รายงานผลการปล่อยพันธุ์สัตว์น้ำ และเก็บขยะ / ตัดอวน อันดามันใต้ เดือนมีนาคม 2554

[สายชล]

อาดัง-ราวี


หลังจากการดำน้ำปล่อยปลาที่หินม่วงแล้ว....ฟ้าเริ่มครึ้มด้วยเมฆฝน ความตั้งใจที่จะดำน้ำกลางคืนที่หินแดง เป็นอันต้องพับไป เมื่อน้องสมชายมาแจ้งว่า กัปตันชัยเห็นสมควรให้เราแล่นเรือตรงไปที่หมู่เกาะอาดัง-ราวี ทันที เพราะท่าทางลมจะแรง จนไม่น่าเสี่ยง


ไปก็ไปค่ะ...เพราะเราก็ไม่อยากเสี่ยงจอดเรือรับลมอยู่ที่หินม่วง-หินแดง ที่ไม่มีที่บังลมเช่นกัน

เรือเริ่มแล่นล่องใต้ โต้กับคลื่นที่สูง และสายฝนที่เริ่มจากตกปรอยๆ และแรงขึ้นๆ หลังอาหารเย็นแล้ว เราก็เข้านอนแต่แทบจะไม่ได้หลับกันทั้งคืน เพระตัวกลิ้งไปกลิ้งมาตามแรงโยกของเรือ ที่โต้คลื่นลูกโตๆไปตลอดทาง

เช้ามืด...เรือก็หายพยศ เพราะเข้าไปในอ่าวที่คลื่นลมสงบหน้าเกาะอาดัง-ราวี ที่เช้านี้ดูสวยงามมากกว่าเคย

[สายชล]

พวกเราสโลสเลขึ้นมานั่งบนดาดฟ้าเรือกันตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่สว่างดี มีหลายคนที่บอกว่า "ดีใจที่มาถึงที่นี่ได้"




ถึงจะตื่นเช้า แต่เราก็ยังลงน้ำไม่ได้ เพราะทางอุทยานแห่งชาติตารุเตา จะส่งเจ้าหน้าที่มาพบและพูดคุยกับเรา จากที่อยากจะดำน้ำเร็วๆ เราก็เลยต้องนั่งคอยเจ้าหน้าที่จากอุทยานฯอยู่อย่างเซ็งๆ

[สายชล]

เพื่อไม่ให้เสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์...เราจึงเริ่มต้นสรุปกันเรื่องจุดดำน้ำ ที่เราจะดำเนินการปล่อยม้าน้ำที่เราได้เลือกไว้ นั่นคือ จุดดำน้ำที่เรียกว่า "ร่องน้ำจาบัง" ที่ขึ้นชื่อลือชาว่าสวยงามที่สุดในละแวกนี้ แต่ระยะหลังผู้ประกอบการดำน้ำตื้นในถิ่นนี้ ได้(กีด)กันไม่ให้มีการดำน้ำลึก




เมื่อสรุปเสร็จ...เราก็จัดการนำม้าน้ำทั้ง 60 ตัว ที่เหลืออยู่ มาจัดใส่แก้วพลาสติก 20 แก้วๆละ 3 ตัว เพื่อให้พร้อมที่จะโดดน้ำได้ทันที หลังได้พบกับเจ้าหน้าที่อุทยานฯ แล้ว

[สายชล]

เป็นความสุขอย่างหนึ่งของพวกเราที่ได้ใกล้ชิด และได้จับม้าน้ำบรรจุลงในแก้วค่ะ




แก้วใส่ม้าน้ำพร้อมแล้วสำหรับการถูกนำลงไปใต้น้ำ...

[สายชล]

8.00 น. เราพร้อมจะกระโดดลงน้ำแล้วที่บริเวณเหนือกองหินจาบัง แต่เจ้าหน้าที่อุทยานฯ ก็ยังไม่มา


เราทนคอยต่อไปไม่ไหว...จึงขอให้น้องสมชายติดต่อวิทยุไปที่ทำการอุทยานฯ ได้ความตอบมาว่า เราต้องแล่นเรือไปที่หน้าทำการอุทยานฯ แล้วเจ้าหน้าที่ฯจะนั่งเรือออกมาพบเอง


เรือต้องเลิกจับทุ่น แล้วก็แล่นฝาคลื่นออกไปที่หน้าทำการอุทยานฯ ที่อยู่ด้านเหนือของเกาะอาดัง


เมื่อไปถึงก็ต้องทิ้งสมอรอเจ้าหน้าที่อุทยานฯอีกกว่า 15 นาที ถึงเวลานี้...เราทนคอยไม่ไหวแล้ว จึงให้เอาเรือดิ้งกี้ลง สองสาย น้องภาณุ และน้องกุ้ง ก็กระโดดลงเรือดิ้งกี้เข้าฝั่งไปที่หน้าที่ทำการอุทยานฯ


