ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

บ้านที่ผนังมีฐานหินผสมดิน ยังมีให้เห็นได้ทั่วไป มีคนบอกว่า บ้านบางหลังสร้างมาตั้งแต่สมัยอินคา และมีคนอยู่อาศัยมาจนถึงทุกวันนี้...น่าเสียดาย ที่ไกด์ไม่ได้บอกว่าเป็นหลังไหน





ฉันชอบร้านค้า ที่เป็นตึกดินแถวหน้าโรงแรมของเรามาก





โบสถ์ที่ตึกจะเป็นอาคารสูงใหญ่ แต่กำแพงก็ยังทำด้วยหินและดินอยู่ดี

[lazyoctopussy]

เอาอีก เอาอีก เอาอีก...อ่านเพลินแบตเหลือ6%แล้วคร๊าบบบ พี่น้อยสู้ๆ น้องๆและมิตรรักแฟนเพลงรอติดตามตอนต่อไปอยู่เด้อค่ะ^^
ปอลอ: ลุงก้อยขอรับ...เหมาคุ่ยอยู่คนเดียวยังจะมาโทษเฮา ชริ!

[สายชล]

การคมนาคมของคนพื้นเมือง...ถ้าเป็นทางไกลระหว่างเมือง ก็จะใช้รถตู้ ที่มีชุมทางแถวๆจตุรัสหน้าเมือง





ถ้าเป็นการเดินทางในเมือง ถ้าไม่ไกลก็จะใช้การเดิน ถ้าไกลหน่อย ก็จะอาศัยรถสามล้อเครื่อง ที่หน้าตาไม่เหมือนตุ๊กๆบ้านเรา เพราะจะปิดด้านข้างไว้หมด เพื่อกันความหนาว






ส่วนรถเก๋งที่เห็น ส่วนมากเป็นของนักท่องเที่ยว ที่ขับมาเที่ยวกันที่เมืองนี้..

[สายชล]

เขาว่าตัวเมืองของโอลันไทตัมโบสร้างอยู่บนแม่น้ำปาตากันชา (Patakancha River) บริเวณที่ไหลไปบรรจบกับแม่น้ำอูรูรัมบา





ตามถนนในเมืองนี้ จะมีรางน้ำไหลผ่านกลางถนนบ้าง หรือข้างถนนบ้าง...






น้ำนี้เป็นน้ำสะอาด ที่นำไปใช้ในครัวเรือนต่างๆได้

[สายชล]

ในทางประวัติศาสตร์...โอยันไทตัมโบ เป็นเมืองที่ถูกสร้างโดย ปาชากูตี (Pachacuti) จักรพรรดิ์ผู้ยิ่งใหญ่ของอินคา บนยอดเขาสูงถูกสร้างเป็นราชวัง ลักษณะเช่นเดียวกับที่ปิแซค






แผนผังของราชวัง ที่แสดงจุดสำคัญต่างๆไว้ชัดเจน ซึ่งประกอบด้วยส่วนพักอาศัย วิหารสุริยเทพ ป้อมปราการ นาขั้นบันได ฯลฯ





เมื่อสเปนเข้าครอบครองอินคา ได้ยกเมืองโอลันไทตัมโบ ให้เป็นเมืองหลวงชั่วคราวของ แมนโคอินคา ยูปันกุย (Manco Inca Yupanqui) ที่ยังพยามยามหาทางต่อต้านพวกสเปนผู้รุกราน เพื่อจะได้ควบคุมได้ง่ายๆ






เมืองนี้มิได้ถูกทำลายมากนัก จึงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ที่สุด เมื่อเทียบกับโบราณสถานอื่นๆของอินคา

[สายชล]

ทางขึ้นไปบนซากโบราณสถานโอยันโตตัมโบนั้น จัดเรียงหินไว้เป็นห้องๆ เหมือนให้เป็นทหารที่รอเข้าเวรยาม






การจะเดินขึ้นไปบนเขตราชฐานและป้อมปราการ จะต้องเดินผ่านขึ้นไปตามนาขั้นบันได ที่กว้างขวาง ปัจจุบันไม่ได้ใช้เป็นที่ปลูกพืชผลทางการเกษตรแต่อย่างใด






ฉันเกิดอาการปวดเข่าขึ้นมา จึงขอนั่งคอยอยู่ที่บริเวณนาขั้นบันไดแถวที่สอง ที่มีหินตั้งไว้ให้นั่งสบายๆ ปล่อยให้บัดดี้และเพื่อนๆขึ้นไปชมข้างบนกับไกด์





คนเดินขึ้นไปเที่ยวกันมาก...เห็นแล้วก็กลัวค่ะ

[สายชล]

ระหว่างนั่งคอยอยู่นั้น...ฉันก็นั่งถ่ายภาพตัวเมืองโอยันไทตัมโป ที่มองเห็นจากมุมสูง เห็นได้ชัดว่า เมืองนี้เป็นเมืองในหุบเขา ที่มีเขาล้อมอยู่ถึงสามด้าน....






