ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 2

[Super_Srinuanray]

โอ้ว มีถ้ำของน้องด้วยหรือค่ะ

ครั้งที่แล้วไป ไม่ได้ไปแวะค่ะ เสียดายจัง

[สายชล]

อ๊ายยยย...พลาดได้อย่างไรจ๊ะ น้องติ่ง หากไปหลวงพระบาง ต้องไปวัดเชียงทอง วัดหมากโม พระธาตุภูสี และถ้ำติ่งจ้ะ ถึงจะไม่สวยเลิศ....แต่มีคุณค่าทางจิตใจ ที่ได้ไปเยือนจ้ะ..


ตอนนี้ดูภาพของพี่สองสายไปก่อน...แล้วค่อยหาเวลาไปเที่ยวลาวอีกสักครั้ง แล้วหาโอกาสไปเยือนให้ได้นะจ๊ะ...

[สายชล]

บันไดทางขึ้นไม่สูงเลยค่ะ...แต่บันไดเล็กและชันมากๆ คนตัวใหญ่ๆ (อย่างสองสาย) เดินตรงๆเสี่ยงมากๆ ต้องค่อยๆเดินตะแคงขึ้นไป พอขึ้นไปถึงที่พักชั้นแรก ก็เห็นทางแยกซ้ายขวา ถ้าไปทางขวา จะเป็นที่ตั้งของถ้ำลุ่ม (ถ้ำล่าง) ซึ่งสูงจากพื้นน้ำราว 60 เมตร ถ้าไปทางขวา จะปีนขึ้นไป ถ้ำเทิง (ถ้ำบน) ซึ่งจะต้องปีนบันไดขึ้นไปอีก 218 ขั้น เราตัดสินใจไม่ยาก คือ เดินเลี้ยวขวา ขึ้นไปถ้ำลุ่มดีกว่า


เมื่อขึ้นไปบนถ้ำซึ่งมีสองชั้น เป็นถ้ำที่มีพระพุทธรูปจำนวนมากหลายขนาด ส่วนใหญ่จะเป็นพระยืน มีทั้งปางประทานพร และปางห้ามญาติ

ไกด์สาวชาวลาว นามว่า "ไกด์พร" เล่าให้เราฟังว่า ถ้ำติ่ง แปลว่า ถ้ำที่มีหินงอกหินย้อยโผล่ยื่นออกมาเหมือนติ่ง บางทีก็เรียกว่า "ถ้ำปากอู" ตามชื่อหมู่บ้านที่เป็นที่ตั้งของถ้ำ

ในสมัยโบราณ...ชาวลาวเคยนับถือผี ถ้ำติ่งนั้นได้ถูกใช้เป็นสถานที่สักการะบวงสรวงดวงวิญญาณผีฟ้า ผีแถน เทวดา ต่อมา พระเจ้าโพธิสารราช ซึ่งทรงเลื่อมใสในพุทธศาสนาเป็นผู้นำพุทธศาสนาเข้ามา และทรงใช้ถ้ำติ่งเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ทางพุทธศาสนา

[/IMG]

[สายชล]

นับแต่นั้นมาถ้ำติ่งจึงเป็นถ้ำศักดิ์สิทธิ์ ที่เจ้ามหาชีวิตแห่งหลวงพระบางต้องไปสักการบูชาพระพุทธรูปในถ้ำ โดยเฉพาะช่วงปีใหม่ลาว ทั้งเจ้ามหาชีวิต ข้าราชบริพาร พระสงฆ์ ประชาชนทั่วไปจะเดินทางไปสรงน้ำพระพุทธรูป ที่ถ้ำติ่งบนและถ้ำติ่งล่าง จากนั้นจึงไปไปสรงน้ำพระพุทธรูปที่วัดปากอู ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับถ้ำติ่ง

มีการค้นพบพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในคริสศตวรรษที่ 18-19 กว่า 2,500 องค์ ส่วนใหญ่ทำขึ้นจากไม้ เมื่อตอนค้นพบใหม่มีพระพุทธรูปจำนวนหนึ่งที่ทำด้วยเงินและทองคำ แต่ถูกลอกออกไปหมด

ส่วนถ้ำติ่งบนนั้น ไกด์พร ซึ่งก็ไม่ยอมปีนขึ้นไปดูเหมือนกับเรา บอกว่า ทางเดินขึ้นไปร่มรื่นด้วยเงาไม้ ลักษณะถ้ำติ่งบนเป็นปากถ้ำไม่ลึกมาก มีพระพุทธรูปอยู่ภายในถ้ำแต่ไม่เยอะเท่าถ้ำติ่งล่าง ถ้าใครจะเข้าไปชม สามารถเช่าไฟฉายไปส่องดูภายในถ้ำได้

[สายชล]

พระพุทธรูปบางองค์ งดงามและอิ่มเอิบมาก...








