ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

พระพุทธชินราชจำลอง ที่ประดิษฐานไว้ในพระอุโบสถของวัดสันติวนาราม งดงามมากค่ะ





ผนังภายในพระอุโบสถ มีภาพวาดทางพุทธศาสนาประดับอยู่ทุกด้าน...









ประตู หน้าต่าง และ ชายคาของอุโบสถ มีลวดลายงดงามและวิจิตรบรรจงมากค่ะ






คันทวยที่ค้ำยันชายคางดงามยิ่งนัก...

[สายชล]

มุมมองจากหน้าระเบียงโบสถ์ มองเห็นยักษ์สองต้น และระเบียงคต







ภายใต้หลังคาระเบียงคต...มีพระพุทธรูปตั้งเรียงราย อยู่โดยรอบทั้ง 4 ด้าน พุทธลักษณะขององค์พระเป็นแบบเดียวกัน และมีขนาดเท่ากันทั้งหมด

วัดสันติวนารามเป็นที่ตั้งของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาในนามโรงเรียนวัดสันติวนารามวิทยา ตั้งแต่ปี 2537 เปิดสอน ม. 1 ถึง ม. 6 มีพระภิกษุสงฆ์สามเณรบวชเข้ามาเรียนปีละ 160 – 200 รูป แต่ในวันที่เราไปนั้น ได้เห็นภิกษุและสามเณรเพียงไม่กี่รูป แต่มีเด็กนักเรียนมากมาย เดินไปเดินมา หรือไม่ก็นั่งๆนอนๆ ขีดๆเขียนๆใส่กระดาษ อยู่บนพื้นบริเวณระเบียงคต

นี่คือหนึ่งในข้อเขียนบนกระดาษ ที่ถูกทิ้งไว้เกลื่อน บนพื้นระเบียงคต....

[สายชล]

เดินจากระเบียงคต ออกไปด้านนอก หันไปมองซุ้มประตู...วิจิตรงดงามมากค่ะ..






ทองเหลืองอร่าม สะท้อนแสงอาทิตย์ ทำให้เกิดประกายอร่ามเรืองรอง







มาพบกับความเขียวขจีของแมกไม้...






เดินไปทางขวาของอุโบสถ มีอาคารซึ่งมีบันได ให้เดินขึ้นไปชั้นบนได้

[สายชล]

ศาลาทรงไทย มองจากด้านล่างดูสวยงามดีค่ะ






เมื่อขึ้นไปชั้นบน เห็นเป็นอาคารรูปหกเหลี่ยม มียอดเป็นพระปรางค์สูง และ มีศาลาทรงไทยเล็กๆสร้างอยู่รอบๆ ทราบในภายหลังว่า ที่นี่คือมณฆปที่ประดิษฐานพระพุทธบาทจำลอง






ด้านล่างเป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป ที่ดูเหมือนถูกทิ้งล้าง ไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่..

[สายชล]

วัดโพนชัย


วัดที่มีประวัติน่าสนใจอีกวัดหนึ่งในเชียงคาน คือ วัดโพนชัย ตามประวัติกล่าวว่า สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2443 โดยมีพญาผ่อจานญา (ญาครูญา) และพระยาศรีอรรคฮาด (ทองดี ศรีประเศริฐ) ซึ่งเป็นเจ้าเมืองเชียงคานในสมัยนั้น เป็นผู้ก่อสร้างขึ้นคู่กับเมืองเชียงคานเพื่อให้บ่าวไพร่ได้เข้าไปบำเพ็ญกุศลภายในวัด ตลอดถึง การพักอาศัย พร้อมทั้งเป็น สถานที่ประชุม ปรึกษาหารือข้าราชการต่าง ๆ ให้กับชาวบ้านด้วย เพระในสมัยโบราณจะอาศัยศาลาวัดเป็นจุดรวมของ ประชาชนจึงนิยมสร้างวัดใกล้กับที่ว่าการของเจ้าเมือง