บ้านเรือนอยู่กันค่อนข้างหนาแน่น แต่ความสูงของอาคารนั้น ไล่เลี่ยกัน และไม่สูงเกินสองชั้น






ที่พื้นมุมซ้ายด้านตะวันออก มีกลุ่มอาคารหมู่ใหญ่ ซึ่งฉันเล็งไว้ว่าจะลงไปชมตอนขาลง

[สายชล]

ฉันมองไปทางหน้าผาด้านตะวันออก...ได้เห็นเป็นภาพหน้าเหมือนสิงโต มีหู ตา และ ปาก ชัดเจน แต่ได้อ่านพบว่า นั่นเป็นหน้าเทพเจ้าของอินคา ที่เรียกว่า Viracocha ซึ่งเป็นเทพเจ้าผู้สร้างจักรวาล พระอาทิตย์ โลก ดวงจันทร์ และดวงดาว เชื่อว่าเทพเจ้าองค์นี้ได้ผุดขึ้นมาจากทะเลสาบ ติติคาคา (Titicaca) เป็นที่เคารพของชาวอินคาโบราณ และคนที่อยู่ในทวีปอเมริกาใต้มาก

ด้านบนของภาพเทพเจ้า ที่เหมือนแกะสลักลงบนหน้าผากว้างถึง 140 เมตร นี้ ด้านบนมีการก่อสร้างอาคาร จนเหมือนมงกุฎ ด้านขวาที่เหมือนบริเวณไหล่ มีรอยขีดบนหินเหมือนอาร์มบนบ่า ต่อด้วยสิ่งก่อสร้างเป็นเรือนแถว ซึ่งใช้เป็นยุ้งสำหรับเก็บพืชไร่

ภาพเทพเจ้าบนหน้าผานี้ ดูเหมือนก้มลงมาดูแลปกป้องคนในเมืองโอยันไทตัมโบ ให้มีความสุขสงบร่มเย็น ฉันเห็นแล้วก็รู้สึกดีใจและสุขใจ จนอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

[สายชล]

ตามที่ว่างบนเขาและเชิงเขา มีต้นป่านศรนารยณ์และต้นหนวดฤๅษีขึ้นอยู่เต็ม เหมือนที่เราได้เห็นตามริมทางรถไฟ ระหว่างที่ไปมาชูปิกชู

มองไปด้านบนเห็นแดดอ่อนลงแล้ว ผู้คนยังเดินกันขวักไขว่ แต่ไม่เห็นพวกเราสักคน คงไปดูอะไรกันอยู่หลังหินก้อนใหญ่ๆ ที่ใช้สร้างอาคาร ซึ่งไม่รู้ว่าชาวอินคาขนขึ้นเขาไปได้อย่างไรจากที่ไกลๆ ทั้งที่ไม่มีเครื่องทุ่นแรงอะไรเหลือไว้ให้เห็น

สักพักเดียว...ฉันเห็นไกด์วิ่งลงบันไดผ่านไปอย่างรวดเร็ว คงจะต้องนั่งรถกลับไปคุสโกอีกเหมือนเดิม...อีกไม่นานนัก บัดดี้ฉันก็เดินลงมา ได้ความว่า เดินขึ้นไปได้ไม่ไกล เตร็ดเตร่อยู่แถวนั้น เราเลยลงไปสำรวจหมู่อาคารที่อยู่ด้านล่างกัน


ที่เห็นอยู่ด้านหน้านั้น เป็นประตูทางเข้า และหมู่อาคารที่ดูเหมือนจะสร้างขึ้นใหม่ เป็นที่ทำการของเจ้าหน้าที่ที่ดูแลสถานที่นี้อยู่

หมู่อาคารด้านตะวันตก เป็นอาคารที่เป็นเหมือนกองบัญชาการของหน่วยทหาร

[สายชล]

ที่พื้นราบทางด้านตะวันออกของนาขั้นบรรได ยังมีกองหินที่ยังทำค้างไว้ กองระเกะระกะอยู่






บางก้อนได้ถูกตัดไว้ราบเรียบแล้ว ในขณะด้านที่เหลือยังขรุขระตะปุ่มตะป่ำ ถ้าไม่มีเลื่อยไฟฟ้าตัดหินอย่างที่ใช้อยู่ ชาวอินคาใช้อะไรตัดหินได้เรียบเนียนมุ่มมืออย่างที่เห็น






แล้วการต่อหินให้เรียบเนียน ไม่มีช่องว่างให้เห็นอีก ชาวอินคาทำได้อย่างไร ลองเทียบกับของที่ทำขึ้นใหม่ ที่ฉันไปยืนอิงอยู่ดูสิคะ...ดูไม่ได้เลย