มีรูปปั้นพระฤๅษีนั่งบำเพ็ญบุญอยู่กลางโถงถ้ำ ผ้าที่คลุมรูปปั้นพระฤๅษีนั้น เป็นผ้าลายเสือดาว ที่ผู้มีศรัทธาได้นำมาคลุมไว้ให้..





รูปปั้นสิงห์ นั่งสง่างามอยู่ไม่ไกลจากรูปปั้นพระฤๅษี

[สายชล]

การได้มากราบพระที่่ถ้ำติ่ง เป็นครั้งที่สองในชีวิตนี้ นับเป็นมงคลในชีวิต เพราะเรากราบครั้งเดียว เหมือนได้สักการะพระเป็นพันๆองค์ในครั้งเดียว


หลังจากนั่งเรือจากถ้ำติ่ง กลับไปขึ้นหมู่บ้านปากอูแล้ว ก็ถึงเวลาซื้อของฝากกัน สองสายได้แต่ของกระจุกกระจิก ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน เช่น ผ้าพันคอ ผ้านุ่ง แต่เพื่อนของเราหลายคน ได้ซอลาวกลับมาเล่นที่เมืองไทย...

หัวขบวนไม่ได้พาเราแวะไปดูหมู่บ้านต้มเหล้า หรือดูการร่อนทอง อย่างที่วางแผนไว้ แต่กลับวิ่งตรงดิ่งกลับเข้าหลวงพระบาง ระหว่างทางเข้าเมือง เราผ่านบ้านเมืองของชาวหลวงพระบางที่เปลี่ยนไปจากที่เราเคยเห็นเมื่อยี่สิบกว่าปีมาก





บ้านที่อยู่อาศัย ถูกดัดแปลงเป็นโรงแรม เกสต์เฮ้าส์ ร้านอาหาร และ ร้านค้า...

[สายชล]

บ้านสวยๆ ที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัย พอมีให้เห็น...แต่น้อยมาก

เราขับรถกลับถึงกลางเมืองหลวงพระบางกันอย่างกระปลกกระเปลี้ยเพลียแรง รถนำขบวนพาเราไปจอดอยู่เชิง พระธาติภูสี เพื่อให้พวกเราปีนขึ้นไปกราบไหว้พระธาตุ และชมวิวบนยอดดอยที่ประดิษฐานของพระธาตุ แต่สองสายหมดแรง บอกว่าเคยขึ้นไปแล้ว ขอกราบพระธาตุจากข้างล่างดีกว่า...



ว่าแล้วก็เข้าไปนั่งคอยในร้านอาหาร ที่จะเป็นจุดที่เราจะทานอาหารเย็นกัน แล้วก็สั่งส้มตำ และกาแฟเย็นแสนอร่อยของลาว มานั่งกินนั่งดื่มอย่างมีความสุข ไม่นานนัก มีพวกเราจากรถหลายคันมาร่วมวงทานส้มตำกับเราด้วย...


--------------------------------------------------------------------


หมายเหตุ: ขอบคุณข้อมูลเกี่ยวกับหลวงพระบาง จาก http://www.louangprabang.net/index.asp และ http://www.oceansmile.com/Lao/lao2.htm

[สายชล]

เรานอนอยู่ที่หลวงพระบางสามคืน...มีความสุขสนุกสนานดีค่ะ แต่ก็รู้สึกจะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงกันมากๆ และเมื่อต้องตื่นแต่เช้ามืด เพื่อเตรียมตัวออกเดินทางจากหลวงพระบางในวันรุ่งขึ้น เราจึงไม่ค่อยจะอยากลุกจากเตียงกันนัก แต่ก็จำต้องลุกขึ้น เพราะเกรงจะตกขบวนคาราวาน...