เมื่อ พ.ศ. 2452 เมืองเชียงคานซึ่งยังมีพระยาศรีอรรคฮาดเป็นเจ้าเมือง ได้ถูกตั้งเป็นอำเภอขึ้นกับจังหวัดเลย และพระยาศรีอรรคฮาด ได้รับตำแหน่งเป็นนายอำเภอคนแรกของเชียงคาน ในสมัยก่อนอาณาเขตของวัดโพนชัย จะติดกับที่ทำการของพระยาศรีอรรคฮาด (ปัจจุบันคือโรงเรียนบ้านเชียงคานปทุมมาสงเคราะห์)


ต่อมาเพื่อความเจริญของอำเภอ ทางวัดจึงได้แบ่งปันพื้นที่บางส่วน ให้กับส่วนราชการเพื่อสร้างการประปาเชียงคานขึ้น และมีบางส่วนได้ถูกบุกรุกเป็นที่ทำกินจึงทำให้วัดโพนชัย มีสถานที่เหลือเพียง 9 ไร่ และสมัยพระยนต์เป็นเจ้าอาวาสได้มีการขยายอาณาเขตวัดออกอีก 4 ไร่ 30 ตารางวาครั้งต่อมาเจ้าอาวาสรูปปัจจุบัน (พระครูมงคลโชติคุณ) เห็นว่าเนื้อที่ของวัดไม่พอกับการปลูกสร้างกุฏิและทำกิจกรรมต่าง ๆ จึงได้มีการขยายเขตเพิ่มขึ้นอีก 4 ไร่ รวมเป็นเนื้อที่ทั้งหมด 17 ไร่ 30ตารางวา

พระอุโบสถของวัดโพนชัย ตั้งอยู่บนเนินดิน ต้องเดินขึ้นบันได ที่ทอดขึ้นไปจนถึงกำแพงแก้ว แต่น่าเสียดายค่ะ ประตูเข้าโบสถ์ปิดสนิท เราจึงได้แต่ชะเง้อมองอยู่ข้างนอกโบสถ์ อุโบสถหลังใหม่นี้สร้างขึ้นตามศิลปรัตนโกสินทร์ ทราบว่าภายในอุโบสถประดิษฐานพระประธานปางสมาธิศิลปะเชียงแสน และพระพุทธรูปไม้ศิลปะอีสานปางห้ามญาติ

หอระฆังที่สร้างอยู่ข้างๆโบสถ์ ทำเป็นสองชั้น มีกลองตั้งไว้ทั้งสองชั้น แต่ใบที่อยู่ชั้นล่าง ดูเหมือนจะชำรุด...

[สายชล]

ถัดจากหอกลองลงไปด้านขวา เป็นที่ตั้งของศาลาการเปรียญหลังใหญ่ ด้านหน้าเป็นมีสถูปบรรจุอัฐิของพระยาศรีอรรคฮาด ซึ่งเข้าใจว่าจะย้ายจากด้านหลังโบสถ์ มาสร้างใหม่ให้สง่างาม เพื่อให้ชาวเชียงคานและผู้มาเยือน ได้มากราบไหว้แสดงความคารวะได้สะดวก..

ประตูทางเข้า-ออก ของวัดโพนชัย อยู่ติดกับถนนศรีเชียงคาน ช่วงระหว่างซอย 1 และ 2 ซึ่งสะดวกในการไปเยี่ยมชมมาก

ขอบคุณข้อมูลจาก...

http://chiangkhan.wordpress.com/2009...8%AD%E0%B8%87/

http://www.chiangkhan.com/page/2066709:Page:115345

[สายชล]

