ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

ทุติยบท....สู่แดนดินถิ่นอินคา "จาก โอยันไทตัมโบ ถึง คุสโก"

[สายชล]

รถไฟของ Perurail ที่พาเรามาจากมาชูปิคชู แล่นเข้าสถานีรถไฟโอยันไทตัมโบ (Ollantaytambo)....รถมินิบัสที่ไกด์นำมารับ พาเราผ่านเข้าตัวเมือง ไปส่งยังโรงแรมที่พัก





โรงแรมตั้งอยู่ทางด้านใต้ของตัวเมือง เป็นโรงแรมเล็กๆ แต่น่ารัก แค่ประตูโรงแรม ก็ทำให้เราหลงรักซะแล้ว...





ขอถ่ายภาพหน้าโรงแรมกันหน่อยค่ะ...ตากล้องก็ขอส่งเงาไปอยู่ในภาพด้วย

[สายชล]

สนามหญ้าและสวนดอกไม้เล็กๆในโรงแรม ทำให้โรงแรมเล็กๆแห่งนี้ดูน่ารักยิ่งขึ้น...






อาคารที่พักของโรงแรม แบ่งออกเป็นหลายอาคาร สีสันของอาคารช่างสดใสดีแท้...






ด้านข้างโรงแรมด้านตะวันออก มองเห็นเขาที่มีโบราณสถานของชาวอินคาตั้งอยู่ บนหน้าผาสูงชัน






ด้านข้างโรงแรมด้านตะวันตก อยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำอูรูบัมบา และเทือกเขาสูงชัน ที่มีเมฆคลุมอยู่ต่ำๆเกือบตลอดเวลา...

[สายชล]

ซอกเล็กซอกน้อยของโรงแรม ปลูกดอกไม้ประดับไว้...เห็นแล้วสดชื่นรื่นอุรา





บนหลังคาอาคารห้องพัก มีกังหันลมน่ารักๆประดับอยู่






ชาวอินคานับถือทั้งพระอาทิตย์และพระจันทร์...แต่ฉันสงสัยว่าวัวกระทิงเกี่ยวอะไรด้วยไหมนะ






ที่สวนสวยก็มีวัวกระทิงที่ประดับประดาเนื้อตัวอย่างสวยงาม แบบเดียวกับที่เห็นบนหลังคา วางตกแต่งอยู่บนพื้นหญ้าด้วย...

[สายชล]

เรานำสัมภาระเก็บเข้าห้องพักแล้ว ก็เดินกลับไปขึ้นรถบัส ที่จอดคอยอยู่ที่ข้างถนนหน้าโรงแรม เพื่อออกเที่ยวต่อทันที...เป้าหมายสำหรับวันนี้ คือการไปดูการทำนาเกลือ ที่ Maras Salt Mine การไปชมการทำเษตรขั้นบันไดแบบอินคาที่ Moray และการไปเยี่ยมเยือนดินแดนแห่งสายรุ้ง Chinchero ซึ่งทั้งหมดนี้ เป็นส่วนหนึ่งของ "หุบเขาศักดิ์สิทธิ์ (Sacred Valley)" ที่โด่งดังของเปรู...


รถเคลื่อนที่จากหน้าโรงแรม แล่นไปตามถนนที่มุ่งหน้าออกไปนอกเมืองทางด้านใต้ เมื่อมองไปที่เขาสูงด้านข้างโรงแรมด้านตะวันตก ที่ติดกับแม่น้ำอูรูบัมบา...ฉันเห็นร่องน้ำที่เหมือนงูเลื้อย จากยอดเขาลงมาถึงพื้น ก่อนจะไหลลงแม่น้ำอูรูบัมบา ที่ไหลไปถึงมาชูปิกชูที่เราไปเยือนมาแล้ว...

ส่วนด้านตะวันออก...บนหน้าผาสูงชัน เราเห็นอาคารที่ชาวอินคาสร้างไว้เมื่อหลายร้อยปีก่อน ได้ชัดเจนกว่าตอนที่ได้เห็นจากในโรงแรม

รถแล่นจากเนินเขา อันเป็นที่ตั้งของตัวเมืองโอยันไทตัมโบ ลงสู่ที่ราบลุ่มของแม่น้ำอูรูบัมบา ถนนวิ่งขนานไปกับทางรถไฟและแม่น้ำ เกือบตลอดทางไปจนถึงเมืองชื่อเดียวกับแม่น้ำ ที่เราได้ผ่านไปแล้ว เมื่อตอนจะขึ้นรถไฟไปมาชูปิคชู

รถแล่นไปได้สักพักเดียว...ไกด์ก็มาบอก ให้เราสั่งอาหารมื้อเที่ยงทั้งคาวหวาน ที่อยากจะทานไว้ก่อนล่วงหน้า เพื่อจะได้สั่งให้ร้านจัดเตรียมอาหารไว้ให้เราทานร้อนๆ ในแบบที่เราชอบทันที ที่ไปถึงเมือง Chinchero ...แหะๆ ร้านอาหารที่ว่า คงไม่ใช่ร้านอาหารข้างทางร้านนี้หรอกนะคะ...

