ขับรถท่องเที่ยวเทียวไป ทั่วแคว้นแดนไกล...หนองคาย...ลาว...เลย...ภาคที่ 3

[สายชล]

ชื่อร้าน "สองผัวเมีย" ความหมายจะเหมือน "สองคนผัวเมีย" ไหมคะ...ร้านนี้มีโคมไฟประดับอยู่เต็ม มีไว้ขายด้วยหรือเปล่า ไม่แน่ใจค่ะ...






มีจักรยานให้เช่าถีบไปเที่ยวในเมืองด้วยค่ะ...






นี่เป็นโรงแรมใหญ่บนถนนชายโขงแห่งเดียว ที่มีลานจอดรถเป็นของตัวเอง ไม่ต้องไปอาศัยจอดรถกันในวัด หรือริมถนน..






พระอาทิตย์ตกไปนานแล้ว แต่ยังมีแสงสีทองลอดผ่านเมฆลงมา...

[สายชล]

ครึ้มฟ้าครึ้มฝน...แต่ฝนก็ไม่ตก ทำให้เราเดินเล่นกันอย่างสบายใจ






มีป้ายบอกว่าเป็น "โรงเรียนจีน" แต่ไม่แน่ใจว่าใช่โรงเรียนหรือไม่...






"เฮือนน้อย" แต่บ่ใช่เฮือนของเฮา....







"รักเลย" แต่ไม่เลยรัก....วิ้ววววว...

[สายชล]

"บ้านอุ่นรัก" ทำเป็นโรงแรมที่ดูดี ทันสมัย แต่เห็นรองเท้าที่ถอดเรียงกันไว้ ให้ความรู้สึกถึงความเป็นบ้านคนไทยได้ดีจริงๆค่ะ...





ที่พักหลังนี้ก็ดูดีค่ะ...






โรงหนังเก่า ที่ดัดแปลงมาเป็นโรงแรม






นี่ก็เป็นโรงแรมเต็มรูปแบบ...

[สายชล]

โรงแรมที่ดังอีกแห่งหนึ่งของเชียงคาน..."เคียงโขง"





โรงแรมนี้ก็ดังค่ะ "เถ้าแก่ลาว" ตอนแรกตั้งใจจะพักที่นี่ แต่อยู่ในย่านคนเดิน กลัวจะไม่ได้หลับได้นอน เลยเปลี่ยนไปบ้านตาหน่วม ที่เงียบสงบแทน






โรงจอดรถที่อยู่ตรงข้ามของโรงแรมข้างบน ถูกดัดแปลงเป็นห้องพัก ไม่ได้เข้าไปดู แต่เคยเห็นภาพการดัดแปลงรถตู้ให้เป็นเตียงนอน เก๋ไก๋มากค่ะ





โรงแรมนี้ก็สวยดีค่ะ..

[สายชล]

ร้านอาหาร ที่ดูดี น่านั่ง แต่อร่อยหรือไม่ ไม่อาจทราบได้ เพราะไม่ได้ไปลองชิมค่ะ






ร้านนี้ก็โปร่งโล่ง จัดที่นั่งชั้นสองไว้ น่านั่งเชียวค่ะ






ถ้าไม่อยากเข้าร้านอาหารใหญ่ๆ แวะเข้าไปที่รถเข็น หรือรถยนต์ ซึ่งมาจอดขายอาหารและเครื่องดื่มได้ค่ะ






รถเข็นและแผงขายอาหารและเครื่องดื่มมีให้เลือกมากมายค่ะ...บ้านที่ร้านแผงลอยมาตั้งได้ ดูจะเป็นบ้านที่เก่าแก่ที่สุดในย่านนี้ เสียดายที่ถูกทิ้งร้าง ไม่มีการซ่อมแซมนำมาใช้ประโยชน์ พ่อค้าแม่ค้าเลยมายึดหน้าบ้านขายของกัน..

