ปฐมบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จากคุสโก ถึง มาชูปิกชู"

[lazyoctopussy]

เก็บรายละเอียดได้อย่างน่าทึ่งมากเลยค่ะพี่น้อย ขนาดบันทึกลับหายนะคะเนี่ย...อ่านเพลินยิ่งกว่าดูแรงเงาอีกก๊าบบบ.....

[delfinablanca]

สนุกมากเลยค่ะพี่น้อย พี่จ๋อม รูปสวย เรื่อง สนุก อ่านแล้วเหมือนได้ไปเองค่ะ เห็นแล้วอยากกลับไปรื้อฟื้นภาษาสเปนเลยค่ะ อิอิอิ อยากไปท่องโลกมั่ง

[สายชล]

บ้านเรือนที่อยู่แถวนี้ ส่วนมากเป็นบ้านดิน ที่สวยงามและน่าพักอาศัยมาก





การทำเกษตรในบริเวณนี้ได้ผลดีมาก เพราะดินดี และน้ำท่าอุดมสมบูรณ์ ผลผลิตของที่นี่ ส่งไปเลี้ยงเมืองต่างๆทั่วเปรู

[สายชล]

เห็นแล้วอยากย้ายไปอยู่แถวนี้จริงๆเลยค่ะ...

[สายชล]

เมืองในหุบเขาแถวนี้ อากาศเย็นสบายตลอดปี อาชีพหลักของผู้คนที่นี่คือ การทำเกษตรเมืองหนาว และการเลี้ยงสัตว์ โดยเฉพาะการเลี้ยงอัลปากา เพื่อใช้ขนมาทำเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม และเนื้อใช้บริโภคและส่งขาย

[สายชล]

รถค่อยๆลงจากเขาสูง สู่ที่ราบของเมือง อูรูบัมบา (Urubamba) ซึ่งในภาษาพื้นเมือง แปลว่า "ดินแดนแห่งที่ราบแมงมุม (Flat land of Spiders)" ทั้งนี้เนื่องจากตัวเมืองตั้งอยู่บนที่ราบก้นกะทะ นับเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในหุบเขาที่เรียกว่า หุบเขาศักดิ์สิทธิ์ (Sacred Valley) ที่เราจะมาเที่ยวตอนขากลับไปคุสโก


ที่นี่มีเขาสูงล้อมรอบ โดยยอดเขาที่สูงที่สุด ชื่อชิคอน (Chicón) ซึ่งมีหิมะปกคลุมเป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำอูรูบัมบา ซึ่งจะไหลขึ้นเหนือผ่านโอยันไตตำโบและมาชูปิคชู แล้วไหลไปร่วมกับแม่น้ำอเมซอนที่ชายแดนบราซิล

เมื่อปี 2554...เกิดฝนตกหนัก จนแม่น้ำอูรูแบมบาไหลบ่าท่วมเมือง ที่อยู่ริมแม่น้ำแห่งนี้ ซึ่งรวมทั้งอูรูบัมบา และทางรถไฟที่ทอดขนานไปกับแม่น้ำ ที่มุ่งไปสู่มาชูปิคชูด้วย เรายังได้เห็นร่องรอยของน้ำที่ท่วมที่ดินริมแม่น้ำและทางรถไฟได้อย่างชัดเจน

[สายชล]

55555...


น้องอ้อย lazyoctopussy เจ้าขา พี่น่ะเปิดทั้งหนังสือ ตำรา และเวปหาข้อมูลมาผสมปนเปกับความจำในสมองคนแก่ จึงออกมาเป็นเรื่องอย่างที่เขียนจ้ะ ยังไม่ได้อ้างอิงแหล่งที่มาของข้อมูล รอให้จบ่ก่อน ค่อยลงทีเดียว (เหนื่อยเหมือนกันนะคะเนี่ย)



น้องก้อย delfinablanca จ๋า...ขอบคุณจ้ะ ค่อยมีกำลังใจลงเรื่องลงรูปหน่อย ถ้าพูดสเปญได้อย่างนี้ ไปเที่ยวอเมริกาใต้สบายเลยจ้ะ ไว้ไปเที่ยวด้วยกันในอนาคต (ไม่รู้จะใกล้หรือไกลนะจ๊ะ)

[สายชล]

รถมินิบัสลัดเลาะไปตามริมแม่น้ำอูรูบัมบา จนถึงเมืองโอยันไตตัมโบ ซึ่งเป็นเมืองท่องเที่ยวที่ผู้คนเดินขวักไขว่ รถของเรามุ่งตรงไปยังสถานีรถไฟ ซึ่งอยู่ออกไปทางเหนือของตัวเมือง





ถึงแล้วค่ะ...สถานีรถไฟเมืองโอยันไตตำโบ ซึ่งเล็กๆแต่น่ารักดีค่ะ มีร้านขายของสองฟากทางเข้าสถานี





เราไม่สนใจของ...แต่สนใจข้าวโพดต้มเม็ดโต ที่แม่ค้าใส่ถาดมาขายมากกว่า ในถาดไม่เอา แม่ค้าเลยต้องไปนำข้าวโพดที่ต้มร้อนๆ นำมาขายให้เราคนละฝัก






ในถาดมีทั้งเนยและเกลือมาให้ทาให้โรย....แต่แม่ค้ากลับจับข้าวโพดที่มีเปลือกหุ้มใส่ถุง โดยไม่มีทั้งเกลือและเนยใส่ไปให้เราด้วย

[สายชล]

รถสามล้อเครื่องแบบเปรู





รถไฟขบวนของ Perurail มาจอดคอยเราอยู่แล้วค่ะ...ถึงไม่หรูเท่า Orient Express แต่ก็สะอาดสะอ้านดีทีเดียวค่ะ





ประตูรั้วเข้าชานชาลาเปิด...เราลากของเดินไปขึ้นรถไฟกันค่ะ...





มีการตรวจตั๋วโดยสารอย่างละเอียด เสียเวลาไปเล็กน้อยกว่าเราจะขึ้นไปบนรถไฟได้

[สายชล]

เย้ๆ...ได้ขึ้นรถไฟไปมาชูปิคชูแล้วค่ะ






ข้าวโพดต้มเม็ดโตๆ พร้อมเสริฟ...





ว้า...ไม่อร่อยเลยค่ะ จืดสนืท เพราะไม่มีทั้งเนยและเกลือมาทามาโรย