากำลังท้องแก่ ส่วนลูกคนโตก็ยังเล็กอยู่ จึงขอกลับไปดูแลครอบครัวก่อน พรุ่งนี้เช้าเขาจะกลับมารับเราสายหน่อย คือ 9 โมงเช้า...


ฉันและบัดดี้หมดแรง...พออาบน้ำเสร็จก็ขึ้นเตียง หลับไปจนถึงเช้าวันใหม่...

[สายชล]

เช้าวันใหม่...ฉันตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกมานั่งเล่นริมสนามในโรงแรมที่พัก คอยเวลาอาหารเช้า และ รถมินิบัสที่จะมารับเรา...






อากาศสดชื่น...เย็นสบาย เราเล่นอินเตอร์ที่โรงแรมมีให้ใช้ กันอย่างเพลิดเพลิน

ที่โรงแรมมีเกมโยนเหรียญ ที่เรียกว่า ซาโป (Sapo) ที่ทำเป็นโต๊ะไม้หุ้มด้วยแผ่นโลหะ ด้านบนมีกบทองเหลืองนั่งอ้าปาก และช่องเจาะบนโต๊ะ ที่มีทั้งช่องกังหัน ช่องไม้กระดก และช่องกลมๆ เพื่อให้คนเล่นโยนเหรียญแข่งกัน นัยว่า ถ้าใครโยนเหรียญเข้าปากกบจะได้คะแนนสูงสุด

ฉันลองโยนเหรียญเล่น...ไม่มีเหรียญใดเข้าปากกบเลยสักอัน แต่วิ่งไปเข้าช่องกลมหมด....

[สายชล]

หุบเขาศักดิ์สิทธิ์...ปิแซค ( (Sacred Valley...Pisac)

รถมินิบัสของบริษัททัวร์ มารับเราตรงเวลาเป๊ะ...ไกด์คนเดิมมากับรถด้วย เขาบอกเราว่า วันนี้จะเป็นวันที่สอง ที่เราจะได้เที่ยวในเขต "หุบเขาศักดิ์สิทธิ์ (Sacred Valley)" ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ ตั้งแต่หุบเขาที่ต่ำลงมาจากมาชูปิกชู เมืองโอไทตัมโบ เมืองอูรูบัมบา (ที่มีมาราส มอไร ชิเชโร และปิแซค เป็นเมืองบริวาร) และเลยไปจนถึงเขตเมืองคุสโก

เราออกจากโอยันไททัมโบ ลัดเลาะไปตามแม่น้ำสายเดิม ย้อนกลับไปทางอูรูบัมบาอีกครั้ง เมื่อถึงอูรูบัมบาเรายังวิ่งขนานไปกับแม่น้ำไปทางใต้ ไม่ได้แยกไปทางตะวันตกที่เป็นเส้นทางตรงไปยังคุสโก ที่เราได้ไปเยือนมาราส มอไร หรือชิเชโร ที่เราได้ไปมาแล้วเมื่อวานนี้ โดยวันนี้ เป้าหมายของเราคือเมืองปิแซค ก่อนจะย้อนกลับไปเที่ยวที่โอยันไทตัมโบเพื่อเก็บรายละเอียดกันให้จุใจ...

[สายชล]

พอเลยเมืองอูรูบัมบาไปได้ไม่นาน...เราก็เห็นสองข้างทาง มีควันโขมงคลุ้งออกมาเป็นระยะๆ ตามป้ายที่เขียนเป็นภาษาพื้นเมือง ซึ่งไกด์บอกว่า ชาวบ้านกำลังย่างตัวหนูพุก หรือคุ่ย (Cui) ขายเป็นอาหารกลางวันอยู่ พวกเราตาโต โดยเฉพาะน้องก้อยและน้องอ้อยทำตาโตมากกว่าคนอื่นๆ...

และแล้ว รถก็จอดลงที่หน้าร้านที่ดูดีที่สุดในละแวกนั้น...






พอลงจากรถ...กลิ่นคุ่ยย่าง หอมหวนยิ่งกว่ากลิ่นไก่ย่างบ้านเรา ก็โชยมาตามลม เมื่อเดินไปดูก็เห็นภาพอย่างนี้....