วัดมัชฌิมาราม

เมืองเชียงคานในอดีตนั้น มีวัดสองแห่งที่แยกกันอยู่ วัดหนึ่งชื่อ "วัดกลาง" อยู่บนริมฝั่งแม่น้ำโขง อีกวัดหนึ่งอยู่ห่างจากวัดกลางไปร้อยกว่าเมตร เรียกกันว่า "วัดป่า" ในปี พ.ศ. 2466 ได้มีการสร้างถนนชายโขง ขึ้นริมแม่น้ำโขง ซึ่งถนนลากผ่าเข้าไปตรงที่วัดกลางตั้งอยู่ อีกทั้งแม่น้ำโขงกัดเซาะตลิ่งจนถึงตัวโบสถ์ ทำให้ต้องย้ายวัดกลางไปรวมกับวัดป่า แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น "วัดป่ากลาง" และ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ในชื่อ วัดป่ากลาง เมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2493

ต่อมาในสมัยพระมหาเกียรติ วุฑฒิสาโร เป็นเจ้าอาวาส ได้เปลี่ยนชื่อจากวัดป่ากลางเป็น "วัดมัฌชิมาราม"






อุโบสถของวัดวัดมัฌชิมาราม ที่เห็นในปัจจุบัน ได้สร้างขึ้นแทนของเก่าที่ผุพังไป จึงเป็นโบสถ์ในยุครัตนโกสินทร์ที่ทันสมัย และ สวยงาม





หน้าบันของโบสถ์ทางด้านหน้า มีพระพุทธรูปปางลีลา พุทธลักษณะงดงาม ประดิษฐานอยู่

[สายชล]

บันไดนาคหน้าประตูโบสถ์




หน้าบันด้านหลังอุโบสถ ก็สวยงามไม่แพ้ด้านหน้า




มีรูปปั้นพระพรหมทรงหงส์ สวยงามมากประดับอยู่ ที่หน้าบันด้านหลังของโบสถ์





บันไดขึ้นอุโบสถด้านหลัง มีสิงห์คู่หน้าตาประหลาดประดับอยู่หัวบันได

[สายชล]

ทางเข้าประตูโบสถ์มีพระพุทธรูปปางมารวิชัยประดิษฐานอยู่ พุทธลักษณะงดงาม อิ่มเอิบมาก ด้านขวามีเทียนพรรษาเล่มใหญ่ตั้งอยู่

ภายในพระอุโบสถ เป็นที่ประดิษฐานพระประธาน ซึ่งตามตำแหน่งที่ตั้งนั้น น่าจะเป็นพระพุทชินราชจำลอง แต่พระที่ชาวบ้านให้ความเคารพนับถือ กลับเป็น พระผ้าขาวปากแดง (อยู่ทางด้านขวาของพระพุทธชินราช) ซึ่งเชื่อกันว่าศักดิ์สิทธ์มาก คนไปอธิษฐานขออะไรก็จะได้ดังประสงค์

[สายชล]

วัดมัชฌิมาราม" หรือ "วัดป่ากลาง" เป็นวัดที่อยู่กลางเมืองเชียงคานอีกวัดหนึ่งที่สวยงาม เดินทางไปไหว้พระได้สะดวกสบาย เพราะอยู่ใกล้ๆปากซอยศรีเชียงคาน 10 ซึ่งถือเป็นย่านธุรกิจ แหล่งร้านค้าและร้านอาหาร แวะไปซื้อของหรือทานอาหารเสร็จ ก็แวะเข้าไปไหว้พระได้สะดวกสบายค่ะ

ภาพโบสถ์ที่มองจากหอกลอง ที่คุณสายน้ำคลานกระย่องกระแย่งขึ้นไปถ่ายภาพ ในขณะที่สายชลยืนคอยอยู่ใต้ต้นไม้ หน้ากุฏิพระ





กุฏิไม้พระเก่าค่ำคร่า เข้าใจว่าคงสร้างมาตั้งแต่สมัยเริ้มสร้างวัด






ถนนศรีเชียงคาน ที่สร้างผ่านหน้าโบสถ์...

ขอบคุณข้อมูลจาก...http://www.annaontour.com/province/ley/wadpaklang.php