เกือบจะถึงฝั่งอยู่แล้ว เราก็เห็นเรือหางยาวบรรทุกคนมา 3-4 คน เมื่อสวนกันจึงทราบว่าเป็นเรือของทางอุทยานฯ จึงมีการนำเรือดิ้งกี้และเรือหางยาวเข้าฝั่ง เพื่อสนทนากัน





ดีใจค่ะ ที่ในกลุ่มของเจ้าหน้าที่อุทยานฯ นั้น นอกจากมีหัวหน้าอุทยานฯ แล้ว ยังมีน้องอาลาดิน ปากบารา เจ้าหน้าที่จากอุทยานฯ เภตรา ที่สองสายสนิทสนมคุ้นเคย


และยังมีน้องแป๊ะ หัวหน้าศูนย์อนุรักษ์ทรัพยากรทางทะเล ตรัง ที่เคยพบกับสองสายในการสัมมนาของทางราชการหลายครั้ง มาร่วมสนทนาด้วย





เราได้ยี่นสำเนาหนังสือจากกรมอุทยานฯ ที่อนุญาตให้เราเข้ามาทำงานในเขตอุทยานฯ ให้กับหัวหน้าอุทยานฯ (ซึ่งจนถึงขณะนั้น ยังไม่ได้รับแจ้งเรื่องมาให้ทราบ) และได้ขอลงดำน้ำปล่อยปลาที่ร่องน้ำจาบัง


ตอนแรกหัวหน้าอุทยานฯ จะให้ไปปล่อยที่จุดอื่น โดยอ้างว่าที่จุดนั้นมีม้าน้ำอยู่แล้ว แต่เรายืนยันว่าร่องน้ำจาบังเหมาะสมที่สุด และเราอยากจะปล่อยในที่ไม่เคยมีม้าน้ำมาก่อน นอกจากนี้ เราจะถือโอกาสดำน้ำเก็บขยะและตัดอวนให้ด้วย


ในการนี้น้องแป๊ะได้สนับสนุนความเห็นของเรา ซึ่งในที่สุด หัวหน้าอุทยานฯ ได้อนุญาตให้เราลงดำน้ำทำงานที่ร่องน้ำจาบังได้


ต้องขอบคุณหัวหน้าอุทยานฯ และน้องแป๊ะไว้ ณ. ที่นี้ด้วยค่ะ

[สายชล]

กว่าเราจะนั่งเรือย้อนกลับมาที่ร่องน้ำจาบังได้ เวลาก็ผ่านมาจนถึง 9.00 น.โดยหัวหน้าอุทยานฯ และคณะได้นั่งเรือมาส่งเราลงดำน้ำทำงานด้วย


น้องติ๊กถือตะกรัาใส่ม้าน้ำ และพาสมาชิกในกลุ่มลงสู่ใต้น้ำ ไปตามสายทุ่นที่ใกล้ที่สุด โดยมีน้องสมชายและสายชลคอยปิดท้าย ส่วนคุณสายน้ำและกลุ่มอื่่นๆไปลงผิดทุ่น แล้วก็หากันไม่พบ


คราวนี้จึงมีเพียงกลุ่มน้องติ๊กเท่านั้น ที่ได้ปล่อยม้าน้ำค่ะ....ส่วนกลุ่มอื่น กินแห้วใต้น้ำซะอิ่ม...

[สายชล]

หลังจากคอยกลุ่มอื่นกว่า 15 นาที และให้น้องสมชายไปตามอยู่สองรอบ ก็ไม่พบสมาชิกกลุ่มอื่นเลย สมาชิกในกลุ่มน้องติ๊กก็เริ่มช่วยกันปล่อยม้าน้ำทั้ง 60 ตัว...

[สายชล]

เพลิดเพลินมาก กับการปล่อยม้าน้ำครั้งนี้ค่ะ...

[สายชล]

ในระหว่างที่ต้องรอคอยกลุ่มอื่นๆ มาร่วมปล่อยม้าน้ำนั้น ดูเหมือนสมาชิกในกลุ่มน้องติ๊กจะไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรนัก


ทั้งนี้ เป็นเพราะบริเวณพี้นทรายรอบๆฐานทุ่น ที่เราไปนั่งรอกันนั้น มีทากที่หาดูยากที่เรียกกันว่า Thecacera sp. หรือ นักดำน้ำไทยชอบเรียกกันว่า "ปิ๊กกะจู้" เพราะหน้าตาเหมือนตัวการ์ตูนญี่ปุ่นชื่อเดียวกันนี้ มากมายหลายตัว ให้นั่งดูและถ่ายภาพกันเพลิดเพลินนั่นเอง


เชิญชมความน่ารักของปิ๊กกะจู้ นะคะ...

[สายชล]

เห็นแล้วไม่อยากไปไหนเลยค่ะ......


อยากจะนั่งชมอยู่อย่างนั้นนานๆ....