ก่อนจะออกนอกเมือง ล่องใต้ย้อนกลับไปตามถนนหมายเลข 13 เพื่อกลับไปวังเวียง เราต้องเติมน้ำมันกันให้เต็มถัง เพราะระหว่างทาง แทบจะหาปั๊มน้ำมันใหญ่ๆ ที่พอจะให้รถทั้ง 30 คัน เข้าไปจอดเข้าคิวเติมน้ำมันพร้อมกันไม่ได้

ถนนตอนออกจากเมืองหลวงพระบางใหม่ๆ ผิวถนนค่อนข้างจะดี เป็นถนนมาตรฐานแบบวิ่งสวนกัน แต่ไร้เส้นแบ่งถนน ขอบถนนก็หามีไม่..

ขบวนรถวิ่งขึ้นเขา ลัดเลาะไปตามถนนหลวงสายสำคัญของลาว ที่เริ่มแคบลง แถมยังขรุขระและปุปะ บางช่วงก็กลายเป็นถนนลูกรังไปซะเฉยๆ...รถหมายเลข 15 ของเรา ยังคงผจญกับหมู หมา กา ไก่ วัว แพะ และวีโก้คอยาว ที่ชอบวิ่งตัดหน้า หรือไม่ก็กระแซะเข้ามาหา ให้เราหวาดเสียวร้องกรี๊ดๆได้เหมือนเดิม..

[สายชล]

รถวิ่งไปตามถนนลัดเลาะขึ้นๆลงๆไปตามไหล่เขา ข้างหนึ่งเป็นผาสูง อีกข้างหนึ่งเป็นเหวลึก รถเจ้าถิ่นที่สวนไปมาทั้งรถเล็กรถใหญ่วิ่งกันไม่ยั้ง แต่พอเห็นขบวนรถเราเปิดไฟแว๊บๆมา ก็จะชลอจอดให้ ผิดกับรถทะเบียนต่างชาติ โดยเฉพาะรถทะเบียนไทยนั้น ไม่ค่อยจะหยุดให้ เราจึงต้องส่งเสียงเตือนผ่านวิทยุกันตลอดทาง


หุบเหวและขุนเขาสวยๆข้างทางมีหลายจุด แต่ถนนที่คับแคบ ทำให้เราหมดโอกาสที่จะหยุดถ่ายภาพ ได้แต่ชะเง้อมอง และถ่ายภาพผ่านกระจกรถเท่านั้น...

แผงขายส้มพื้นเมืองข้างทาง หน้าตาน่าซื้อมากค่ะ แต่เราก็ได้แต่มองผ่านเหมือนเดิม..

รถเทรลเลอร์บรรทุกรถแทร์กเตอร์ขุดดินคันใหญ่มหึมา ที่ตกไปในร่องระบายน้ำข้างถนน ซึ่งเราเห็นตั้งแต่ตอนขาไป ยังคงจอดเอียงกระเท่เร่อยู่ทีเดิม คนขับรถและเด็กรถถึงกับต้องตั้งแคมป์ หุงหาอาหารและนอนอยู่แถวนั้น เพื่อรอความช่วยเหลือ



คุณอนันต์..พี่ชายคุณอานนท์ ที่คุมรถสนับสนุนและรถเสบียงหมายเลข 99 เล่าผ่านวิทยุว่า รถคันนี้ช่วยให้ขึ้นมาตั้งบนถนนได้ง่ายนิดเดียว คือให้รถขุดดินใช้แขนตักดิน ยันกับหน้าผา เพื่อยกตัวเองและรถเทร์ลเลอร์ขึ้นจากร่องน้ำ เพียงแค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว...

[สายชล]

เราได้มาหยุดจอดพักรถ เข้าห้องน้ำ และทานอาหารเที่ยง ก็เมื่อถึง "ภูเพียงฟ้า" ที่เราได้จอดพักตอนขาไปเชียงขวาง โชคดีค่ะที่ภูเพียงฟ้า ในวันหลังนี้ ท้องฟ้าดีกว่าวันแรกที่เห็น และลมก็ไม่แรงเท่า...

อาหารที่นี่อร่อย บรรยากาศก็ดี ใช้ได้เลยค่ะ..






ก่อนจากลาภูเพียงฟ้า..ก็ต้องถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระลึกกันหน่อย ตามธรรมเนียม...