[สายชล]

เมื่อผ่านเมืองอูรูบัมบานั้น ฉันสังเกตว่า บนหน้าผาของเขาสูงรอบๆตัวเมือง มีการนำหินขึ้นไปเรียง หรือ นำสีขึ้นไปทาเป็นตัวอักษร หรือข้อความต่างๆอยู่หลายแห่ง ถามไกด์ก็ได้ความว่า เป็นการประกาศตัวของคนกลุ่มต่างๆในเมืองนี้ เพื่อเป็นการโฆษณากลุ่ม หรือกิจการของตัวเองกลายๆ....ความพยายามของท่าน (ผู้มีมือบอนทั้งหลาย) ช่างสูงส่งดีแท้ พ่อเจ้าประคุณเอ๋ย...!!!

[สายชล]

รถมินิบัสของเราแล่นข้ามแม่น้ำอูรูบัมบา แล้วเริ่มไต่ขึ้นเขาสูงไปเรื่อยๆ ธรรมชาติที่เห็นเริ่มเปลี่ยนไป มองเห็นยอดเขาสูงที่มีหิมะปกคลุม แสงแดดเจิดจ้าลอดผ่านมาตรงที่ว่างของเมฆที่หนาทึบ





รถเริ่มเลี้ยวเข้าทางแยก ที่เป็นถนนลูกรังแบบทางหลวงชนบท ที่สองข้างทางเป็นทุ่งหญ้า มีฝูงสัตว์หากินอยู่หลายชนิด สลับกับไร่นาที่ปลูกผักนานาชนิด ข้าวโพดและมันฝรั่ง





ฝูงแกะและเล็มหญ้าอ่อนอยู่อย่างเพลิดเพลิน..






สวยเหลือเกินค่ะ..

[สายชล]

เราขอให้คนขับรถหยุดรถ เพื่อลงไปถ่ายภาพทิวทัศน์สวยๆ...






เด็กๆและสุนัขงงๆ ที่เห็นเรากรูลงจากรถ ลงมาถ่ายภาพกันชุลมุน...






เด็กๆคงซุบซิบกัน....หน้าตาคนพวกนี้ประหลาดดีนิ....







เจ้าหมาขนฟูน่ารัก ก็เดินมาสำรวจคนหน้าตาและรูปร่างประหลาด...

[สายชล]

ภาพหมู่ของพวกเรากับวิวสวยๆของทุ่งหญ้าและภูเขา.....ที่เราทำมือกันอย่างนั้น คงจะเลียนแบบท่าทางของตัวลามา อัลปากา หรือ วิกุนยา ที่ได้เคยเห็นมาแล้ว






โพสท่าได้ถึงใจที่สุด ต้องยกให้น้องอ้อยค่ะ...ท่านี้ ทำไว้ก่อนที่กังนัมสไตล์จะออกมาซะอีกนะคะ






แล้วก็ทำท่ากระโดดกัน ตามความนิยม...แต่บัดดี้กับฉันกระโดดไม่ขึ้น ขอเป็นตากล้องให้แทน...






พวกเราสนุกสนานเฮฮา...กลับไปเป็นเด็กกันอีกครั้ง...

[สายชล]

เราขึ้นรถเดินทางต่อไป ภาพทิวทัศน์สองข้างทาง ทำให้การเดินทางเป็นไปด้วยความสดชื่น






มีต้นป่านศรนารายณ์เหมือนที่บ้านเราด้วย...






ขึ้นรถไปได้เพียงพักเดียว เราก็ขอให้รถจอดอีก เพราะเห็นสุนัขน่ารักสามตัว กำลังวิ่งเล่นอยู่กับคนพื้นเมือง...พอลงจากรถได้ น้องหมอฮวง ก็เดินนำหน้าน้องๆไปถ่ายภาพสุนัข....

แต่คราวนี้สุนัขไม่ได้เชื่องอย่างเจ้าสองตัวแรกที่เราได้เห็น มันหันมาเห่าโฮ่งๆ แล้ววิ่งรี่เข้ามาหา...เท่านั้นเอง วงก็แตก น้องหมอฮวงวิ่งหน้าตั้ง นำทุกคนวิ่งกลับขึ้นรถ ฉันซึ่งยังนั่งอยู่ในรถ หัวเราะงอหายกับภาพที่ได้เห็น ยิ่งหวนนึกไปถึง ตอนที่เจ้าอัลปากาวิ่งไล่หมอฮวง ที่พิพิธภัณฑ์ในเมืองคุสโก ฉันก็ยิ่งหัวเราะจนน้ำตาไหล....