[สายชล]

อยากซื้อของแล้วใช่ไหมคะ....ไปค่ะไปดูกัน แต่อย่าไปต่อรองราคามากนักนะคะ เขาไม่ค่อยจะลดให้หรอกค่ะ..เพราะเขาคิดว่างานเขาได้มาต้องใช้ความคิดเยอะแยะมากมาย






แบกะดินอย่างนี้ พอจะต่อรองราคาได้บ้าง แต่ไม่มากนัก เพราะเขาบอกว่ามาไกลจากเมืองหลวงพระบางนู่นนนนน...






ร้านนี้เน้นหนักเสื้อยืด มีสารพัดให้เลือก ราคาตามป้ายค่ะ..






ศิลปินหากินทางขายเสื้อเขียนภาพผู้ซื้อที่หน้าอกหรือด้านหลังเสื้อ ตกลงราคากันให้ดีก่อนนะคะ

[สายชล]

เห็นคนแน่นขนัดข้างหน้าแล้ว ชักไม่อยากจะเดินแล้วล่ะค่ะ..






แต่มาแล้วไม่ถอยดีกว่า สู้ๆ....ลุยเข้าไปเลย ของมีให้ดูมากมายอยู่ข้างหน้า





หน้าแวะดูไปหมด....





ของกระจุกกระจิก จะซื้อไปฝาก หรือเก็บให้รกบ้านก็ได้

[สายชล]

สิ่งเล็กๆ...แต่ราคาไม่ค่อยเล็ก เลยรักไม่ค่อยจะลง






แต่ถ้าอยากได้จริงๆ แต่เงินหมดกระเป๋า แวะเบิกเงินที่ธนาคารได้นะคะ






ร้านขายผ้าน่วม ผ้าห่ม ซึ่งทำมือทั้งพี้น ถ้ารถมีที่ว่างมาก ก็น่าจะขนกลับบ้านเหมือนกัน

[สายชล]

บนถนนคนเดิน มีคนเล่นดนตรีเปิดหมวกบรรเลงขับกล่อม ทั้งแบบดนตรีสากล และดนตรีไทยเดิม







คุณครูคงพาเด็กๆ ออกมาฝึกฝนฝีมือ และหารำไพ่พิเศษ...น่ารักดีค่ะ






วงดนตรีไทยเดิม เด็กๆมานั่งบรรเลงเพลงได้ไพเราะเพราะพริ้ง เก่งใช้ได้ทีเดียวค่ะ...

[สายชล]

เดินจากซอย 3 จนไปถึงซอย 20 แล้วก็เดินย้อนกลับมาจนถึงซอย 13 ชักจะหิวตะหงิดๆ ได้ยินว่ามีก๋วยเตี๋ยวผัดไทยเจ้าอร่อยขึ้นชื่อลือชา เลยเดินทะลุจากถนนชายโขง ไปออกถนนศรีเชียงคาน


เจอแล้วค่ะ...ร้านขายก๋วยเตี๋ยวผัดไทยกุ้งสด ซึ่งมีชื่อเก๋ไก๋ว่า "เหลียวแล" ตั้งอยู่หัวมุมซอย 13 ถ้าล่องใต้ไปตามถนนศรีเชียงคาน จะอยู่ทางด้านซ้ายมือ ร้านสองคูหา สะอาดสะอ้านดีค่ะ...

ของเขาอร่อยจริงๆค่ะ....รสชาติกลมกล่อม หอม เส้นเหนียวหนุบ กุ้งตัวโต โรยด้วยถั่วงอกกรอบกรุบ แนมด้วยผักกาดหอมใบโตๆ ทานคนละจาน และหิ้วไปฝากคุณไสว ลูกเขยตาหน่วมอีกสองห่อ


ไม่แน่ใจว่าคุณไสวจะเคยทานหรือไม่ แต่หวังว่าคุณไสวจะชอบเหมือนเรา

ก่อนจะกลับเข้าบ้านตาหน่วม เจอขนมบัวลอยไข่หวาน เลยซื้อทานคนละถ้วย และหิ้วไปฝากคุณไสวอีกสองถุง กว่าจะเดินกลับถึงบ้านพักได้ พอดีอาหารย่อยไปมากแล้ว


คืนนั้นเลยหลับสบายไปเลย เพราะทั้งเหนื่อย และอิ่มเอมทั้งกระเพาะและใจ...